West Clark Bench, Nautilus en Hoodoo forest.
Door: Lydia en Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim en Lydia
22 Maart 2019 | Verenigde Staten, Kanab
Woensdag 20 maart 2019
Vandaag staat er weer wat nieuws en onbekends op ons programma. Naast Edmaier’s Secret ligt dit gebied wat lijkt op de Coyote Buttes. Hemelsbreed ligt het ook niet ver hier vandaan, we zien het in de verte liggen. We beginnen vanmorgen bij het BLM-kantoor in Kanab waar we nu eens niet meedoen aan de loterij voor “The Wave” of the Coyote Buttes South, want morgen wordt de hele dag regen voorspeld met 8 graden als maximum temperatuur. Lijkt ons geen mooie dag om daar naar toe te gaan en je weet maar nooit hoe de staat van de zandweg (House Rock Valley Road) wordt. Maar vandaag is deze zandweg prima te rijden, wel met high clearance.
Eerst een uurtje rijden. Vanaf Buckskin Gulch trailhead lopen we ongeveer 4 km in 1,5 uur door het mulle zand, we kruisen telkens de wash om wat meters af te snijden. Ook veel koeienstappen en -vlaaien hier. Het is nog een heel geslof door een mooie rood gekleurde omgeving. We hebben wat coördinaten van de West Clark Bench gevonden, maar vinden het lastig wat beschreven plekken te vinden. Wel vinden we heel mooie lijnen in een wand. En wat hoodoo’s, teepees, brainrocks, veel mooie rotsen waar we telkens op- en afgaan. Dit gebied willen we nog wel eens verder verkennen! Daarna terug naar de parkeerplaats. We hebben zo’n 11 km gelopen vandaag.
Bij de afslag naar de Paria river de weg een stuk ingereden en met de drone een stuk door de canyon gevlogen, altijd leuk.
Donderdag 21 maart 2019
Vandaag veel regen en koud en voor ons betekent dat een dagje rust, was draaien en een boek lezen. We zijn om 9 uur nog wel even bij the lottery van The Wave geweest, maar niet gewonnen dit keer. Er wordt wel gewaarschuwd dat de noordelijke ingang van de House Rock Valley Road superslecht is.
Vrijdag 22 maart 2019
Vanmorgen eerst weer naar de loterij voor The Wave en weer geen geluk. Toen gewacht tot de meeste neerslag weg was. Er lag ijs op de auto en het is 1 graad boven nul. Daarna een belegd broodje gehaald bij de Subway en wij rijden een uur tot bij het Paria contact station. Onderweg zagen we poedersneeuw liggen op de hoogste plekken, op 1700 meter hoogte.
We vragen naar de staat van de weg en ze geeft aan van vrijwilligers te hebben gehoord dat de House Rock Valley road (die o.a. naar The Wave gaat) vanmorgen na de regen gisteren nog niet zo slecht hebben gezien de afgelopen 10 jaar. Er staan blijkbaar verschillende auto’s vast aan de kant van de weg, ook huurauto’s. Het lijkt ons geen goed idee om de HRVR te gaan rijden.
We gaan eerst naar The Nautilus, een soort draaikolk/schelpvorm in een rots. We weten al dat er een stuk rots is uitgevallen en dat hij minder mooi is dan ervoor. Maar het is een kort stuk rijden en 800 meter lopen door de wash, dus nu we er toch zijn... Op sommige stukken modderig, onze schoenen zitten onder de rode klei. Een leuke plek in een mooie omgeving.
Daarna rijden we naar Toadstool hoodoo trailhead, daar staan wel 25 auto’s voor een relatief klein gebied. Laat maar, dan maak je geen foto’s zonder mensen erop. We rijden terug naar de overkant van het Ranger station en parkeren daar onze auto. Het is zwaar bewolkt en het ziet erg donker, maar het regent niet. Voor de zekerheid nemen we regenponcho’s mee. Rugzakken op en gaan, we gaan op zoek naar twee groepen hoodoo’s. Maar eerst lopen we langs een groepje stieren. Dan lopen wat verder door dan de beschrijving aangeeft, wellicht vinden we wat nieuwe hoodoos . Aan het eind van een grote vlakte zien we wel hoodoo’s hoog boven ons, maar we kunnen er niet naar toe klimmen. We lopen heuveltjes op en af, badlands over, door de wash die soms modderig is. Nu hebben we witte klei aan onze schoenen.
We lopen om rotsen heen die lijken op de rode rotsen van Goblin Valley. Daarboven een laag wit zand. Heerlijk rondstruinen hier bij de Paria Rimrocks!
Uiteindelijk zien we Hoodoo Forest, waar we vorig jaar vanaf de nu afgesloten Cottonwood Canyon Road van bovenaf naar beneden klommen, zijn we nu vanaf beneden naar boven geklommen. Er staan veel witte hoodoos met de bruine kap. De bekendste is Longneck hoodoo. We genieten volop en zijn helemaal alleen hier. We hebben er uiteindelijk uren gelopen. Geweldig!
Vandaag staat er weer wat nieuws en onbekends op ons programma. Naast Edmaier’s Secret ligt dit gebied wat lijkt op de Coyote Buttes. Hemelsbreed ligt het ook niet ver hier vandaan, we zien het in de verte liggen. We beginnen vanmorgen bij het BLM-kantoor in Kanab waar we nu eens niet meedoen aan de loterij voor “The Wave” of the Coyote Buttes South, want morgen wordt de hele dag regen voorspeld met 8 graden als maximum temperatuur. Lijkt ons geen mooie dag om daar naar toe te gaan en je weet maar nooit hoe de staat van de zandweg (House Rock Valley Road) wordt. Maar vandaag is deze zandweg prima te rijden, wel met high clearance.
Eerst een uurtje rijden. Vanaf Buckskin Gulch trailhead lopen we ongeveer 4 km in 1,5 uur door het mulle zand, we kruisen telkens de wash om wat meters af te snijden. Ook veel koeienstappen en -vlaaien hier. Het is nog een heel geslof door een mooie rood gekleurde omgeving. We hebben wat coördinaten van de West Clark Bench gevonden, maar vinden het lastig wat beschreven plekken te vinden. Wel vinden we heel mooie lijnen in een wand. En wat hoodoo’s, teepees, brainrocks, veel mooie rotsen waar we telkens op- en afgaan. Dit gebied willen we nog wel eens verder verkennen! Daarna terug naar de parkeerplaats. We hebben zo’n 11 km gelopen vandaag.
Bij de afslag naar de Paria river de weg een stuk ingereden en met de drone een stuk door de canyon gevlogen, altijd leuk.
Donderdag 21 maart 2019
Vandaag veel regen en koud en voor ons betekent dat een dagje rust, was draaien en een boek lezen. We zijn om 9 uur nog wel even bij the lottery van The Wave geweest, maar niet gewonnen dit keer. Er wordt wel gewaarschuwd dat de noordelijke ingang van de House Rock Valley Road superslecht is.
Vrijdag 22 maart 2019
Vanmorgen eerst weer naar de loterij voor The Wave en weer geen geluk. Toen gewacht tot de meeste neerslag weg was. Er lag ijs op de auto en het is 1 graad boven nul. Daarna een belegd broodje gehaald bij de Subway en wij rijden een uur tot bij het Paria contact station. Onderweg zagen we poedersneeuw liggen op de hoogste plekken, op 1700 meter hoogte.
We vragen naar de staat van de weg en ze geeft aan van vrijwilligers te hebben gehoord dat de House Rock Valley road (die o.a. naar The Wave gaat) vanmorgen na de regen gisteren nog niet zo slecht hebben gezien de afgelopen 10 jaar. Er staan blijkbaar verschillende auto’s vast aan de kant van de weg, ook huurauto’s. Het lijkt ons geen goed idee om de HRVR te gaan rijden.
We gaan eerst naar The Nautilus, een soort draaikolk/schelpvorm in een rots. We weten al dat er een stuk rots is uitgevallen en dat hij minder mooi is dan ervoor. Maar het is een kort stuk rijden en 800 meter lopen door de wash, dus nu we er toch zijn... Op sommige stukken modderig, onze schoenen zitten onder de rode klei. Een leuke plek in een mooie omgeving.
Daarna rijden we naar Toadstool hoodoo trailhead, daar staan wel 25 auto’s voor een relatief klein gebied. Laat maar, dan maak je geen foto’s zonder mensen erop. We rijden terug naar de overkant van het Ranger station en parkeren daar onze auto. Het is zwaar bewolkt en het ziet erg donker, maar het regent niet. Voor de zekerheid nemen we regenponcho’s mee. Rugzakken op en gaan, we gaan op zoek naar twee groepen hoodoo’s. Maar eerst lopen we langs een groepje stieren. Dan lopen wat verder door dan de beschrijving aangeeft, wellicht vinden we wat nieuwe hoodoos . Aan het eind van een grote vlakte zien we wel hoodoo’s hoog boven ons, maar we kunnen er niet naar toe klimmen. We lopen heuveltjes op en af, badlands over, door de wash die soms modderig is. Nu hebben we witte klei aan onze schoenen.
We lopen om rotsen heen die lijken op de rode rotsen van Goblin Valley. Daarboven een laag wit zand. Heerlijk rondstruinen hier bij de Paria Rimrocks!
Uiteindelijk zien we Hoodoo Forest, waar we vorig jaar vanaf de nu afgesloten Cottonwood Canyon Road van bovenaf naar beneden klommen, zijn we nu vanaf beneden naar boven geklommen. Er staan veel witte hoodoos met de bruine kap. De bekendste is Longneck hoodoo. We genieten volop en zijn helemaal alleen hier. We hebben er uiteindelijk uren gelopen. Geweldig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
