White Pocket en Sidestep canyon en omgeving.

Zaterdag 23 maart 2019
Vanwege de slechte staat van de House Rock Valey Road besluiten we vandaag niet naar the lottery te gaan. We rijden vandaag van Kanab (Utah) naar Page (Arizona) via het zuiden. Deze weg loopt via Jacob Lake met de toegang tot de Grand Canyon North Rim, maar deze is tot half mei gesloten. Het is een scenic byway door de Vermilion Cliffs National Monument en we komen bijna geen auto’s tegen. Vanaf een uitzichtpunt kun je op de verschillende lagen gesteenten kijken. Miljoenen jaren oud. Op een gegeven moment zien we sneeuw liggen en het wordt steeds meer, we rijden intussen alweer op 2400 meter hoogte. We maken een sneeuwpopje. Het is 1 graad boven nul, maar de zon heeft al veel kracht.

Dan weer naar beneden naar het begin van de House Rock Valley Road, de zuidelijke ingang. Bij deze kliffen zijn in 1996 met succes Californische Condors uitgezet en je kunt ze hier zien vliegen. Ze hebben een spanwijdte tot 2,90m. We kijken met een verrekijker, leuk om te zien! Zelfs hier zijn toiletten in the middle of nowhere.

Het valt ons op dat dit deel van de House Rock Valley Road (HRVR) best goed is, terwijl ons gisteren werd aangegeven dat de noordelijke ingang haast niet te berijden is. Zullen we dan toch naar White Pocket gaan, net als in oktober 2013, toen met een fotograaf uit Kanab? Ja, we proberen het, we kunnen immers altijd nog terug als het slechter wordt.

En zo geschiede... het is alleen 1,5 uur rijden in erg diep zand enkele rit, een 4x4 met high clearance is een must, maar dat hebben we gelukkig. En de route kunnen we hopelijk mbv de maps.me app vinden, en met onze herinneringen erbij moet dat ons toch lukken. Er zijn meerdere wegen die naar White Pocket leiden en dat hebben we geweten. Bij de boerderij/windmolen hadden we achteraf gezien links moeten gaan, maar maps.me leidde ons via een heel andere weg rechtdoor. We kwamen in een gebied waar veel koeien lopen en sommige zandpaden zitten vol gaten en kuilen. Dit is echt een hele moelijke route, maar gelukkig komt onze Jeep er uiteindelijk wel doorheen. Op sommige stukken zijn helemaal geen sporen van andere auto’s en we wanen ons in nowhereland. Na ruim 1,5 uur komen we aan bij de parkeerplaats. Er staan 9 auto’s, dat valt me mee voor een weekenddag.

We zijn er rond 1 uur, een supermooie gekleurde rotsomgeving! We maken honderden foto’s en genieten volop. Hemelsbreed ligt dit gebied slechts zo’n 20 km van The Wave af. Vanwege de neerslag van afgelopen weken staan er poelen met water en garnaaltjes erin. Het weerkaatst de gekleurde rotsen mooi. Ook het licht is erg bijzonder. Wolken, zon, heel even wat sputters regen, zwaar bewolkt. We zien max 15 graden op de thermometer, heerlijke temperatuur.

Na 2,5 uur besluiten we terug te rijden en we kiezen een andere route die sneller is. We willen het risico niet lopen in het donker in dit gebied te moeten rijden. We spreken enkele andere mensen en zij bevestigen dat de noordelijke ingang van de HRVR inderdaad erg slecht is, dus we nemen weer de zuidelijke. De terugweg gaat veel makkelijker, wel veel en diep zand, maar met een beetje snelheid crossen we in ruim een uur naar het beginpunt van de HRVR, een stuk sneller dus. We zullen een mogelijke volgende keer op de heenweg goed opletten dat we voor de windmolen linksaf gaan en dan alsmaar rechtdoor.

We maken zelf eten bij het Condor viewpoint, want is het komende uur is er onderweg niets te eten, we hebben nog 5 kwartier voor de boeg, Uiteindelijk zijn we rond half 9 bij het Clarion Inn hotel in Page en hier verblijven we 3 nachten. Wat een superdag weer!


Zondag 24 maart 2019
We zijn vanochtend wat later weg, eerst brood halen. Dan een half uur rijden. Na een bezoek aan de BLM in Big Water gaan we op zoek naar de witte rotsen. We rijden via het plaatsje Church Wells (weg 89 Kanab-Page) een nemen een dirtroad naar het gebied erachter. Een paar mijlen verder parkeren we onze auto aan het eind van de goed te berijden dirtroad. Eerst maar eens even lunchen.

Dan rugzakken inpakken, insmeren met zonnecreme en sjouwen maar, een grote vallei in. Hier lopen ook koeien. We vragen ons af waarom ze hier bijna allemaal zwart zijn in dit warme/hete gebied. Na zo’n 1,5 km rechts een zijcanyon in met beige-bruine hoodoos. Leuk. Als we een wazig pad volgen, hebben we een lastige steile wand te nemen. Slickrock met los zand erop. Na uitvoerig overleg en afweging welke route te nemen, lukt het veilig.

We klimmen over een bergrug en zien allerlei verschillend gekleurde gesteenten. Wit, oranje, geel en rose. De witte rotsen liggen onderop, we moeten dus omlaag. Maar dat is lastig. Waar we het proberen, is het te steil. Daar is ook een slotcanyon. Handig zo’n drone!

Dan lopen we weer terug, dan zien we ook een makkelijker pad naar beneden, zonder de steile helling te nemen. Meestal vinden we klimmen makkelijker dan dalen. Eenmaal beneden lopen we de canyon verderop rechts nog in. Een grote vallei met steile loodrechte muren van zandsteen, miljoenen jaren oud. Wat een gebied. We lopen weer terug via de vallei tot bij de auto. Totaal 8 km gelopen en 120 meter hoogteverschil.

Even verderop zien we een andere plek waar we denken dat we naar de Sidestep canyon kunnen lopen. Morgen maar eens verder kijken. Het weer: max 20 graden en volop zon.


Maandag 25 maart 2019
Lydia heeft de route voor Sidestep canyon voorbereid en na een goed ontbijt, rijden we rond half 9 richting Church Wells. Voor de zekerheid even langs het BLM visitor center, maar daar kon men ons niets nieuws vertellen over Sidestep canyon, vreemd. Bij Church Wells meteen weer rechtsaf en aan het eind van de asfaltweg weer rechts de dirtroad op. De parkeerplaats die we gisteren gezien hebben bereiken we snel en we parkeren bij het toegangshek.

We brengen alles in gereedheid, veel water, de lunch, zonnecreme en de route via all trails en maps.me. De routes vinden we niet altijd even duidelijk, maar goed. Koeienhek open en dicht en we beginnen te lopen via de wash. Op de gps app zien we dat we meer rechts moeten aanhouden en via een steile helling komen we op de goede route volgens de app.

Na ruim een half uur lopen besluiten we links door de woestenij te lopen, want dit lijkt korter. De route gaat nu wel meer over heuvels en de ondergrond is zacht, dus dat loopt best zwaar. We passeren nog een dirt road en na nog ruim een half uur komen we aan bij de Sidestep canyon. Het uitzicht is prachtig, maar we zien nergens een plek waar we naar beneden kunnen. Links en rechts wat geprobeerd, maar geen succes. Dan maar even lunchen na al dat geklauter en dat smaakte hemels, mmmmmmm.

We hadden al gelezen dat de afdaling in de canyon zeer lastig is en we hebben vastgesteld dat dit klopt. Dan maar terug richting het uitzichtspunt en onderweg daarnaartoe zien we ineens veel voetstappen, dat ziet er goed uit.......en jawel hoor we vinden een plek om af te dalen. Maar eerst even checken met de drone. Het afdalen gaat prima en we komen in een gedeelte met een soort grote stapstenen, hoodoos en allerhande bijzondere vormen. We blijven ruim 1,5 uur genieten van deze omgeving.

We lopen in 5 kwartier terug via een mooi platgelopen wandelpad en het blijkt dus dat de trails op alltrails en maps.me niet kloppen. Dat was weer een meevaller. Al met al hebben we rond de 12 km. gelopen, een best zware hike voor ons. Volgende keer dus opletten dat we direct rechts de heuvel opgaan (dus niet de wash inlopen) en het wandelpad volgen. Bij de splitsing van het wandelpad (op de heuvel) links aanhouden. Al met al weer een zeer geslaagde dag.