Cottonwood Canyonroad, Zion en Snowcanyon

Dinsdag 22 april 2014

Het hotel waar we verblijven, Grand Staircase Inn, ligt erg handig tussen Bryce en Kodachrome NP. In het Kodachome NP zijn we eerder geweest en dat vonden wij niet zo interessant. Wat we wel willen doen is het bezoeken van de Cottonwood Wash Narrows en Grosvenor Arch. Omdat er vanmiddag storm wordt voorspeld zijn we deze ochtend meteen via de Cottonwood Canyonroad naar de Cottonwood Wash Narrows gereden. De gehele weg gaat tot aan Big Water tussen Kanab en Page en is ongeveer 48 mijl lang. We waren vorig jaar ook al van plan de Cottonwood Canyonroad te rijden, maar vanwege een vaak voorkomende wegafsluiting kon dat toen niet. Een nieuwe poging!

Cottonwood Wash Narrows is een rivierbedding tussen hoog uitgesleten rotsen. Het probleem is een plek te vinden waar je in de rivierbedding kunt komen tussen de rotsen door. We hadden een beschrijving vanaf de andere kant van de start van de Cottonwood Canyonroad, dus dat moet lukken. En inderdaad, na 12 mijl zagen we links van de weg een kleine parkeerplaats. Vanaf de heuvel zagen we het erg kleurrijke gesteente, we waren op de juiste plek. Vervolgens rugzakken gepakt met water en de foto/filmapparatuur. Het punt waarop je de rivierbedding kunt bereiken is vrij steil, maar met elkaars hulp is het weer eens goed gelukt. Ons motto is om altijd voorzichtig te doen, want een verstuikte enkel (of erger) heb je hier zo te pakken.

Eenmaal in de droge rivierbedding gekomen zijn we eerst naar rechts gelopen. Dit is een vrij smal gedeelte die lijkt op een slotcanyon. Erg mooi vinden we deze. Het slingert wat links en rechts om en er liggen veel gekleurde keien en zand. Onderweg kwamen we twee hikers tegen en ze waren zo vriendelijk om een foto van ons te maken. De hartelijkheid van iedereen hier is echt hartverwarmend.

Aan het einde van de canyon, een paar honderd meter, zijn we weer teruggelopen en hebben we een aantal mijlen het linkerdeel gelopen. De rivierbedding is in dit deel veel breder, maar wel veel makkelijker te lopen. In de beschrijving lazen we dat er verderop een punt is waar je terug naar de Cottonwood Canyonroad kunt lopen, maar mede hikers gaven ons het advies om terug te lopen via de canyon, omdat dit stuk veel mooier is dan een stoffige weg. We besloten dus om hetzelfde stuk terug te lopen. Probleempje echter was de aanwakkerende wind/storm en we werden bijna gezandstraald. Dus elke keer stoppen, omdraaien, wachten op minder wind en weer verder. Voor de fotoapparatuur is dit niet handig. Maar goed, na anderhalf uur waren we, wel erg stoffig, weer bij de auto. Het zand zat echt overal tussen!

We besloten nog wel even de Grosvenor Arch te bezoeken. Deze boog ligt 4,5 mijl verderop. Er staan picknick-tafels en er is een toilet. Met die wind is picknicken geen optie, ons broodje hebben we dus in de auto opgegeten. We liepen naar de boog die 27 meter hoog is en de breedste opening is 18 meter. Na een aantal foto's te hebben gemaakt liepen we het verharde pad weer af.

Door de harde wind was het ook geen pretje om buiten te lopen en we zijn daarna linea recta naar ons hotel teruggereden. Al met al de moeite waard als je wat tijd hebt. Terug op de hotelkamer hebben we gezellig gewhatsappt met Jennieke. We hebben dagelijkse contact nu ze in ongeveer dezelfde tijdszone op Curaçao zit. We komen op dezelfde dag weer aan op Schiphol, volgende week woensdag.

Woensdag 23 april 2014

Vandaag is de eindbestemming St. George in Utah en onderweg willen we Zion weer bezoeken. De weg door Zion, de UT-9, vinden we altijd super gaaf om te rijden. Omdat we intussen trek hadden zijn we eerst even bij Oscar's in Springdale gaan lunchen. Dat is ons de vorige keer goed bevallen en we werden niet teleurgesteld. Na de lunch, nou ja lunch, het was een complete warme maaltijd, zijn we naar het visitors center van Zion gereden. Het was er nu al erg druk en we konden nog maar net een parkeerplaats vinden.

Vervolgens ingestapt in een shuttlebus en uitgestapt bij de halte Zion Lodge. Hier was het gezellig druk en door het mooie weer super vertoeven op de ligweide daar. We vonden wel dat we eerst een kort hike moesten lopen naar de Emerald pools. Een erg leuke en lichte hike dit keer. We hebben onderweg een jong Nederlands stel gesproken en ervaringen uitgewisseld, erg leuk.

Na de wandeling een lekker ijsje gegeten en heerlijk op de ligweide genoten van de relaxte sfeer, heerlijke temperatuur en de zon. En weer terug met de (overvolle) shuttlebus.

Daarna zijn we doorgereden naar St. George. We verblijven in het Ramada hotel vlak bij de outlet mall daar.


Donderdag 24 april 2014

De internetsnelheid in dit hotel is super en dat betekent veel contacten via whattsapp, facebook en mail. Vandaag willen we niet veel doen, geïnspireerd door de mooie foto’s en verhalen van Jennieke, maar we kunnen het niet laten om toch naar Snowcanyon te gaan. Na het goede ontbijt zijn we direct doorgereden en we zijn gestart bij de Pioneer Names. Dit is een kleine eenvoudige wandeling waar je uitkomt bij een aantal namen die pioniers zo rond 1890 in de rotsen hebben aangebracht. Wat we mooier vonden is dat een aantal mensen aan het bergbeklimmen waren en een jong stel kwam net aangelopen om te beginnen. Eenmaal aan de praat bleek de jongen anderhalf jaar in Nederland te hebben gewoond en we mochten wel mee om te kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Na een tijdje zijn we doorgegaan, want we wilde de Hidden Pinyon hike lopen.

Deze hike vinden we erg leuk met van alles wat te zien. Beetje klimmen en zo. Na de hike besloten we om eens lekker aan het zwembad hier te gaan liggen. Eindelijk, we roepen het de hele week al dat we minder willen gaan doen, maar ja, elke dag hebben we wel iets wat we nog graag willen zien en doen. Maar zowaar, we liggen aan het zwembad! Tot we een berichtje ontvangen van een "bekende Belg":

en wij hier maar zitten wachten op het vervolg van jullie blog...:-(

Dus voelen we ons verplicht (ahum) om onze blog weer te actualiseren en dat doen we braaf. (Nee hoor Rudi, het werd inderdaad weer tijd voor een update!) Met veel plezier!

We vinden de reacties via mail, Facebook, waarbenjij en whatsapp erg leuk. Allemaal hartelijk dank daarvoor!

Vanavond hebben we gegeten bij Brick Oven, naast het hotel. Toen we binnen kwamen herinnerden we ons opeens dat we hier 3 jaar geleden ook met Jantien en Jennieke hadden gegeten. Grappig, dat wisten we dus niet meer.

We proberen morgen de juiste toegang tot de Yantflat en Candy Cliffs nogmaals te vinden. We moeten blijkbaar meer links aanhouden op het pad dan de vorige poging, toen we er wel kwamen maar het te steil vonden om verder naar beneden te gaan. Wordt vervolgd!

Groetjes Lydia en Wim