Aankomst Nieuw Zeeland-Christchurch

Maandag 17 maart 2008

Om kwart voor 6 zijn we opgestaan na een warme nacht en na een ritje met een slecht rijdende chauffeur van de shuttlebus van het Quality-hotel, vlogen we om 9.15 uur naar Nieuw-Zeeland. Ook vandaag duurt de dag voor ons 2 uur korter vanwege het tijdsverschil met Australië, dit is nu 12 uur verschil met Nederland.

We hebben heel wat controles doorlopen vandaag:
1) Allereerst de bagagecheck bij het inchecken: 20 kilo per persoon mocht mee als bagage, we hadden toch weer teveel. De (aparte) handbagage werd tot op heden nergens gewogen, behalve hier; je mag normaal één stuk handbagage van 7 kilo meenemen en een extra laptoptas of cameratas. We hadden alleen al met de beide tassen 23 kg. En we hadden een laptoptas die als extra handbagage meemag, die alleen al 12 kilo woog. Oeps. Veel te veel dus. De aardige incheck-medewerkster heeft ons gematst door een derde tas als bagage in te checken. We hebben toen de rest van de spullen van de handbagage verdeeld en de Rabo-rugzak kwam weer van pas.
2) De douane: vooraf moesten we een formulier invullen met vragen over Australië. Weer het paspoort voor de dag, pen zoeken en alles invullen. Toen de handbagage op de weegschaal voor de maximale 7 kilo-check. “Kee Medum”
3) Toen door de douane, we werden herkend van de foto en kregen weer een stempel in ons paspoort. De 4e.
4) De handbagagecontrole: de laptop uit de tas, alles uit de zakken etc., vloeistoffen apart in een hersluitbare zak (hadden we reeds gedaan, telt dan niet mee voor de kilo’s. We mochten ook hier door.
5) Toen werd Lydia eruit gehaald of ze een steekproef op springstoffen mochten houden. Oke dan maar. Handbagage open. Weer akkoord. Toen mochten we door naar de gate en wachten op het signaal dat we aan boord mochten. Nog wel mooi op tijd.

In ruim 3 uur zijn we naar Christchurch gevlogen. Het tijdsverschil is + 2 uur dus landden we om half 3. We moesten nog even een, jawel, formulier invullen, een passenger arrival card. Over Nieuw Zeeland dit keer. Wat je bij je had, of er grond aan/onder je schoenen zat, of je planten bij je had, eieren, in contact was geweest met boeren, in welke landen je de afgelopen 30 dagen was geweest (moesten we ook nog bij nadenken) … toen weer door de douane en de stempel bij Wim ging fout, stond er maar half op. Een andere medewerker moest er een correctiestempel doorheen zetten en er moest weer een nieuwe stempel naast.

Toen langs een medewerker met de vraag WELKE levensmiddelen we bij ons hadden, chocolade dus (knap hè, niet eens alles in een keer opgegeten). Mochten we doorlopen. De koffers waren intussen al achter de schermen verdwenen, we waren veel te laat door al die controles. De kofferband stond al stil, maar we hebben wel koffers gekregen, behulpzaam zijn ze hier wel. Toen moesten alle koffers en handbagage weer door een scan en daar werden de wandelschoenen van Lydia opgemerkt in de koffer. Koffer open, controle, akkoord (geen grond aangetroffen) en de koffer weer dicht en eindelijk mochten we naar de uitgang. Wat een procedures, maar goed dat we zo de Duitse grens niet over hoeven, je zou niet gaan. Wim kon het proces nog wel efficiënter maken dacht hij, nieuwe opdracht?


Uiteindelijk zitten we nu sinds half 7 op een camping in Christchurch met een soortgelijke camper als in Australië en met een volle koelkast. We vermaken ons dus wel.

We hebben net Dinie Hulsman (Lydia’s moeder) gebeld om haar te feliciteren met haar verjaardag en zitten nu aan de koffie. Even een verslagje maken is wel een leuke aangelegenheid, het is nu te koud om buiten te zitten en het is al donker. Het kost niet veel tijd omdat we onze eigen laptop bij ons hebben, de één typt, de ander zet koffie en zeurt er wat bij……

De plannen: voorlopig hebben we onze zinnen gezet op o.a. Kaikoura, Akaroa, Arthur’s pass en Queenstown. De rest zien we nog wel. Het weer lijkt goed te worden, een graad of 22 en droog, dus beter dan jullie regen en onze hitte van afgelopen week. We moeten wel rekening houden met de vakanties hier i.v.m. Pasen. We zien dus wel even hoe en wat we doen. We hebben de (6) eieren voor Pasen al ingekocht, jullie ook?

Ma proost op je verjaardag! We gaan aan de wijn (en Wim aan de fanta)!

Dinsdag 18 maart
.... zijn we de stad (Christchurch) in geweest. Eerst 5 km met de bus en daarna rustig rondgelopen (aangepast aan de bevolking) en o.a. de Engelse sfeer en de mooie botanische tuinen gezien. We vonden het qua drukte en afmetingen meer een dorp dan een stad. Veel kunst (ook Maori, veel houtsnijwerk) en wollen spullen te koop. Dat heb je met 8 schapen per inwoner...

We kunnen ons wel voorstellen dat mensen gaan emigreren, alles gaat hier veel relaxter dan Nederland. En dat merk je aan veel zaken als: instappen in de bus (henig an), wachten in een rij (tijd genoeg om je keuze te maken welk gebak je wilt), behulpzaamheid van de mensen hier... aan alles dus bijna. Maar we komen terug, als we tenminste niet worden opgegeten door de sabeltandtijger van Maarten (aldus Lydia's neefje van 2)!

Groetjes van Wim en Lydia