Mesa Verde, Burnham Badlands en Bisti noord

Dinsdag 2 april 2019
Vandaag een rustig dagje voor de was en we brengen een bezoek aan Mesa Verde NP. In deze “groene tafelberg” woonden van de jaren 550 tot ongeveer 1300, mensen in verschillende soorten woningen. Een aantal mooie klifwoningen is in zeer goede staat. We bezoeken het prachtige visitor center uit 2012 met een mooie tentoonstelling en een groot archief met potterie etc.

De weg naar de kliffen is 34 km lang en duurt 45 minuten. Aan het eind ervan zijn 3 loops die je kunt rijden met zicht op de canyon, woningen en andere gebouwen. Nu we er zijn, herinneren we ons dat we Cliff Palace eerder hebben bezocht met een ranger. We zien ook Balcony house, Spruce tree house, Hemenway house en meer kleinere cliff dwellings.

Aangekomen bij het museum zien we een film zien over het leven van de indianen. Ze verbouwden maïs, bonen, pompoen en jaagden op wild, vooral kalkoenen waren gewild. Het park ligt op 2600 meter hoogte en er ligt nog aardig wat sneeuw. We zien grote rotsen die op de weg zijn gevallen en we staan op de terugweg een half uur in de file vanwege opruimwerkzaamheden.

Aansluitend weer naar de Thai, omdat deze zo goed beviel. Vandaag max 12 graden, zwaar bewolkt maar droog.


Woensdag 3 april 2019
We rijden vandaag naar New Mexico, de zesde staat van onze trip. Er is vanochtend lichte regen voorspeld en onderweg alleen we wat gesputter. Rechts zien we Shiprock, 25 miljoen jaar geleden ontstaan en je kun hem al van ver zien. tientallen. Hij is heilig voor Indianen en is 550 meter hoog.

We rijden verder door een desolaat gebied met af en toe wat huizen. Het verbaasd ons steeds weer hoeveel troep er bij deze huizen ligt. Onderweg zien we donkere buien ontstaan en even later horen we onweer. We gaan na aankomst bij Burnham badlands (bij een kleine ja-knikker) eerst lunchen en daarna wat lezen, want met onweer op zo’n vlakte lopen vinden we geen goede combinatie.

Na ruim een uur is de bui voorbij, we gaan de voor ons onbekende Burnham Badlands in. Hier zijn hoodoos, balancerende rotsen, kleurrijke heuvels, versteend hout en geërodeerde rotsformaties te vinden in geel, bruin, grijs en wit. Maar eerst moeten we zien de badlands door te komen, voordat we beneden in de wash kunnen komen. Poging 1 mislukt, we zijn vanaf de auto naar links gegaan maar komen er niet veilig door, tussen de badlands zitten metersdiepe gaten (sinkholes). Omlopen is niet mogelijk en we willen het risico niet lopen dat we ergens doorheen zakken. Dan maar omhoog proberen, maar helaas dat is veel te steil, we glijden steeds weer terug. Wel veel lol, want het lukt ons beiden niet.

Met een ervaring rijker terug naar de auto, wat doen we? Gewoon verderop rechts proberen en ja hoor, dat lukt. 10 minuten later staan we bovenop de gele ronde heuvels met zicht op hoodoos beneden en een veilig pad om er te komen. Dan kan het rondstruinen beginnen. Om niet te verdwalen planten we de selfiestick bovenop een badland als herkenningspunt. Als je eenmaal beneden bent kun je namelijk erg snel gedesoriënteerd raken en kun je de plek waar je terug kunt lopen niet vinden.

We zien van allerlei moois, zelfs een soort vogel-hoodoo van een meter of drie met een groot nest op zijn “snavel”. We vinden het erg bijzonder dat er zelfs planten op deze grond groeien en we zien veel versteend hout. Het voelt alsof we in een prehistorische tijd lopen, er is verder niemand, wat een rust. Het is alsof je na miljoenen jaren de eerste bent die hier loopt en dat zou zomaar eens kunnen ook.

Na ruim anderhalf uur gaan we terug naar de auto (mbv onze selfiestick herkenningspunt) en rijden naar ons hotel Brentwood Inn & Garden in Farmington, waar we twee nachten blijven. Vandaag max 15 graden, reelmatig zon met een onweersbui en veel wind. Van alles wat dus.


Donderdag 4 april 2019
Van alle badlands in dit gebied, het San Juan Basin, is Bisti wel een van de bekendste. We hebben de zuidkant jaren terug al eens bekeken, vandaag gaan we naar het kleinere Bisti noord.

We parkeren, lunchen en gaan op pad. Via een app kunnen we een route volgen door de badlands. Na zo’n 20 minuten over de vlakte en door de wash zien we de hoodoos al voor ons. Enkele meters hoge en veel kleinere. We lopen de hele route en zien nog een stuk extra gebied, waarvoor we vele gele, grijze en bruine badlands oversteken, maar nergens echt een probleem. Het noordelijke deel vinden we het mooist, vooral de grote hoodoos en de vleugels. Het lijken kleine familieleden van de “King of Wings” die hier verderop staat. Ook ligt er veel versteend hout. We lopen als het ware in een prehistorisch bos.

Rond half vier zijn we terug bij de auto, na ongeveer 7 km te hebben gelopen. Eindelijk schaduw. Daarna in drie kwartier terug naar Farmington. Vandaag licht bewolkt en max 19 graden.