Arthur's pass
Door: Wim en Lydia
Blijf op de hoogte en volg Wim en Lydia
21 Maart 2008 | Nieuw Zeeland, Greymouth
Donderdag 20 maart 2008, Arthur’s Pass
Vandaag zijn we van Christchurch naar Greymouth gereden via de Arthur’s Pass. Een trip van 244 kilometer, dus we zijn om half 9 gaan rijden in verband met de verwachtte lange reistijd. Tijdens onze eerste koffiestop om 10 uur kwamen we aan de praat met een echtpaar dat op de terugweg was naar Christchurch. Ze vertelden over de dingen die ze gedaan hadden en hierbij kwam weer naar voren dat men het Zuidereiland mooier vindt dan het Noordereiland. De echte pas begon na 100 kilometer en dit was een (onverwacht) vrij makkelijk stuk om te rijden. Het lastigste was een daling van 16%. Een tegemoetkomende vrachtwagen reed er stapvoets over heen. Net vóór het begin van de Arthur’s Pass kwamen we een hele grote kudde schapen achterop, we denken wel 500. Als je over de schapen heenkeek wat het net een rivier van schapen, erg mooi om te zien. Opvallend was ook het aantal motoren op deze weg met prachtige bochten.
De pas zelf duurde ongeveer 40 kilometer en was erg mooi om te rijden. Tijdens een tweede stop bij een station kwamen we aan de praat met twee dames uit Christchurch die het paasweekeinde aan de Westkust gingen doorbrengen. Ze vertelden over hun werk als medisch onderzoekster en wij vertelden over ons werk en Nederland. We merken dat we de gesprekken met de lokale bevolking erg leuk vinden en met name cultuur-verschillen worden zo zichtbaar.
Na de Arthur’s Pass wilden we ergens lezen. Dus plekje uitgezocht en de stoelen tevoorschijn gehaald. We zaten nog geen minuut toen we allemaal kleine vliegjes zagen. Toen ze begonen te steken moesten we meteen aan het verhaal van Hermien over de sand flies denken. En ja hoor onze eerste kennismaking met die rotvliegen was een feit. Meteen maar weer ingestapt en verder gereden.
We kwamen dus eerder dan verwacht aan in Greymouth en we hebben eerst maar even weer een powernap genomen (uurtje slapen). Toen we wakker werden hadden we helemaal geen zin in koken en we hebben op de Tomtom een eettentje opgezocht. Uiteindelijk kwamen we in een café terecht (Steamers carvecy) waar je bij de ene balie eten kon bestellen en aan de andere kant de drank. Erg lekker en geslaagd, alleen keken ze wel een beetje raar toen Lydia bier bestelde en Wim een sprite. Maar ja, daar moeten ook die Nieuw Zeelanders maar aan wennen. Na de zonsondergang te hebben gezien (camping aan het stand) hebben we in de camper de film Lord of de Rings (Fellowship of the ring) gezien. Na een uur is Lydia erbij gaan lezen, zo interessant vond ze het. Het viel me nog mee dat ze niet in slaap gevallen is. In de bioscoop is ze destijds na een half uur al weggegaan.
groetjes!
Vandaag zijn we van Christchurch naar Greymouth gereden via de Arthur’s Pass. Een trip van 244 kilometer, dus we zijn om half 9 gaan rijden in verband met de verwachtte lange reistijd. Tijdens onze eerste koffiestop om 10 uur kwamen we aan de praat met een echtpaar dat op de terugweg was naar Christchurch. Ze vertelden over de dingen die ze gedaan hadden en hierbij kwam weer naar voren dat men het Zuidereiland mooier vindt dan het Noordereiland. De echte pas begon na 100 kilometer en dit was een (onverwacht) vrij makkelijk stuk om te rijden. Het lastigste was een daling van 16%. Een tegemoetkomende vrachtwagen reed er stapvoets over heen. Net vóór het begin van de Arthur’s Pass kwamen we een hele grote kudde schapen achterop, we denken wel 500. Als je over de schapen heenkeek wat het net een rivier van schapen, erg mooi om te zien. Opvallend was ook het aantal motoren op deze weg met prachtige bochten.
De pas zelf duurde ongeveer 40 kilometer en was erg mooi om te rijden. Tijdens een tweede stop bij een station kwamen we aan de praat met twee dames uit Christchurch die het paasweekeinde aan de Westkust gingen doorbrengen. Ze vertelden over hun werk als medisch onderzoekster en wij vertelden over ons werk en Nederland. We merken dat we de gesprekken met de lokale bevolking erg leuk vinden en met name cultuur-verschillen worden zo zichtbaar.
Na de Arthur’s Pass wilden we ergens lezen. Dus plekje uitgezocht en de stoelen tevoorschijn gehaald. We zaten nog geen minuut toen we allemaal kleine vliegjes zagen. Toen ze begonen te steken moesten we meteen aan het verhaal van Hermien over de sand flies denken. En ja hoor onze eerste kennismaking met die rotvliegen was een feit. Meteen maar weer ingestapt en verder gereden.
We kwamen dus eerder dan verwacht aan in Greymouth en we hebben eerst maar even weer een powernap genomen (uurtje slapen). Toen we wakker werden hadden we helemaal geen zin in koken en we hebben op de Tomtom een eettentje opgezocht. Uiteindelijk kwamen we in een café terecht (Steamers carvecy) waar je bij de ene balie eten kon bestellen en aan de andere kant de drank. Erg lekker en geslaagd, alleen keken ze wel een beetje raar toen Lydia bier bestelde en Wim een sprite. Maar ja, daar moeten ook die Nieuw Zeelanders maar aan wennen. Na de zonsondergang te hebben gezien (camping aan het stand) hebben we in de camper de film Lord of de Rings (Fellowship of the ring) gezien. Na een uur is Lydia erbij gaan lezen, zo interessant vond ze het. Het viel me nog mee dat ze niet in slaap gevallen is. In de bioscoop is ze destijds na een half uur al weggegaan.
groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
