Veel parken en een gesprek met de sheriff

Maandag 4 mei

Vanmorgen eerst even bijgekletst (via skype) met het thuisfront. Wel grappig dat wij net uit bed zijn en dat het thuisfront aan de piepers zit. Daarna zijn we naar de Valley of the Gods gereden. De tip van de Valley of the Gods van Herman en Aronne was geen verkeerde: we vonden het eigenlijk nog mooier dan Monument Valley, die we ook weer hebben gezien en al heeeeeeel mooi vinden. De immens rode rotsformaties blijven zeer indrukwekkend. Als Ymke nog wil beeldhouwen, hier liggen stenen genoeg dus pak die kans!

Na de Valley of the Gods zijn we bij Goose Neck geweest. Daar kun je heel mooi zien hoe de rivier de erosie veroorzaakt. Je ziet de rivier als een ganzennek door de canyon lopen. Intussen is Lydia bijna net zo rood als de rotsen hier van het lang in de zon staan kletsen met een stel Amerikanen. Tot slot konden we het niet laten om nog even bij Monument Valley te kijken. Dit blijft een indrukwekkend gebeuren.

Intussen hebben we al heel wat kilometers afgelegd. Het rijden hier gaat uiterst relaxed, zonder veel verkeer en aan het rijgedrag van de Amerikanen kunnen wij in Nederland nog wat van leren. We plannen onze reis zodanig dat we niet al teveel kilometers op een dag hoeven te rijden en dat er genoeg tijd overblijft om wandelingen te maken. Door de afstanden is er vaak geen goede mogelijkheid om onderweg wat eten of drinken te kopen. Er staan wel vaak bouwvallen/keetjes aan de weg waar je wat kunt kopen, maar daar hebben we meestal geen trek in. We eten onderweg daarom vaak bananen, appels, sinaasappels, water en granenrepen. Ook niet echt verkeerd voor ons, maar goed. Straks maar weer naar Twin Rocks Cafe hier een paar kilometer verderop. Nu eerst genieten van het mooie weer en een drankje op het balkon.


Dinsdag 5 mei

Gisteravond, na het eten bij de Twin Rocks, hebben we op de veranda achter het hotel gezeten. Naast ons zaten Nederlanders die een bezoek aan hun dochter in Las Vegas combineerden met een vakantie hier. In Utah kun je nagenoeg geen alcohol kopen en samen met de Nederlanders hebben we de flessen wijn uit Colorado en Nevada opgemaakt en gekletst over allerhande zaken. Wim uiteraard zoals altijd aan de jus.

Vandaag hebben we een korte rit naar Moab. Onderweg hebben we bij een tankstation een (ja ja) gewoon broodje met ham gekocht. Er zaten alleen wel 8 plakken ham op.

Daarna kwamen we langs the Needles overlook met uitzicht op Canyonlands NP. Het uitzicht daar is zoals gewoonlijk weer geweldig en we merken dat we daaraan gewent raken. Het ene is nog grootser en spectaculairder dan het andere. Het was wel wat heiig, maar wel lekker weer, licht bewolkt en een graad of 26. Naast de vele uitzichten genieten we met name van de rust, de vriendelijke en contactgerichte Amerikanen en natuurlijk het broodje ham. Achteraf gezien hadden we er beter 2 kunnen halen.

Na wat bezienswaardigheden onderweg kwamen we rond 15.00 uur aan in Moab, een mooie tijd om alvast bij het hotel (Moab Valley Inn) in te checken en door te rijden naar Arches National Park, althans dat was de bedoeling ware het niet dat Wim de bedden eerst even wilde uitproberen. Na een uurtje slapen zijn we doorgereden naar Arches National Park. Voordeel daarvan was dat de zon lager staat. Het licht wordt door de lager staande zon warmer en het rood van de rotsen komt beter uit. Nou, goed bedacht! Het is een heel mooi park, alweer iets anders dan de rest wat we hebben gezien, bogen in rotsformaties. Het is maar net in welk afbraakstadium een rots zich bevindt. Eerst zijn het volledige stenen plateaus, dan vervalt het in miljoenen jaren naar bogen, die daarna weer instorten.We hebben een paar routes gelopen en veel foto’s gemaakt (alweer).

Op een bepaald punt in het park was een afdaling en we hadden er eigenlijk niet op gelet hoe hard je daar mocht rijden. Achteraf bleek dat je daar 25 mijl per uur mocht rijden. Wim laat bij afdalingen altijd het gas los en laat zich naar beneden rollen, ja en dan ga je wel eens harder dan toegestaan. We kwamen dus tijdens die afdaling een witte auto tegen en toen we deze tegenkwamen bleek het de sherrif te zijn. De sheriff draaide toen ze ons gepasseerd was en Wim vroeg zich al af waarom ze dat deed. Je voelt hem al aankomen …..ze kwam met blauwe zwaailichten aan achter ons aan rijden. Daarop uiteraard gestopt en de sheriff gaf aan dat ze ons geklokt had op 39 mijl per uur, terwijl daar maximaal 25 mijl toegestaan is. Wim gaf aan dat hij niet precies wist hoe hard je daar mocht rijden en bood zijn excuses aan. Ze vroeg om het rijbewijs en ze zal deze waarschijnlijk nagetrokken hebben, want het duurde een poosje. Toen ze terugkwam vertelde ze dat we beter op onze snelheid moesten letten en we kregen gelukkig geen bekeuring. Wij blij natuurlijk. We wisten overigens niet dat de sherrif altijd een radarcontrole in zijn auto heeft waardoor jouw snelheid gemeten wordt. Misschien goede tip voor anderen.

Daarna verder nog genoten van de vele uitzichten en om half 9 hebben we bij de supermarkt nog even wat te eten gehaald, we liepen een beetje uit.


Woensdag 6 mei

Vandaag hebben een redelijk stuk rijden voor de boeg, 330 km. Aan het eind liggen 2 parken die we graag willen bezoeken, Goblin Valley en Capitol Reef. We reden door de woestijn, echt niemand die er woont en om de 60 km een tankstation en een afslag. Het is er dor en droog en er was verder niet zoveel te zien, anders dan een grote kalkoen (?) midden op de highway. Hij bleef rustig staan dus we konden veilig passeren. Moet er alleen niet aan denken als zo’n vogel midden in de nacht op de snelweg staat. Ook zie je veel loslopende zwarte koeien die we soms op de weg zien lopen. Overdag niks aan de hand natuurlijk, maar ’s nachts moet je er niet aan denken wat er kan gebeuren. Misschien wederom een tip als je in Amerika gaat rijden.

Bij Goblin Valley is de natuur weer eens heel anders, allemaal “poppetjes” die in het laatste stadium zijn uit de Jurasic tijd, 140-170 miljoen jaar geleden. Leuk! Nadeel is wel dat je vaak over dezelfde weg terug moet rijden. Daarna op naar Capitol Reef. Mooie weg om door te rijden. Onderweg even gestopt voor de petrogliefen (oude tekeningetjes) en daar kwamen we weer Amerikanen tegen. We konden zo met hun meelunchen en we hebben uitgebreid gesproken. We zitten nu in de zon, 30 graden, in Torrey, hotel Boulder View Inn.

Groetjes Lydia en Wim