Sydney - Blue Mountains

Maandag 14 april 2008

Vannacht hebben we voor de verandering brandalarm gehad. We werden om 23:45 uur plots gewekt door de stem uit een luidspreker van het hotel. We waren in diepe rust en hadden eerst niet echt in de gaten wat er aan de hand was. We zijn maar op het balkon staan kijken en we zagen een brandweerauto met sirenes voor ons hotel stoppen. We roken niks, zagen geen rook en er was geen paniek. Een paar minuten later werd omgeroepen dat er een vals alarm was.

We hebben daarna goed geslapen, maar we waren wel op tijd wakker. We besloten dat het een mooie dag was om met de trein (2 uur reizen) naar de Blue Mountains te gaan. Toen we combinatiekaartjes (trein plus explorer bus) bleek er een lange rij te staan. Op zich geen probleem, ware het niet dat er maar één loket open was. Na ongeveer een kwartier waren we aan de beurt, waardoor we onze trein misten en we een uur moesten wachten. Dat werd weer krantje lezen en koffie drinken.

Na de treinreis hebben we de Explorer bus gepakt. Dit is een hop on hop off bus en rijdt langs 29 bezienswaardigheden in de Blue Mountains. Wij besloten om naar stop 9 te gaan waar de kabelbanen beginnen (Scenic World). Voor de kabelbanen hebben we een combinatieticket gekocht voor 2 keer met een kabelbaan plus een mijnwerkerstrein. De mijnwerkerstrein is de steilste kabeltrein ter wereld met een maximum helling van 52 graden. We zijn eerst naar de andere kant van de vallei gegaan met mooie uitzichten op de Three Sisters (zijn drie grote rotspilaren) en je kon tevens 240 meter naar beneden kijken door de glazen vloer. Vooral het zicht op de waterval vond ik (Wim) leuk.

Daarna zijn we met de mijnwerkerstrein naar beneden gegaan, een wandelroute gelopen en daarna weer met de kabelbaan naar boven. Erg mooi allemaal. Vervolgens zijn we met de bus weer langs een aantal bezienswaardigheden gereden, maar die konden niet tippen aan Scenic World. We hadden ook nog het IMAX op ons verlanglijstje staan en zijn daarom, na de lunch met een krantje weer met de trein naar Sydney gegaan. We waren om 16.30 terug in Sydney. Vanwege de reistijd is het wellicht een goede tip om de Blue Mountains op een trip door Australië te doen en niet vanuit Sydney. Het is zeker de moeite waard. Wat we achteraf wel vreemd vonden is dat het treinkaartje 17 dollar kostte en de Explorer bus 32 dollar. De bus vonden we dus veel te duur. We hadden beter de trolleybus van 15 dollar kunnen nemen. Wellicht een tip voor anderen na ons.

We hebben daarna onze spullen naar onze hotelkamer gebracht en hebben de sushi bar dichtbij ons hotel (Quality Cambridge) weer even meegepakt. We wisten nu hoe het werkte en hebben weer heerlijk gegeten. We beginnen ook steeds meer te wennen aan het eten met stokjes.

Daarna hebben we de bus gepakt naar het IMAX theater. We wisten dat het in de haven was, dus wij met de bus naar de haven. Daar aangekomen konden we niks vinden wat leek op een IMAX theater. Maar even nagevraagd en toen kwamen we erachter dat er nog een haven is, te weten Darling Harbour. Dit was weer bijna twee kilometer lopen. We hebben het gehaald en hebben het 3D concert van U2 gezien. We konden Bono bijna aanraken en met veel oude nummers was het een feest der herkenning. Na de film zij we teruggelopen naar het hotel en hebben intussen onze mail en website gecheckt om te kijken of er nog reactie was op onze vraag betreffende Marjolein Aben. We kwamen immers weer lang het Hilton hotel. We zagen dat alleen Jantien on line met status bezet. Even een berichtje achtergelaten voor Jantien en toen koffers pakken voor de vlucht morgen.


Dinsdag 15 april 2008

Vanmorgen waren we om 06:30 uur wakker. Na het ontbijt en oprommelen van de laatste spullen zijn we met de taxi naar Sydney Airport gereden. Het inchecken ging snel en we hadden nog veel tijd over om onze laatste dollars op te maken. We hebben ook weer wat souvenirs ingeslagen en onze mail en berichten op onze website bekeken.

Om iets over 10 zijn we vertrokken naar Hongkong en ik zit nu in het vliegtuig dit stukje te schrijven. We zitten in een Boeing 747 type 400 samen met zo’n 400 andere mensen. De meesten zijn kleine Aziaten en we mochten weer bij de nooduitgang zitten. We hebben erg veel beenruimte, een flight entertainment system met allerlei films, computerspelletjes, TV-programma’s en muziek. Lydia is nu een natuurfilm over de Galapagos eilanden aan het kijken. We krijgen zowaar een Ola-ijsje. Made in Australia, dat wel.

Ik heb i het vliegtuig een film gezien over de bouw van de Sydney Harbour Bridge (134 meter hoog en 49 meter breed). Alle menselijke, politieke en technische aspecten kwamen aan de orde en eigenlijk moet je deze film zien vóórdat je de Sydney Harbour Bridge in het echt ziet. Misschien een tip voor mensen na ons. Onze buurman Gerard vroeg nog of we de brug hadden beklommen. We zagen bij de brug heel veel mensen naar boven klimmen, maar ik (Wim) had niet zoiets van: dat wil ik ook. Op de één of andere manier kreeg ik er geen gevoel van uitdaging bij.

We zijn om 17:45 lokale tijd geland. Bij jullie is het dan 11:45 uur. Op het supermoderne vliegveld moesten we weer een formulier invullen en konden de bagage snel meenemen. Weer een stempel in ons paspoort. We hebben even met Jennieke ge-msnd (gratis draadloos internet zoals het wat ons betreft hoort) onder het genot van een hamburger en een ijsje. We hebben gepind; de flappen vliegen je om de oren. Je bent snel miljonair hier!

We zitten nu in The Peak Tower, waar we met de kabeltram naar boven zijn gegaan. We hebben een mooi uitzicht over Hong Kong city.

Groetjes van ons!