In balans

Zondag 5 december 2010

Vandaag hebben we gewoon een dagje niets gedaan. Beetje lezen, beetje internetten en lekker eten. We waren wel heel vroeg wakker, zo rond 6 uur. Zelf vinden we dat niet erg, het is dan minder warm buiten. We hebben een slaapkamer met airco en een soort open kamer met een dak van palmbladeren (of zo) met een loungehoek, keuken en keukentafel. Er hangen twee grote ventilatoren in het dak en de kamer heeft geen ramen, je kijkt zo naar buiten. Gevolg is dat vogeltjes en dergelijke zo naar binnen kunnen vliegen. Zoals de meesten van jullie wel weten is Lydia gek op plantjes, maar diertjes …..Maar goed, Lydia is dus al om 6 uur beginnen te lezen in haar boek. Zelf ben ik lekker blijven liggen, genieten van de aparte sfeer, zon en vogelgeluiden.

Zo rond 8 uur zijn we gaan ontbijten, het “famous Flashback’s breakfast”, erg lekker met vers fruit en geroosterd brood. Daarna hebben we gewoon lekker niks gedaan. ’s Avonds hebben we heerlijk gegeten in het hiernaast gelegen restaurant “Warung Pregina Balinese Food”. Lydia had een kippensoep en daarna red snapper (vis) en Wim een salade en Nasi goreng. Helaas heeft Lydia er maar kort van genoten: de warmte veroorzaakte hoofdpijn en het eten kwam er later helaas weer uit.

We hebben via internet even op onze bankrekening gekeken en komen tot de volgende conclusie: Pinnen op vliegveld is bijna 20% duurder dan pinnen bij ATM vlakbij Flashback’s. Je moet geen geld wisselen bij geldwisselaars of kantoren, want ze rekenen hoge commissie. Alleen geld wisselen bij “nul commissie”. Verder kun je maximaal 1.500.000 INR ( ± € 130,00) per dag pinnen bij de ATM in coupures van 50.000 of 100.000.


Maandag 6 december 2010

Vandaag gaan we op pad met chauffeur Nyoman. Keurig op tijd (9 uur) haalt hij ons op van Flashback’s. Nyoman heeft een Suzuki wagon, een 6-persoons bus met airco.
We hebben een eigen route samengesteld a.d.h.v. een bestaande route van hem. Eerst gaan we naar Batubulan, waar we beeldhouwwerken zien. Ze maken uit 3 verschillende soorten gesteente (limestone, sandstone en blackstone/lava) beelden voor tempels, mensen thuis en voor de export. Deze beelden zijn echt overal op het eiland te vinden, want zo’n 80% van de bevolking is Hindoe. Het kost heel veel tijd ze te hakken, een maand voor een persoon voor een beeld van ongeveer een meter. Vandaag werken ze niet aan de stenen, want er worden voorbereidingen getroffen voor een groot offerfeest, het Galungan. Dit feest vindt iedere 210 dagen plaats en duurt 10 dagen en de volgende begint a.s. woensdag 8 december. We hebben dus het geluk er dan te zijn en het mee te maken. Ze maken grote versieringen voor de huizen van palmbladeren en rijst (allemaal symboliek) en het geheel hangt over de straat. Er worden door de Hindoe’s offers gebracht als bloemen, fruit en biggetjes, die laatste zie je dan ook vervoert worden in een soort rieten manden in een open auto met laadbak.

Daarna rijden we door naar de heilige Monkey forest, het apenbos. Hier leven veel apen (zo’n 500 en het aantal groeit snel) en je kunt bij de ingang bananen kopen om daarna aangevallen te worden door de apen. Ook zijn ze gek op brillen en camera’s etc. Aangezien Lydia zeer weinig op heeft met apen, blijven we bij de auto en kunnen we zo weer weg. We zijn dicht bij de markt van Ubud, waar we een uurtje op de markt rondlopen. We voelen ons loslopende geldbeurzen, want vooral Lydia wordt continue door meerdere vrouwen tegelijk aangesproken om toch hen een gelukkige dag te bezorgen door iets te kopen. Ze vragen wat we nodig hebben: sarong, nog een sarong, beeldjes, ….? nou, we hebben niets nodig bij hen vergeleken. Wel hebben we beide een sarong gekocht, is er tenminste een vrouw gelukkig vandaag. Na de aankoop gaat ze met het geld over alle andere spullen, blijkbaar brengt dat geluk. Wim wordt achterna gezeten door vrouwen met een soort rambomessen, die ze aan hem willen verkopen. Dat mag hier blijkbaar allemaal.

We vinden het rondkijken ook tijdens het rondrijden op Bali erg mooi: prachtige rijstvelden, bijzonder chaotisch verkeer, veel scooters, heel veel politie, (ze staan zowat op elke kruising!), oude mensen die helemaal krom lopen van het rijst planten en -oogsten, mensen wassen zich in de kanalen, doen er de was en drogen het op het gras, veel groene bomen en struiken, veel afval en ernaast zitten mannen te praten, en ja, het zijn de vrouwen die werken, de mannen zijn meer van het roken en praten. We vragen ons wel af hoe je een economie draaiende houdt zonder grote belastinginkomsten (nergens bonnetjes behalve in de supermarkt), veel kosten maakt vanwege hoeveelheid politie etc. en veel mensen die niets doen. Het thema op Bali is: balans. In goed en kwaad, leven en dood, orde en wanorde, …..

We rijden door en zien terrasvormige rijstvelden. Onderweg zagen we ook al grotere rijstvelden. We stoppen bij een terras en een aantal mensen wil ons van alles verkopen voor een euro. We zijn vooraf al gewaarschuwd door onze chauffeur. We begrijpen wel dat we in hun ogen erg veel geld hebben, de meeste Indonesiërs gaan hun eiland niet af, laat staan naar het buitenland. De Rupiah is erg zwak, dus vreemde valuta zijn voor hun niet te betalen, Wel wat irritant, de chauffeur staat wat uit te leggen en ze komen je telkens storen met postkaarten of een beeldje. We blijven beleefd lachen en dan gaan ze wel weg, om terug te komen met een ander beeldje. Als de chauffeur wegrijdt, geeft hij telkens geld aan de mensen die er zelf voor parkeerwachter spelen. Zo profiteert een ieder mee. Ons wordt verteld dat je als buitenlander (vallen we op dan ;-)) als je zelf rijdt op een scooter of in een auto, telkens aan de kant gezet wordt door de politie, omdat ze een reden gevonden hebben je aan te houden en dan kun je na het betalen van een paar euro’s weer verder rijden, tot de volgende agent behoefte heeft aan geld. Tip om niet zelf te gaan rijden dus.

Intussen rijden we richting één van de vulkanen, de berg Batur van 1717 meter hoog, en het begint te regenen. Na de entree voor de berg te hebben betaald (25.000 IDR) rijden we door en gaan we lunchen. We eten van een Indonesisch buffet met uitzicht op de vulkaan en het vulkaanmeer. De bewolking is dan weer dun, dan weer dik en dan opeens kunnen we even de top van de berg en het Baturmeer zien.

De volgende stop is een bezoekje aan de specerijentuin en koffieproductie. We zien allerlei planten als cacao, koffie, avocado, peper, en proeven koffie, cacao en thee. In de winkel erbij verkopen ze graag specerijen en koffie en thee. We hebben uit beleefdheid een zakje kruidnagelen gekocht, tegen de muggen volgend jaar en in onze stoofschotels.

We zijn er nog niet, we komen bij een 27 x 2 meter groot reliëf van steen, te midden van de rijstvelden bij Bedulu. Het heet Yeh Pulu. Tot op heden is niet bekend wat de oorsprong en de betekenis van het reliëf is, maar men vermoedt dat het uit de 14e eeuw is. Het is door de Nederlanders ontdekt en stamt waarschijnlijk uit de koninkrijkstijd van Indonesië.We zien al lopende door het rijstveld en bos een aantal grote spinnen, zo’n 10 cm groot. Blijkbaar zijn het jonge exemplaren, de volwassen grootte is de grootte van een hand! Ze zijn niet giftig, we geloven de chauffeur op zijn woord.

We rijden door en zijn weer in de buurt van Sanur, maar we hebben nog even gekeken bij een fabriek waar meisjes doeken weven op een weefgetouw (net als Maureen) en batikken. Eerst maken ze met was de lijntjes op het doek, daarna gebeurt het invullen met verf. Binnen zijn alle stoffen te koop, er ligt wel erg veel voorraad.

Als laatste bezoeken we een tempel, we weten alleen de naam niet meer, ze zijn bezig met de voorbereidingen voor het Galunganfeest, de vrouwen maken offertjes. We moeten eerst een sarong aan en worden gevraagd in een boek onze naam te schrijven en een gift te geven. Daarna lopen we over het tempelterrein en krijgen uitleg over een tempel en zijn gebruiken.

We hebben erg goede ervaringen met onze chauffeur Nyoman Sukadana (je kunt hem mailen op elssaday@hotmail.com) Hij is niet duur, rijdt erg veilig en is een erg goede gids.


dinsdag 7 december 2010

Vandaag weer een dag om bij te komen van de activiteiten van gisteren. Ja ja, we passen ons hier verbazingwekkend snel aan en zijn enorm in balans. Het warme en drukkende weer maakt dat je erg gaat zweten als je je al een beetje druk maakt. Doen we dus niet. Het is weer bewolkt en erg vochtig.

We hebben vandaag weer allerlei mensen gesproken, van de mannen van de staf en de dames van de receptie tot internationale medegasten, erg leuk en interessant om van alles van tips over bezienswaardigheden tot economische en culturele informatie uit te wisselen. Ze spreken prima Engels en ook wij kunnen ons prima verstaanbaar maken. We hebben weer lekker Indonesisch gegeten bij het restaurant om de hoek, het Warung Pregina Balinese Food. Dit keer bleef het zitten haha.

We zitten nu ( 8 uur 's avonds) in onze woonkamer en op de achtergrond horen we gezang van een band, ze spelen Beatlesmuziek. Klinkt goed. En het regent intussen, gezellig vanuit de open ramen luisteren! Wel zijn er veel muggen, ondanks de wierookspiraal die elke avond wordt gebracht. We zijn helemaal gewend aan vakantievieren!

Tot slot nog even wat wetenswaardigheden:
Benzine kost nu nog 4500 IR (40 eurocent) per liter en per 1 januari a.s. wordt dit verhoogd naar 7500 IDR per liter. Een paar andere prijzen uit de supermarkt (voor lokale bewoners niet te betalen, ze kopen het elders): Een kwart watermeloen 85 cent, een halve papaja 45 cent, een banaan 25 cent, blikje coca cola 65 cent, pakje kauwgom 30 cent, maar daarentegen een liter melk € 1,30, koekjes gemiddeld iets van € 3,00 en wijn vanaf € 9,00 per fles. Uit eten gaan kost je rond de 8 euro per persoon, inclusief fris. Alcoholhoudende dranken zijn wel erg duur.

Hier hebben ze verder een aantal Nederlandse woorden overgenomen vanuit het koloniale verleden, zoals gaspedaal, rem, koppeling, wiel, velg, band, handdoek, wastafel, asbak, vast nog veel meer! Ja, ja, we praten al een flink woordje Indonesisch.

Groetjes van ons