Rotorua, overtocht en Nelson

We hebben de overige foto's van het vorige reisverslag ook geplaatst.

Allereerst iedereen bedankt voor al jullie felicitaties via berichtjes, telefoontjes, SMS-jes en mail. Erg leuk!! Zo voel ik me toch een beetje jarig, al is het wel kaal zonder alle gebruikelijke visite.

Donderdag 18 november 2010
Vanmorgen hebben we eerst, met een kopje koffie, onze website bijgewerkt bij een café-restaurant waar veel mensen zaten te ontbijten. Stevig ontbijten, English breakfast met gebakken eieren, bacon, tomaat en worstjes. Het is lastig om een snelle internetverbinding te vinden, dus duurde het nogal lang om de foto’s van ons vorige verslag te plaatsen. We hebben nog meer mooie, maar die komen nog wel. Daarna zijn we richting Rotorua gereden. Onderweg veel brem in bloei. En ook zien we heel hoge, strak gesnoeide coniferen met erachter kiwiplanten, die ze aanbinden als druiven. Er wordt veel fruit verkocht aan de kant van de weg: aardbeien, avocado’s, kiwi, sinaasappels, alles wat er groeit.

In Rotorua zijn we begin 2008 ook geweest en het bijzondere is, dat we de weg al kennen, zo ver van huis. We vonden dat het veel minder stonk naar zwavel en soms helemaal niet. Eerst maar even naar het Kuirau park geweest, dat is het stadspark met stoom en bubbels en een paar geothermische baden. Het viel ons op dat de modderpoelen veel minder actief waren dan in 2008, ze leken wel ingedut of inactief. We lazen dat dit komt door het droge voorjaar, de modderpoelen moeten het hebben van de neerslag. Verder vonden we dat het park er veel slordiger uitzag. Uiteraard hebben we nog wel even lekker pootje gebaad. We hebben een foto met de zelfontspanner gemaakt, hilarisch. Vervolgens hebben we gegeten bij the Fat Dog. We vinden dat je daar erg gezellig en lekker kunt lunchen. Risotto en pasta dit keer.

We hebben gekozen om naar Wai-o-tapu te gaan, want daar waren we nog niet geweest en de folders geven een beeld dat dit een mooi park moet zijn. Op dit park strooien ze elke morgen een soort waspoeder in een geiser, zodat die gaat spuiten om 10.15 uur; wij waren veel later. Het park was inderdaad mooi aangelegd met mooie wandelpaden en dampende en enkele kleurrijke kraters. We vonden met name de champagne krater en de gifgroene (arsenicum) poel mooi, maar de rest vonden we niet echt bijzonder. Onze voorkeur gaat dan toch wel uit naar Te Puia en Orakei Korako, welke we de vorige keer hebben gezien. Maar al met al blijft het heel bijzonder, die modderpoelen en stoomgaten hier.

Al met al hebben we toch wel ruim twee uur rondgelopen en het liep alweer tegen vieren. Na o.a. Nieuw Zeelandse mandarijnen en kiwi’s te hebben gekocht, zijn we na een uurtje rijden bij ons hotel aangekomen. Dit hotel heeft zes privé hotpools en daar zijn we vanavond lekker van gaan genieten, we waren de enigen die in een pool zaten. Sterren kijken vanuit de pool, daarna een glaasje wijn, bitter lemon voor Wim en toastjes met brie…Met z’n tweeën proosten op Lydia’s verjaardag!


Vrijdag 19 november 2010

Vandaag een lange trip van 370 km richting Wellington, Lower Hutt. We hebben gezien dat er aan de overkant van de weg een golfbaan is en we besloten om er even te kijken. In ieder dorp/stad is wel een golfbaan te vinden en overal aan de weg vind je borden met de uitnodiging dat bezoekers zeer welkom zijn. Nou, dat proberen we dan graag uit! Het blijkt een 9-holes golfbaan te zijn met par 3, 4 en 5 holes. We hebben een golfkar met clubs gehuurd en een paar ballen gekocht. In totaal waren we, inclusief greenfees, omgerekend bijna 25 euro kwijt en dat zijn heel andere prijzen dan in Nederland. Het golfen ging op zich wel goed vonden we zelf en vooral de holes tegen een steile helling op en er weer vanaf vonden we bijzonder. De baan was zeer mooi aangelegd. Alleen zagen we wel vaak dat weggeslagen plaggen niet teruggelegd waren. We hebben in ruim anderhalf uur de baan gelopen. Het leuke is verder dat de spelers hier echt rekening met elkaar houden. De oudere mannen vóór ons vroegen steeds of we geen last van ze hadden en de spelers na ons wachten netjes tot wij zover waren. Super relaxed allemaal. Dat hebben we in Nederland wel eens anders ervaren.

Na afloop kwamen we de mannen die vóór ons liepen tegen bij de koffie en ze vroegen ons meteen om erbij te komen zitten. Onder het genot van een kop koffie hebben we allerlei onderwerpen besproken. Ze waren verbaasd over het Nederlands drugsbeleid en kopen hier alleen koffie in een koffieshop. Ook het wijziging van de voorrangsregel per 2011 kwam aan bod, de korte bocht krijgt dan voorrang, net als bij ons.

Het was intussen al na twaalven geworden en we vonden het tijd om richting Wellington te vertrekken. Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt en er was weer veel te zien. Wat opviel waren de vele wegwerkzaamheden. We hebben zelfs nog een stuntvlieger gezien die allerlei capriolen met zijn vliegtuig uithaalde. We hebben ongeveer 4,5 uur gedaan over de 370 kilometer. Dat viel op zich weer mee.

We zitten dit keer in een motel dat prima is en bevindt zich op korte afstand van de ferry, de 83 By the sea Motorlodge in Lower Hutt.


Zaterdag 20 november 2010

Vandaag om half 6 opgestaan, omdat we met de veerboot naar Picton gaan, we gaan naar het Zuidereiland. Het laatste uur vaar je door een fjord, gelukkig is het droog, al was de zon wel welkom geweest. Na de boot rijden we via de Queen Charlotte Drive (toeristische route langs de fjorden) naar Havelock, bekend om zijn groenlipmosselen. Lydia is van de mosselen dus wagen we een poging bij De Musselpot. Ze smaken haar niet anders dan andere mosselen, de buitenkant van de schelp is deels groen en ze zijn groter dan de ons bekende mosselen. Het begint te regenen en we rijden direct door naar ons volgende adresje voor wee nachten in Nelson, Boetiek hotel Warwick house. Het is een groot oud huis, uit 1854 en in Nelson staat het bekend als “het kasteel”. Het is een Engels aandoend huis, erg sfeervol. Helaas is de beloofde wifi niet aanwezig in de kamer en moeten we om te internetten buiten op de veranda zitten. Het regent en het is koud, dus alleen een beetje mail lezen en naar de kachel. En Nelson is een van de zonnigste plaatsen van Nieuw Zeeland! Wel is het goed voor de droge tuinen, dus vooruit maar, we hebben het ermee te doen.

Als het ’s avonds droog is besluiten we om in de stad koffie te halen, even de benen strekken, een kwartiertje lopen en we zitten bij 623, mooie zaak en heerlijke koffie! Verder hoorden we vandaag van de mijnramp in Greymouth. Het geeft wel een vreemd gevoel dat we daar maandag zelfs langskomen. Hopelijk gaat het allemaal goed. We cross our fingers.


Zondag 21 november 2010

We hebben vannacht erg veel regen gehad, het tikte constant vanaf een regenpijp op het raam. Opvallend hier is de roep om bewust energie- en watergebruik, terwijl er wel enkel glas in de ramen zit en de wc negen liter water doorspoelt. Gloeilampen kun je kopen van 40 tot 100 Watt. We merken dat Nieuw Zeelanders van veel licht houden.

De weersverwachting voor vandaag valt mee: half bewolkt met een kleine kans op regen, 19 graden maximaal. De rest van Nieuw Zeeland krijgt regen, dus we hebben geluk. We gaan met de watertaxi vanuit Kaiteriteri naar het noorden, naar het Abel Tasman park met zijn gouden stranden en helderblauwe water. Na een uurtje rijden vanaf Nelson konden we meteen met de boot mee. Het is hier laagseizoen, dus dat is weer handig, in de zomer moet je reserveren. Toen we op de watertaxi stapten zagen we meteen al een grote pijlstaartrog voorbij zwemmen.

We varen een paar uur en zien intussen zeeleeuwen, een rots genaamd “gespleten appel” en nog want andere mooie rotsen, goudkleurige stranden en een azuurblauwe en soms groene zee. We hadden gehoopd op dolfijnen, maar helaas, vandaag niet. De watertaxi gaat best wel hard en regelmatig worden we besproeid met zeewater. We hebben gekozen voor een combinatie om te varen en te gaan wandelen: van Bark Bay naar Torrent Bay lopen we, moet gemiddeld te lopen zijn in 2 uur, niet te moeilijk. We worden om half 2 op het strand afgezet en lopen een mooie route al klimmend en dalend door het bos met prachtige uitzichten op het strand en de zee. We moeten wel zorgen dat we uiterlijk half 4 in Torrent bay zijn omdat we anders de laatste watertaxi missen , dus we hebben de pas er maar flink ingezet. We kennen onszelf intussen en we hebben de neiging om onderweg allerlei interessante dingen te bekijken waardoor we veel langer over de wandeling doen. Omdat we onderweg niet wisten hoever we waren hebben we het tempo maar hooggehouden. Achteraf was ons tempo dus veel te hoog, want om 3 uur waren we al over. We haalden onderweg ook al zoveel mensen in…….Voordeel is weer dat we een half uurtje op het stand konden genieten. Intussen is het laagwater geworden waardoor de boot niet dicht bij het strand kan komen. We moeten dus als het ware wadlopen om bij de boot te komen. De golfslag bleek hoger dan gedacht en we kwamen met een natte broek aan boord. De bemanning stond meteen klaar met handdoeken en al met al was het weer een prachtige dag op en rond het water!

We vinden zelf dat we wel een lekkere pizza verdiend hebben en bij Hot Rock Pizza en Pasta in de buurt van ons hotel eten we een heerlijke pizza (Lydia) en Wim pasta met vis. Met een heerlijk ijstoetje hebben we weer de nodige calorieën ingeslagen.

Morgen rijden we zuidwaarts richting de westkust, Hokitika, om de dag erna naar Queenstown te rijden. We komen in de buurt van Greymouth, waar de mijnwerkers opgesloten zitten. Drama. Zo komt het wel dichtbij, we volgen het nieuws op de voet.

Groetjes Lydia en Wim