Sol Duc river, Rocky Brook falls en Tolmie Peak
Door: Wim en Lydia
Blijf op de hoogte en volg Wim en Lydia
12 Oktober 2018 | Verenigde Staten, Auburn
Zondag 7 oktober 2018
Vandaag weer regen voorspeld en we rijden daarom eerst naar het Hurricane Ridge visitor center in Port Angeles. We krijgen de tip om naar de Sol Duc (toegang met parkenpas) rivier te rijden, omdat zowel Hurricane Rigde als Deer park weinig te zien is met deze bewolking.
Rond het middaguur arriveren we bij de Salmon Cascades bij de Sol Duc rivier. Dit is een plek waar de zalm terugzwemt naar zijn geboorteplek. In eerste instantie zien we niets, maar even verderop zien we mensen staan kijken en daar aangekomen blijken er ontzettend veel zalmen te zwemmen. We maken met onze gopro onderwateropnames en kunnen vlakbij de zalmen komen, ontzettend leuk. We zien enkele zalmen springen, maar de grote meute zalm blijft rustig afwachtend zwemmen. Prachtig om te zien en wat ons betreft een echte aanrader.
Na een tijd rijden we verder naar het eind van de Sol Duc road en lopen naar de Soleduck watervallen. Na het eerste deel kom je bij de Sol Duc waterval en wij lopen daarna door naar de volgende waterval. Hier zien we verder niemand lopen en het pad is beduidend slechter. Echter de vele kleuren paddestoelen, mossen en riviertjes maken dit zeer de moeite waard, ook al regent het.
Op de weg terug uiteraard weer even bij de Salmon Cascades langs geweest, want dit blijft ons boeien. We zien dat het een zalm zelfs bijna lukt om de waterval op te zwemmen, maar helaas. We zijn al zingend in the rain weer teruggereden naar Sequim.
Maandag 8 oktober 2018
Ook vandaag weer regen en ons geplande bezoek aan Hurricane Ridge gaat daarom niet door. In plaats daarvan gaan we naar Dungeness NWR (toegang met parkenpas). We lopen hier een hike via het bos naar de zee. De zeearm hier groeit ieder jaar met ruim 4 meter vanwege de zandverplaatsing. Vanwege de regen zien we verder niet echt veel, maar een frisse ochtenwandeling is altijd goed. De terugweg lopen we via de nature trail en hier zien we veel paddestoelen, een banana slug en zes deers waar we echt vlak langs lopen, erg mooi. Bij terugkomst op de parkeerplaats komen we uitgebreid aan de praat met een aantal jehova’s, maar we hebben ze niet kunnen bekeren :-)
Daarna door naar de Rocky Brook falls, erg leuke tussenstop bij een waterval van 44 meter hoog. Op de weg naar Auburn nemen we een kijkje bij een zalmkwekerij. Een medewerker vertelt ons over hoe een en ander in zijn werk gaat. We zien volwassen zalmen zwemmen en springen in een groot bassin en de medewerker vertelt dat deze zalmen zes jaar nadat deze uitgezet zijn, vanzelf naar deze plek terugzwemmen om kuit te schieten en te sterven. Men weet niet precies hoe zalmen dit doen, maar het heeft te maken met aardmagnetisme en geur van een specifieke plek. De nieuw geboren zalmvissen (3000 eitjes per zalmvis) blijven 1,5 jaar in de kwekerij om te groeien en worden daarna weer uitgezet. En zo herhaalt de cyclus zich.
Na deze geslaagde tussenstop doorgereden naar ons hotel in Auburn. Op advies van onze Amerikaanse kennissen zijn we eens bij The International House of Pancakes gaan eten en dat vonden we zelf wat minder geslaagd. We houden meer van Nederlandse pannenkoeken. We zitten onze laatste drie nachten in Red Lion Inn & Suites in Auburn/Seattle.
Dinsdag 9 oktober 2018
Vandaag is het weer regenachtig en we besluiten om een aantal malls hier in de buurt met een bezoekje te vereren. Het valt op hoe rustig het overal is, de meesten zullen wel aan het werk zijn :-). We eten heerlijk bij Red Robin.
Woensdag 10 oktober 2018
Vandaag willen we de Tolmie Peak hike aan de noordkant van Mount Tainier lopen. Deze hike staat op nummer 1 in alltrails. Onderweg op weg 165 blijkt de weg afgesloten vanwege een ongeluk. We zagen dat er een verhuiswagen van een berg afgegekleden was, maar gelukkig tegengehouden door een grote boomstronk, want anders was het nog veel erger geweest. We hebben een uur gewacht/staan praten en Wim heeft geprobeerd om een papegaai uit de cabine te redden.
Daarna door, via een 17 km. lange goed berijdbare gravelweg, naar de start van de Tolmie Peak hike bij Mowick Lake. We beginnen om half 12 te lopen vanaf een hoogte van 1400 meter. De hike gaat over 5 kilometer naar een uitkjikjpunt die 400 meter hoger ligt. Het eerste stuk gaat via een bos en dat vinden we wat minder, maar bij Eunice Lake wordt het veel mooier. We zien een witte sneeuwgeit en prachtige herftstkleuren. De bewolking wordt helaas dikker en we kunnen daardoor de gletscher niet zien. Bij de uitkijktoren eten we en blijven we een tijdje kletsen met andere hikers. Op de terugweg kregen we op een gegeven moment een beetje last van onze knieen, maar verder geen echte problemen.
Op de terugweg zien we dat de verhuiswagen weer op de weg getakeld is. De klep staat open en zien dat de spullen aardig door elkaar gehutseld zijn. Even verderop komen we een gelijksoortige verhuiswagen tegen om de spullen over te laden. Wat een toestand. Onze auto is door de natte gravelweg erg vies geworden en we spoelen bij het hotel de auto toch maar even af voordat we deze morgen weer inleveren.
Donderdag 11 oktober 2018
Vandaag vliegen we weer naar huis. We vliegen pas om 16:00 uur, dus voldoende tijd om onze spullen te pakken. Rond het middaguur vetrekken we en we kunnen het niet laten om nog even bij Red Robin langs te gaan. Daarna aftanken, auto inleveren en inchecken. Het gaat allemaal weer erg vlotjes.
Onze vlucht naar Reykjavik verloopt voorspoedig en op Keflavik airport hoeven we alleen maar door een automatische paspoortcontrole voor de toegang tot het Schengen gebied, erg snel en handig. Een uurtje later vertrekken we alweer naar Amsterdam en hier uiteraard geen paspoortchecks meer, erg handig.
Bij de bagageband blijkt één van onze koffers niet aanwezig en na contact met de servicedesk blijkt dat onze koffer, samen met 5 andere, ergens is weggezet. Beetje vreemd, maar na een uur hadden we onze koffer dan eindelijk. Dit is ons al vaker overkomen en we vinden dit punt bij Schiphol toch wel ondermaats in vergelijking met andere airports.
Daarna door met de trein van 15:00 uur en rond 17:00 uur kwamen we aan op station Nijverdal. Jeroen had onze auto alvast op de parkeerplaats gezet, dus we konden meteen door naar huis. Het eind van een zeer geslaagde reis. Allen hartelijk dank voor jullie reacties en leuke berichtjes.
Groetjes Lydia en Wim
Vandaag weer regen voorspeld en we rijden daarom eerst naar het Hurricane Ridge visitor center in Port Angeles. We krijgen de tip om naar de Sol Duc (toegang met parkenpas) rivier te rijden, omdat zowel Hurricane Rigde als Deer park weinig te zien is met deze bewolking.
Rond het middaguur arriveren we bij de Salmon Cascades bij de Sol Duc rivier. Dit is een plek waar de zalm terugzwemt naar zijn geboorteplek. In eerste instantie zien we niets, maar even verderop zien we mensen staan kijken en daar aangekomen blijken er ontzettend veel zalmen te zwemmen. We maken met onze gopro onderwateropnames en kunnen vlakbij de zalmen komen, ontzettend leuk. We zien enkele zalmen springen, maar de grote meute zalm blijft rustig afwachtend zwemmen. Prachtig om te zien en wat ons betreft een echte aanrader.
Na een tijd rijden we verder naar het eind van de Sol Duc road en lopen naar de Soleduck watervallen. Na het eerste deel kom je bij de Sol Duc waterval en wij lopen daarna door naar de volgende waterval. Hier zien we verder niemand lopen en het pad is beduidend slechter. Echter de vele kleuren paddestoelen, mossen en riviertjes maken dit zeer de moeite waard, ook al regent het.
Op de weg terug uiteraard weer even bij de Salmon Cascades langs geweest, want dit blijft ons boeien. We zien dat het een zalm zelfs bijna lukt om de waterval op te zwemmen, maar helaas. We zijn al zingend in the rain weer teruggereden naar Sequim.
Maandag 8 oktober 2018
Ook vandaag weer regen en ons geplande bezoek aan Hurricane Ridge gaat daarom niet door. In plaats daarvan gaan we naar Dungeness NWR (toegang met parkenpas). We lopen hier een hike via het bos naar de zee. De zeearm hier groeit ieder jaar met ruim 4 meter vanwege de zandverplaatsing. Vanwege de regen zien we verder niet echt veel, maar een frisse ochtenwandeling is altijd goed. De terugweg lopen we via de nature trail en hier zien we veel paddestoelen, een banana slug en zes deers waar we echt vlak langs lopen, erg mooi. Bij terugkomst op de parkeerplaats komen we uitgebreid aan de praat met een aantal jehova’s, maar we hebben ze niet kunnen bekeren :-)
Daarna door naar de Rocky Brook falls, erg leuke tussenstop bij een waterval van 44 meter hoog. Op de weg naar Auburn nemen we een kijkje bij een zalmkwekerij. Een medewerker vertelt ons over hoe een en ander in zijn werk gaat. We zien volwassen zalmen zwemmen en springen in een groot bassin en de medewerker vertelt dat deze zalmen zes jaar nadat deze uitgezet zijn, vanzelf naar deze plek terugzwemmen om kuit te schieten en te sterven. Men weet niet precies hoe zalmen dit doen, maar het heeft te maken met aardmagnetisme en geur van een specifieke plek. De nieuw geboren zalmvissen (3000 eitjes per zalmvis) blijven 1,5 jaar in de kwekerij om te groeien en worden daarna weer uitgezet. En zo herhaalt de cyclus zich.
Na deze geslaagde tussenstop doorgereden naar ons hotel in Auburn. Op advies van onze Amerikaanse kennissen zijn we eens bij The International House of Pancakes gaan eten en dat vonden we zelf wat minder geslaagd. We houden meer van Nederlandse pannenkoeken. We zitten onze laatste drie nachten in Red Lion Inn & Suites in Auburn/Seattle.
Dinsdag 9 oktober 2018
Vandaag is het weer regenachtig en we besluiten om een aantal malls hier in de buurt met een bezoekje te vereren. Het valt op hoe rustig het overal is, de meesten zullen wel aan het werk zijn :-). We eten heerlijk bij Red Robin.
Woensdag 10 oktober 2018
Vandaag willen we de Tolmie Peak hike aan de noordkant van Mount Tainier lopen. Deze hike staat op nummer 1 in alltrails. Onderweg op weg 165 blijkt de weg afgesloten vanwege een ongeluk. We zagen dat er een verhuiswagen van een berg afgegekleden was, maar gelukkig tegengehouden door een grote boomstronk, want anders was het nog veel erger geweest. We hebben een uur gewacht/staan praten en Wim heeft geprobeerd om een papegaai uit de cabine te redden.
Daarna door, via een 17 km. lange goed berijdbare gravelweg, naar de start van de Tolmie Peak hike bij Mowick Lake. We beginnen om half 12 te lopen vanaf een hoogte van 1400 meter. De hike gaat over 5 kilometer naar een uitkjikjpunt die 400 meter hoger ligt. Het eerste stuk gaat via een bos en dat vinden we wat minder, maar bij Eunice Lake wordt het veel mooier. We zien een witte sneeuwgeit en prachtige herftstkleuren. De bewolking wordt helaas dikker en we kunnen daardoor de gletscher niet zien. Bij de uitkijktoren eten we en blijven we een tijdje kletsen met andere hikers. Op de terugweg kregen we op een gegeven moment een beetje last van onze knieen, maar verder geen echte problemen.
Op de terugweg zien we dat de verhuiswagen weer op de weg getakeld is. De klep staat open en zien dat de spullen aardig door elkaar gehutseld zijn. Even verderop komen we een gelijksoortige verhuiswagen tegen om de spullen over te laden. Wat een toestand. Onze auto is door de natte gravelweg erg vies geworden en we spoelen bij het hotel de auto toch maar even af voordat we deze morgen weer inleveren.
Donderdag 11 oktober 2018
Vandaag vliegen we weer naar huis. We vliegen pas om 16:00 uur, dus voldoende tijd om onze spullen te pakken. Rond het middaguur vetrekken we en we kunnen het niet laten om nog even bij Red Robin langs te gaan. Daarna aftanken, auto inleveren en inchecken. Het gaat allemaal weer erg vlotjes.
Onze vlucht naar Reykjavik verloopt voorspoedig en op Keflavik airport hoeven we alleen maar door een automatische paspoortcontrole voor de toegang tot het Schengen gebied, erg snel en handig. Een uurtje later vertrekken we alweer naar Amsterdam en hier uiteraard geen paspoortchecks meer, erg handig.
Bij de bagageband blijkt één van onze koffers niet aanwezig en na contact met de servicedesk blijkt dat onze koffer, samen met 5 andere, ergens is weggezet. Beetje vreemd, maar na een uur hadden we onze koffer dan eindelijk. Dit is ons al vaker overkomen en we vinden dit punt bij Schiphol toch wel ondermaats in vergelijking met andere airports.
Daarna door met de trein van 15:00 uur en rond 17:00 uur kwamen we aan op station Nijverdal. Jeroen had onze auto alvast op de parkeerplaats gezet, dus we konden meteen door naar huis. Het eind van een zeer geslaagde reis. Allen hartelijk dank voor jullie reacties en leuke berichtjes.
Groetjes Lydia en Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
