Green River - Capitol Reef - Boulder

Bedankt voor jullie leuke berichtjes. We hebben een deel van de eerste foto's weer verwijderd, omdat er een "beperkt" aantal op de website geplaatst kunnen worden.

En nu het verhaal van de rally-auto:

Zondag 22 september 2013

Vanmorgen werden we wakker met onweer en regen, dus mooi tijd om even rustig aan te doen. We zijn pas om half 11 vertrokken richting Capitol Reef NP en ons eindpunt Torrey. Onderweg hadden we een route via een gravelroad, Cathedral valley loop, gepland. Gezien de regen hadden we het gevoel dat dit wel eens lastig zou kunnen worden, maar toch met goede moed op weg.

Tijdens de buien onderweg zagen we in de verte dat de lucht aan een kant zwart en de andere kant helemaal geel-bruin was en we vroegen ons af wat dat kon zijn. Dichterbij gekomen kwamen we in een soort zandstorm terecht met zelfs een windhoos waar we doorheen reden! Dat was dus de verklaring van de vreemde kleur lucht.

Na een tijdje door niemansland te hebben gereden, kwamen we door Hanksville en zagen daar Duke's Slickrock Grill waar we 2 jaar geleden ook met Jennieke en Jantien hebben gegeten. Bij binnenkomst zagen we een aantrekkelijk menu met een sandwich. Nadat we die besteld hadden was er ineens geen electriciteit meer en kon de bestelling niet geleverd worden. Dus maar even gewacht en na een kwartiertje was alles weer oke en werkte de generator weer. Echter het bleken twee grote sandwiches te zijn plus friet. De helft hebben we meegenomen in een doggie bag. Op z'n Amerikaans!

Met een volle buik vervolgens doorgereden en rond half twee kwamen we bij Caineville wash road aan, een begin van de Cathedral Valley loop. (Intussen was het droog, blauwe lucht met witte wolken!) Dit is een mooie gravelroad met bijzondere rotsformaties, een weg van ruim 90 kilometer en daar doe je normaal iets van 7 uur over om te rijden. Het startpunt ligt vlakbij het eindpunt (of andersom natuurlijk). Ons plan was om een deel te rijden en uit de beschrijving konden we niet goed opmaken vanaf welke ingang we een rivier over moesten steken. Deze zat dus of aan het begin of aan het eind. Dus maar gewoon geprobeerd en het begin was super makkelijk te rijden. Na een paar kilometer kwamen we inderdaad een riviertje tegen die toch aardig aangegroeid was wegens de vele regen. Wim kreeg hierbij een dejavu gevoel, want in militaire dienst heeft hij veel in ruw terrein gereden. Dus eerst de situatie bij de rivier geobserveerd en gekeken hoe diep deze was geworden. Daar kun je je altijd erg op verkijken. Een aantal grote platte stenen verzameld en in het riviertje gegooid en de diepte leek mee te vallen. Dus met een aanloopje een poging gewaagd en dat ging eigenlijk vrij goed, met name vanwege de four wheel drive en de high clearance van onze auto. Dus we dachten dat we de rivier in de beschrijving hadden gehad, maar na weer een kilometer liep de weg door de loop van de rivier en dat was toch iets teveel van het goede en we zijn dus teruggekeerd. Voor de tweede keer verstandig deze vakantie.

Op de terugweg kwamen we weer het riviertje tegen en toen we deze overstaken werd onze auto ineens overspoeld met modderwater. De auto zit nu helemaal onder de modder en het lijkt net of we een rally gereden hebben, blauw met oranje stippen. Bij onze volgende stop bij het Capitol reef visitor center hadden we veel bekijks en mensen vroegen ons wat we met onze auto gedaan hadden. Iemand zei ons dat we nu bij de "native people" horen, want die rijden allemaal met smerige auto's. Veel hilariteit dus. We waren volgens hem welkom in Amerika. Altijd leuk te horen.

Bij Capitol Reef hebben we nog een mooie route (scenic drive) gereden, al vonden we die wat minder dan Arches en de verwachte dirt-road van Cathedral Valley loop. Daarna doorgereden naar ons hotel Broken Spur inn in Torrey. Intussen is het wel droog maar koud, waait het flink en is het iets van 14 graden, vannacht hadden we de airco nog aan, nu de verwarming!

Maandag 23 september

Vannacht was het erg koud. Om 8 uur was het nog maar 2 graden met veel wind. Brrr. Vandaag gaan we de Notom bullfrog-road rijden, eerst richting het visitor center Capitol Reef en daarna rechtsaf. Vanaf dit punt is het ruim 30 mijl voordat je bij de Headquarters slotcanyon aankomt. Deze trail zou makkelijk begaanbaar en kindvriendelijk zijn en zo rond de 1 a 2 uur duren. De Notom-weg was eerst zo'n 10 mijl geasfalteerd en daarna ging deze over in een goed berijdbare gravelroad. Af en toe kwamen we weer een riviertje tegen, maar deze waren allemaal al opgedroogd, dus makkelijk te passeren.

Intussen was het alweer rond de 22 graden geworden en in de zon was het aardig heet. Bij de ingang stond schuin tegenover de kleine parkeerplaats een bordje (Headquarters trail) en we zijn het pad gevolgd. Na een paar honderd meter moesten we direct al een geul oversteken en deze was best wel steil en lastig. Aan de overkant vervolgens doorgelopen en aan de linkerzijde een grote oranjerode rots gepasseerd. Na deze rots konden we niet meer goed zien waar we heen moesten en dus hebben we vage voetstappen in een kleine rivierbedding gevolgd. We zagen niets wat op een slotcanyon moest lijken. Vol goede moed doorgelopen (we vonden het bij lange na niet kindvriendelijk) en na een uur lopen kregen we toch wel het gevoel dat we verkeerd zaten. Veel rode losse stenen, heuvel op en weer af, slickrock...We zagen ook al lang geen voetstappen meer. Dus maar even onder een grote rots gepauzeerd met water en notenrepen. Dat was eigenlijk best gezellig. Toch maar weer verder richting de rotsen gelopen, maar nee hoor, niets wat leek op een slotcanyon.

We zagen dat we al in de buurt kwamen van de naastgelegen Surprise canyon en we zijn toen maar weer terug naar de auto gelopen. Onderweg zagen we veel kleine en grote voetafdrukken van dieren plus de nodige keutels. Gelukkig hebben we geen ontmoetingen met deze dieren gehad, wel hebben we een paar supermooie stenen met heel veel felle kleuren gevonden. Best een avontuur, maar geen slotcanyon gezien. Nu maar hopen dat anderen onze voetstappen niet gaan volgen, want deze zullen er waarschijnlijk nog lang blijven staan.

Om richting ons overnachtingsadres te gaan, mochten we de Burr-trail nog rijden, dat gaat deels via Grand Staircase NM, weer een park. Eerst omhoog via een mooie stijle slingerweg, verder richting Boulder. Ook een mooie weg! We hadden intussen al trek en hebben lekker gegeten bij Boulder Mesa.

Bij aankomst bij het volgende adres (Boulder mountain guest ranch) meteen even op internet gekeken en ja hoor, we hadden na de grote oranjerode rots rechtdoor gemoeten in plaats van het riviertje rechtsaf achter de rots te volgen. Dus als je deze trail wilt lopen even opletten. Er staat niets anders aangegeven dan het beginbord.

We zitten nu twee nachten in een cabin, op 6 km afstand van de doorgaande weg. Internet alleen in het hoofdgebouw. Hier past gitaarmuziek en een kampvuur bij, maar het is nu (21 uur) alweer erg fris. We houden het zo bij sterren kijken...

Dinsdag 24 september
Vandaag een rustige dag. We zitten in een soort eco- gelegenheid, zelfvoorzienend en het voelt als jaren 60. Relax.... maar met veel spinnenwebben, beetje pianospelen, niet schoon en fris, geen erg active houding van het personeel. Alles op een gezonde toer, eigen groenten en kruiden, nou ja, dat willen ze graag doen voorkomen, maar met makkelijke suikerzakjes, jamcupjes etc. Ach ja, het heeft wel wat.

Buiten staan de rokende personeelsleden, hoe gezond is dat! Eerst eten we een ontbijtje en daarna een wandeltochtje van een ruim half uur naar en kleine waterval hier op het grote terrein. Het warmt snel op als we via het struikgewas, modder, en door een weiland met 13 paarden twee keer een riviertje oversteken. Aan het eind komen we bij een waterval van zo'n 4 meter hoogte. Leuk. We lopen terug en zien een slang van ongeveer een meter lengte. Gelukkig is hij banger voor ons dan wij voor hem. Op de terugweg "blokkeren" de paarden ons pad, tja, wachten? Nee hoor, Wim loopt er langs, het zijn volgens hem immers geen wilde paarden zoals in Green River. Ik ben geen paardenfan of held, loop er met een grote boog omheen en natuurlijk komt er een paard op mij af. Rustig doorlopen (zo mogelijk) en gelukkig keert hij om. Pfff. Hek sluiten!

We hebben ook maar eens lekker wat gelezen. Later vanmiddag zijn we naar Boulder gereden voor wat boodschappen (een winkel bij een tankstation, verder de eerste 50 km niets te vinden) en hebben voor het eerst culinair Amerikaans gegeten, bij Hell's backbone grill. Echt heerlijk! Toch maar geen ecomenu vandaag.

Groetjes Wim en Lydia