Mount St. Helens en wandeling door lavatube

Donderdag 20 september 2018
Vanmorgen begint met zware bewolking en de voorspelling is dat het de hele dag bewolkt blijft, morgen weer deels zonnig. We besluiten om een geplande hike in Mount Rainier over te slaan en richting Mount St. Helens te rijden. Onderweg zien we een afslag en deze gaat naar het Gifford Pinchert National Forest, even kijken of dat wat is.

De weg gaat door een dichtbegroeid bos en zien veel bomen overgroeid door mossen. We stoppen af en toe voor foto’s en maken korte wandelingetjes. Later komen we aan bij een camping (Iron creek campsite met mooie beschutte plekken). Vanaf hier lopen we een van de vele wandelingen door het dichtbegroeide bos, het lijkt wel op een regenwoud zoals we dat ook in Nieuw Zeeland hebben gezien.

Intussen begon waarempel de zon te schijnen en we besloten daarom om door te rijden naar het noordelijke deel van Mount St. Helens. We hadden intussen best wel trek en in Toledo zagen we een mexicaans restaurant Chimis en we hebben daar heerlijk gegeten!

Daarna door naar Mount St. Helens. Deze vulkaan is vooral bekend van de verwoestende uitbarsting van 18 mei 1980 en Wim kan zich dat nog goed herinneren. Intussen was de bewolking bijna geheel verdwenen en we hadden een prachtig uitzicht op de berg. Bij het visitor center zeiden ze dat de weersvoorspelling vaak niet klopt en dat juist deze dag daar een goed voorbeeld van is. Aan het eind van de weg staat een tweede visitor center en hier hebben we naast de prachtige uitzichten en rondwandelingen een rangertalk bijgewoond en een mooie film over de uitbarsting gezien. Zeker de moeite van een bezoek waard.

We verblijven twee nachten in het Super 8 motel in Kelso, vlakbij de grote bekende winkels, erg handig.


Vrijdag 21 september 2018
Na een goed ontbijt, gaan we richting het zuidelijk deel van Mount St. Helens. We willen vandaag een wandeling door een lavabuis lopen, de Ape Cave (entree met parkenpas). We hebben er geen voorstelling van, dus we laten ons verassen.

Na aankomst even lekker koffie gezet, spullen mee (hoofdlicht, zaklantaarns en handschoenen/warme kleding) en naar de ingang van de lavabuis gelopen. Je kunt hier kiezen tussen een wat makkelijker lower deel en een moeilijker upper deel. Wij kiezen het upper deel en onderaan de trap zien we een tunnel van wel 6 meter in doorsnee. Zo groot hadden we dit niet verwacht. De upper lavatunnel is 2,2 kilometer lang en zo’n 2000 jaar geleden ontstaan. In de tunnel zijn op 27 plaatsen rotsen naar beneden gevallen en daar klimmen en klauteren we in het pikkedonker overheen. De vloer van de lavatunnel is bezaaid met rotsblokken, dus erg opletten waar je loopt. Onderweg is een erg steile hindernis en dan is het erg handig als er een lange Wim bij is (ook voor andere bezoekers :-)). Na ruim twee uur klimmen en klauteren kwamen we aan bij de uitgang van de lavabuis en via een metalen trap klimmen we er weer uit. Daarna in drie kwartier teruggelopen door een bos naar het startpunt. Al met al zeer geslaagd.

Tot slot wilden we de Lavacanyon hike lopen, zo’n 10 mijl verderop. Op de weg ernaartoe hebben we een prachtig onbewolkt uitzicht op het zuidelijke deel van Mount St. Helens, wat een mazzel. De hike door Lavacanyon vinden we erg mooi, waarbij je vooral bij de wiebelige hangbrug een prachtig uitzicht op de waterval hebt. Daarna teruggereden naar ons hotel in Kelso.


Zaterdag 22 september 2018
Vanochtend voor het eerst regen. We besluiten om een dagje te gaan shoppen in Portland in Oregon (over de rivier, want dat is de grens tussen Oregon en Wahington). Oregon kent een btw% van nul procent, dus dat is mooi meegenomen. Ander opvallend ding is dat je in Oregon niet zelf mag tanken, dus bij ieder tankstation staan mensen die jouw tank vullen, grappig.

Onderweg kwamen we langs Tom’s pancake house en we hadden best wel trek in een pannenkoek, echter op de menukaart stonden naast pannenkoeken ontzettend veel andere warme gerechten. Het warme eten was dus meteen geregeld voor vandaag.

Na het shoppen in ruim een uur naar ons Stagecoach hotel in Molalla gereden. Het plaatsen van foto’s lukt om de een of andere reden niet. Deze volgen later.