Van Portland tot Kalispell
Door: Wim en Lydia
Blijf op de hoogte en volg Wim en Lydia
29 Juni 2017 | Verenigde Staten, Kalispell
We gaan voor de 10e keer naar de VS en deze keer ruim 3 weken naar het noordwesten. Daarvan gaan we zo'n 15 dagen naar Zuidwest Canada. Een mooie combi lijkt ons. Canada willen we uitgebreider bezoeken dan de VS. We beginnen in Portland en zullen in het begin meer rijden om daarna telkens 3 nachten op 1 zelfde lokatie in het bekende gebied rond Banff en Jasper te zijn. Daarna terug via Whistler naar Seattle.
De frequentie van de verslagen laten we afhangen van de beschikbare tijd, foto's zullen beperkt worden geplaatst.
Maandag 26 juni 2017
Gisteren hebben Jennieke en Gerco ons naar het Penta hotel Brussel airport gebracht voor een voorovernachting omdat we vroeg vliegen maandag. Onderweg gezellig gelunched, in het hotel samen poolbiljart gespeeld en tot slot een drankje in de hotelbar. Hotel is prima met wel een redelijk kleine kamer en het internet is erg traag.
Vanochtend om 4 uur opgestaan en om tien voor 5 stond de grote shuttlebus al voor ons klaar, erg handig. Een kwartiertje later waren we al op het vliegveld van Zavethem en het lijkt bij aankomst meer op een industrieterrein dan een vliegveld. We moesten met de bus drie poorten door en in de aankomsthal overal security plus enkele bewapende soldaten. Wel een beetje vreemd om hier zo rond te lopen na de verschrikkelijke aanslag die hier is vorig jaar is gebeurd. Het inchecken bij KLM en de toegangscontroles gingen ontzettend vlot en om kwart voor 6 waren we al helemaal klaar voor vertrek.
Om 8:20 uur vertrokken we naar Amsterdam en na 25 minuten waren we er al. En ja, toen begon het feest. We werden eerst met een bus vanaf het vlegtuig opgehaald en naar een aankomsthal gebracht, die echt mutjevol stond met mensen die ook een transfer hadden. We begrijpen nu de verhalen over wachttijden op Schiphol wel, want het ging me een partij traag (4 balies bemand en wel 10 ongebruikte electronische incheckpoortjes ernaast) en we hadden in totaal maar 1 uur tot het vliegtuig naar Portland zou vertrekken. In de rijen voor de paspoortcontrole hoorden we erg veel klachten en we schaamden ons een beetje voor Nederland. Mensen die een vliegtuig binnen een bepaalde tijd moesten halen, mochten via de short lane, maar dat ging ook al niet veel sneller. Op de app zagen we "gate is closing" staan voor onze vlucht en we gingen er zo'n beetje van uit dat we het vliegtuig naar Portland niet meer zouden halen. Na de paspoortcontrole zijn we voor de zekerheid toch maar naar gate E1 gerend en we kregen daar de gebruikelijke vragen en paspoortcheck als je naar Amerika gaat. Toen weer rennen naar gate E5 en we konden als laatsten het vliegtuig in. Gelukkig was er geen controle van de handbagage, want dat had helemaal niet meer gekund. We zijn om 10.20 uur vertrokken met Delta Airlines naar Portland, Oregon.
Na een zeer goede vlucht (met prima service) van 10 uur, kwamen we aan in Portland. Meteen bij aankomst kregen we alweer een good old jaren 60 gevoel met erg vriendelijke en behulpzame mensen en een wat gedateerde aankomsthal, maar daar zijn ze nu mee aan het verbouwen. Helaas duurde het wel even voor we door de paspoortcontrole waren. (Met irisscan en alle vingerafdrukken) Vervolgens zijn we buiten door de shuttlebus van Alamo opgehaald. Wij waren de enige passagiers en de buschauffeur praatte honderduit over van alles en nogwat. Bij Alamo zagen we geen 4x4 staan en bij de vraag of ze er nog 1 hadden, hebben ze meteen een nieuwe Jeep Grand Cherokee 4x4 voor ons geregeld, wat een service weer. Daarna doorgereden naar de Target hier in de buurt voor de eerste inkopen. Prettige bijkomstigheid is dat je hier in Oregon geen btw hoeft te betalen. Aan de andere kant van de rivier in Washington geldt dat wel, al is dat ook maar 8%.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het Best Western hotel in Battle ground. Grote kamers, een prima adres. Vandaag was het afwisselend zonnig en bewolkt met 25 - 30 graden. Na 24 uur wakker waren we wel toe aan een flink aantal uren nachtrust.
Dinsdag 27 juni 2017
Vanmorgen waren we mooi op tijd wakker en we zijn om half 6 vertrokken om richting de Colombia River Gorge te rijden. Het gebied ligt aan de oude highway 30, een historic byway. We verlaten de interstate 84 bij Corbett . Er liggen heel veel watervallen aan deze weg, waarvan we er een aantal mooie willen zien. We beginnen met Latourell fallls, een mooie van slechts 3 meter breed en 67 meter hoog en we zijn er alleen. Wat een plaatje om mee te beginnen!
Dan verder rijden naar de Shepperd Dell falls, die liggen verscholen tussen veel groen. Lastig te fotograferen. De Breidal Veil falls bereiken we na een hike van een halve kilometer. Daarna de Horsetail falls: de parkeerplaats is vol dus slaan we die maar over. Je kunt ze trouwens vanaf de weg zien. Dan de een na hoogste waterval van de VS, Multnomah falls, waar we om half 10 aankomen. De parkeerplaats heeft nog een plekje, voor ons dus, jeetje wat veel mensen op een dinsdagochtend. Er is zelfs een giftshop.
De bovenste waterval is 165 meter hoog en het onderste deel nog eens 21 meter. Je kunt via een kort pad naar de Benson bridge. Er zijn veel hikes mogelijk hier maar dat doen we niet.
De laatste waterval die we graag willen zien is een bijzondere, de Lower Oneonta falls. Deze ligt namelijk in een smalle groene kloof. Je bereikt de waterval alleen niet zomaar, je moet door het water wat vandaag tot heuphoogte (Lydia) staat. En er ligt een grote stapel drijfhout/dennenbomen waar je eerst overheen moet zien te klimmen. We hadden al waterschoenen bij ons en de telefoon zit in een waterdichte zakje, je weet immers maar nooit. Ook de waterdichte Gopro komt nu goed van pas. Er zijn meerdere mensen die deze wandeling doen, eigenlijk allemaal jongeren.
Het lopen door het water over de stenen is een hele belevenis maar gelukkig vallen we niet (we zagen overigens wel een paar mensen in het water vallen). Het klimmen over de boomstammen vinden we erg leuk en zonder problemen komen we bijna tot aan de waterval, het laatste gedeelte is ons te diep en nu kunnen we toch het grootste gedeelte zien. Daarna lopen en klimmen we weer terug, in totaal ongeveer een kleine kilometer.
Dan is het inmiddels ruim 12 uur een besluiten we te gaan lunchen in Hood River en dan door te rijden naar onze overnachting in Colfax, Washington.
Daar komen we na ruim 400 km rijden aan om 18:45 uur, na een rit door een verder wel erg saaie en uitgestrekte omgeving met enorme glooiende landbouwvelden met graan en gras. Gelukkig hebben we weer veel meezing-muziek bij ons.
We overnachten in Best Western Wheatinn in Colefax. Het weer was vanochtend geheel bewolkt met 16 graden en de middag zonnig met 29 graden.
Woensdag 28 juni 2017
Vanochtend weer lekker vroeg om 5 uur wakker, om 6 uur ontbeten en om half 7 vertrokken. Vandaag willen we eerst naar de Steptoe Butte (ruim 300 meter hoog) om uitzicht te hebben op The Palouse. Dit zijn graslanden en graanvelden in gele en groene kleuren op glooiende heuvels. Soms zijn er ook stukken land omgeploegd en deze zijn dan weer zwart/bruin. Deze patronen kun je van bovenaf dan mooi zien.
We hadden een positieve ervaring gelezen maar onze hoge verwachting kwam helaas niet uit. Het uitzicht was wel op zich wel mooi, maar de grote telefoonmasten vonden we foeilelijk en het uitzicht viel ons wat tegen. Er hing ook een laag smog. De 10 dollar entree vinden we het niet waard.
We besloten om door te rijden, want we hebben ook vandaag een lang stuk te rijden (470 km). We reden richting het noorden en het eerste gedeelte via de graanvelden, dat was best mooi. Maar pas bij Coeur d' Alene werd de omgeving mooier met meren en bos. Na een tijdje hadden we gewoon zin om ergens te picknicken en we zijn gewoon afgeslagen en warempel, komen we op een prachtig stukje aan het water terecht. Er stonden enkele kleine tentjes en we begonnen ons af te vragen of dit misschien een officiële camping zou zijn. Daarom maar even nagevraagd bij het gebouw in de buurt en dat bleek inderdaad het geval. De receptie gaf aan dat we maar lekker moesten gaan picknikken, just take your time. We hebben heerlijk onder een boom genoten van het moment. De camping heet overigens Camp coeur d' Alena.
Na een uurtje werd het toch wel weer tijd om door te rijden naar Kalispell. We rijden via de staat Idaho naar Montana en leveren een uur tijd in. De omgeving veranderde naar hogere heuvels/bergen en meer bomen en meren.
Rond 18:00 kwamen we aan in Kalispell en het blijkt een vrij grote plaats met veel winkels te zijn. Erg handig om nog even wat kleding te shoppen en een bearbell te kopen.
Rond 19:00 uur waren we bij het hotel en de receptioniste vertelde ons dat de Going to the sun road in Glacier NP vanmorgen net was opengegaan. Mooi, die willen we morgen gaan rijden dus onze alternatieve route kan in de kast. Tjonge wat een mazzel hebben we weer.
Het weer vandaag: ochtend en middag zonnig en droog met 12-25 graden. In de avond veel regen, onweer en 12 graden.
Overnachten in het eenvoudige America's Best Value Inn
De frequentie van de verslagen laten we afhangen van de beschikbare tijd, foto's zullen beperkt worden geplaatst.
Maandag 26 juni 2017
Gisteren hebben Jennieke en Gerco ons naar het Penta hotel Brussel airport gebracht voor een voorovernachting omdat we vroeg vliegen maandag. Onderweg gezellig gelunched, in het hotel samen poolbiljart gespeeld en tot slot een drankje in de hotelbar. Hotel is prima met wel een redelijk kleine kamer en het internet is erg traag.
Vanochtend om 4 uur opgestaan en om tien voor 5 stond de grote shuttlebus al voor ons klaar, erg handig. Een kwartiertje later waren we al op het vliegveld van Zavethem en het lijkt bij aankomst meer op een industrieterrein dan een vliegveld. We moesten met de bus drie poorten door en in de aankomsthal overal security plus enkele bewapende soldaten. Wel een beetje vreemd om hier zo rond te lopen na de verschrikkelijke aanslag die hier is vorig jaar is gebeurd. Het inchecken bij KLM en de toegangscontroles gingen ontzettend vlot en om kwart voor 6 waren we al helemaal klaar voor vertrek.
Om 8:20 uur vertrokken we naar Amsterdam en na 25 minuten waren we er al. En ja, toen begon het feest. We werden eerst met een bus vanaf het vlegtuig opgehaald en naar een aankomsthal gebracht, die echt mutjevol stond met mensen die ook een transfer hadden. We begrijpen nu de verhalen over wachttijden op Schiphol wel, want het ging me een partij traag (4 balies bemand en wel 10 ongebruikte electronische incheckpoortjes ernaast) en we hadden in totaal maar 1 uur tot het vliegtuig naar Portland zou vertrekken. In de rijen voor de paspoortcontrole hoorden we erg veel klachten en we schaamden ons een beetje voor Nederland. Mensen die een vliegtuig binnen een bepaalde tijd moesten halen, mochten via de short lane, maar dat ging ook al niet veel sneller. Op de app zagen we "gate is closing" staan voor onze vlucht en we gingen er zo'n beetje van uit dat we het vliegtuig naar Portland niet meer zouden halen. Na de paspoortcontrole zijn we voor de zekerheid toch maar naar gate E1 gerend en we kregen daar de gebruikelijke vragen en paspoortcheck als je naar Amerika gaat. Toen weer rennen naar gate E5 en we konden als laatsten het vliegtuig in. Gelukkig was er geen controle van de handbagage, want dat had helemaal niet meer gekund. We zijn om 10.20 uur vertrokken met Delta Airlines naar Portland, Oregon.
Na een zeer goede vlucht (met prima service) van 10 uur, kwamen we aan in Portland. Meteen bij aankomst kregen we alweer een good old jaren 60 gevoel met erg vriendelijke en behulpzame mensen en een wat gedateerde aankomsthal, maar daar zijn ze nu mee aan het verbouwen. Helaas duurde het wel even voor we door de paspoortcontrole waren. (Met irisscan en alle vingerafdrukken) Vervolgens zijn we buiten door de shuttlebus van Alamo opgehaald. Wij waren de enige passagiers en de buschauffeur praatte honderduit over van alles en nogwat. Bij Alamo zagen we geen 4x4 staan en bij de vraag of ze er nog 1 hadden, hebben ze meteen een nieuwe Jeep Grand Cherokee 4x4 voor ons geregeld, wat een service weer. Daarna doorgereden naar de Target hier in de buurt voor de eerste inkopen. Prettige bijkomstigheid is dat je hier in Oregon geen btw hoeft te betalen. Aan de andere kant van de rivier in Washington geldt dat wel, al is dat ook maar 8%.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het Best Western hotel in Battle ground. Grote kamers, een prima adres. Vandaag was het afwisselend zonnig en bewolkt met 25 - 30 graden. Na 24 uur wakker waren we wel toe aan een flink aantal uren nachtrust.
Dinsdag 27 juni 2017
Vanmorgen waren we mooi op tijd wakker en we zijn om half 6 vertrokken om richting de Colombia River Gorge te rijden. Het gebied ligt aan de oude highway 30, een historic byway. We verlaten de interstate 84 bij Corbett . Er liggen heel veel watervallen aan deze weg, waarvan we er een aantal mooie willen zien. We beginnen met Latourell fallls, een mooie van slechts 3 meter breed en 67 meter hoog en we zijn er alleen. Wat een plaatje om mee te beginnen!
Dan verder rijden naar de Shepperd Dell falls, die liggen verscholen tussen veel groen. Lastig te fotograferen. De Breidal Veil falls bereiken we na een hike van een halve kilometer. Daarna de Horsetail falls: de parkeerplaats is vol dus slaan we die maar over. Je kunt ze trouwens vanaf de weg zien. Dan de een na hoogste waterval van de VS, Multnomah falls, waar we om half 10 aankomen. De parkeerplaats heeft nog een plekje, voor ons dus, jeetje wat veel mensen op een dinsdagochtend. Er is zelfs een giftshop.
De bovenste waterval is 165 meter hoog en het onderste deel nog eens 21 meter. Je kunt via een kort pad naar de Benson bridge. Er zijn veel hikes mogelijk hier maar dat doen we niet.
De laatste waterval die we graag willen zien is een bijzondere, de Lower Oneonta falls. Deze ligt namelijk in een smalle groene kloof. Je bereikt de waterval alleen niet zomaar, je moet door het water wat vandaag tot heuphoogte (Lydia) staat. En er ligt een grote stapel drijfhout/dennenbomen waar je eerst overheen moet zien te klimmen. We hadden al waterschoenen bij ons en de telefoon zit in een waterdichte zakje, je weet immers maar nooit. Ook de waterdichte Gopro komt nu goed van pas. Er zijn meerdere mensen die deze wandeling doen, eigenlijk allemaal jongeren.
Het lopen door het water over de stenen is een hele belevenis maar gelukkig vallen we niet (we zagen overigens wel een paar mensen in het water vallen). Het klimmen over de boomstammen vinden we erg leuk en zonder problemen komen we bijna tot aan de waterval, het laatste gedeelte is ons te diep en nu kunnen we toch het grootste gedeelte zien. Daarna lopen en klimmen we weer terug, in totaal ongeveer een kleine kilometer.
Dan is het inmiddels ruim 12 uur een besluiten we te gaan lunchen in Hood River en dan door te rijden naar onze overnachting in Colfax, Washington.
Daar komen we na ruim 400 km rijden aan om 18:45 uur, na een rit door een verder wel erg saaie en uitgestrekte omgeving met enorme glooiende landbouwvelden met graan en gras. Gelukkig hebben we weer veel meezing-muziek bij ons.
We overnachten in Best Western Wheatinn in Colefax. Het weer was vanochtend geheel bewolkt met 16 graden en de middag zonnig met 29 graden.
Woensdag 28 juni 2017
Vanochtend weer lekker vroeg om 5 uur wakker, om 6 uur ontbeten en om half 7 vertrokken. Vandaag willen we eerst naar de Steptoe Butte (ruim 300 meter hoog) om uitzicht te hebben op The Palouse. Dit zijn graslanden en graanvelden in gele en groene kleuren op glooiende heuvels. Soms zijn er ook stukken land omgeploegd en deze zijn dan weer zwart/bruin. Deze patronen kun je van bovenaf dan mooi zien.
We hadden een positieve ervaring gelezen maar onze hoge verwachting kwam helaas niet uit. Het uitzicht was wel op zich wel mooi, maar de grote telefoonmasten vonden we foeilelijk en het uitzicht viel ons wat tegen. Er hing ook een laag smog. De 10 dollar entree vinden we het niet waard.
We besloten om door te rijden, want we hebben ook vandaag een lang stuk te rijden (470 km). We reden richting het noorden en het eerste gedeelte via de graanvelden, dat was best mooi. Maar pas bij Coeur d' Alene werd de omgeving mooier met meren en bos. Na een tijdje hadden we gewoon zin om ergens te picknicken en we zijn gewoon afgeslagen en warempel, komen we op een prachtig stukje aan het water terecht. Er stonden enkele kleine tentjes en we begonnen ons af te vragen of dit misschien een officiële camping zou zijn. Daarom maar even nagevraagd bij het gebouw in de buurt en dat bleek inderdaad het geval. De receptie gaf aan dat we maar lekker moesten gaan picknikken, just take your time. We hebben heerlijk onder een boom genoten van het moment. De camping heet overigens Camp coeur d' Alena.
Na een uurtje werd het toch wel weer tijd om door te rijden naar Kalispell. We rijden via de staat Idaho naar Montana en leveren een uur tijd in. De omgeving veranderde naar hogere heuvels/bergen en meer bomen en meren.
Rond 18:00 kwamen we aan in Kalispell en het blijkt een vrij grote plaats met veel winkels te zijn. Erg handig om nog even wat kleding te shoppen en een bearbell te kopen.
Rond 19:00 uur waren we bij het hotel en de receptioniste vertelde ons dat de Going to the sun road in Glacier NP vanmorgen net was opengegaan. Mooi, die willen we morgen gaan rijden dus onze alternatieve route kan in de kast. Tjonge wat een mazzel hebben we weer.
Het weer vandaag: ochtend en middag zonnig en droog met 12-25 graden. In de avond veel regen, onweer en 12 graden.
Overnachten in het eenvoudige America's Best Value Inn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
