Blanding en omgeving

Donderdag 13 april 2017
Vandaag rijden we van Aztec, New Mexico, naar Blanding in Utah, maar eerst willen we nog een bezoek brengen aan de Rooftop arch. Deze ligt ongeveer op 11 mijl ten ten noord -oosten van Aztec. Eerst even brood gehaald bij de Safeway, daarna tanken en vervolgens zijn we naar de Rooftop arch gereden.

Onze auto konden we mooi onderaan de arch parkeren op een super plekje. We moesten wel even steil omhoog rijden, maar met onze 4x4 was dat geen probleem.
Vervolgens zijn we linksom naar boven gelopen en we hebben genoten van het uitzicht plus het super mooie weer. Bij terugkomst bij de auto hebben we koffie gedronken en besloten we om lekker een tijdje te lezen, aansluitend hebben we onze lunch genuttigd.

De tijd vloog om en rond half drie zijn we richting Blanding gereden. Dat is een trip van ongeveer 3 uur. Onderweg wilden we de grote monoliet Shiprock bezoeken, maar het was ondertussen bewolkt en heiig geworden. Helaas, dat worden geen mooie foto's. Dus maar even langs de Mac voor koffie en een ijsje. Rond 18:00 uur arriveerden we in Blanding en we verblijven in Four corners inn. Na het inchecken gezellig bijgekletst met Henk en Reina en heerlijk samen gegeten.

Vrijdag 14 april 2017
Vanmorgen rond 7 uur wakker en aansluitend het ontbijt genuttigd. Bij binnenkomst begroette ons de eigenaar Laurens ons al meteen, want hij had van Henk en Reina gehoord dat hun Nederlandse "lange vrienden" hier zouden komen. Na wat gezellig geklets heeft Laurens, die hier al bijna zijn hele leven woont, ook ons uitgenodigd om zaterdag een tochtje te maken naar iets lokaal bekends, we zijn benieuwd.

Maar eerst vandaag, we gaan samen met Reina en Henk naar De Citadel, die al een aantal jaren op ons lijstje stond. Het is een oude indianenwoning hoog op een schiereiland. Via het rangerstation waar we permits hebben gekocht, zijn we er naar toe gereden. De Cigarette Spring road was goed begaanbaar, de laatste mijl had af en toe stukken rotsen afgewisseld met zand, maar met wat gegids van Henk was het prima te doen. Hier heb je duidelijk wel high clearance en 4x4 nodig.

Bij de trailhead aan gekomen kun je kiezen uit twee hikes, naast De Citadel ook de trail naar 7 kiva's, die beneden in de canyon liggen. Voor je het weet loop je dus verkeerd, ook als je de gps volgt. Maar Henk en Reina zijn er eerder geweest en weten de weg. De hike blijkt toch lastiger te vinden en langer te zijn dan gedacht. Maar al lopend, klimmend en kletsend komen we om 13:00 uur op een mooi punt om onze lunch te nuttigen. Wat hebben de bewoners destijds een mooi uitzicht gehad op de canyon, we denken dat hij een paar honderd meter diep is. Het schiereiland was ook goed te verdedigen omdat hij op een bepaald gedeelte heel smal is.

Na de lunch zijn we het laatste gedeelte omhoog geklommen om bij de woningen te komen. Daar waren we rond half 2, helemaal alleen. Onderweg spraken we nog wel met 2 mensen van de BLM, die hier onlangs een groep van zo'n 50 mensen en een aantal honden hadden aangetroffen.

We hebben heerlijk rustig rondgekeken en genoten van de mooie Citadel, voordat we de terugtocht hebben aanvaard. Ruim een uur daarna waren we weer bij de auto. Maar intussen zijn we wel 20 mensen, waaronder kinderen, tegengekomen.

Bij aankomst in Blanding hebben we even inkopen gedaan en in het hotel hebben we gezellig samen wat gedronken en gegeten. Weer een heel leuke dag! Het was bijna een geheel blauwe lucht en max 21 graden.

Zaterdag 15 april 2017
Vandaag iets buiten de gebaande paden. Vanmorgen om goed 9 uur zijn we met Laurens uit Blanding meegegaan naar iets onbekends voor ons (buiten ons om ook Reina en Henk en ook Roland die hier woont). 4 gepensioneerden en wij.

Na zo'n 5 kwartier waren we via een goed berijdbare dirtroad aan het eind van een weg, we keken zo een heel eind weg en naar beneden. Een prachtig uitzicht vanaf de rand.

Toen op pad via de stenen rand en na een paar honderd meter konden we via een relatief makkelijk gedeelte via de rotsen naar een lager gelegen gedeelte klauteren. Beneden was een zandpad met veel coniferen en prikstruiken, een lange broek was handiger geweest, maar goed, met ruim 20 graden niet echt nodig.
We Iiepen een stukje naar links en boven ons was een oude indianenwoning. Ernaast en eronder zaten tekeningen, petroglyps van o.a. eenden, dus ingekrast in de vernislaag. Via de zandpaden, om en over rotsen en door de struiken en cactussen liepen we verder, er waren veel meer petroglyps te zien. Ook eendenhoofden, dus een poppetje met een hoofd als een eend, en kokopelli, dat is een mythische figuur. Die zie je veel vaker, maar de eendenhoofden komen alleen hier rond de San Juanrivier voor. Met de groep lopen we al pratende en informatie uitwisselend door, we klauteren over stenen en helpen elkaar waar nodig. Henk valt nog achterover in de struiken als hij Wim's GoPro overhandigt. Gelukkig alleen wat schaafwonden tussen de strepen op zijn benen die er al zaten van het lopen tussen de prikstruiken.

Steeds weer zien we panels met petroglyps, leuk. De heren geven veel uitleg over de betekenis van de rotstekeningen, heel interessant. De tekeningen gaan voor ons daardoor leven. We dachten bijvoorbeeld ook dat de zwarte uitslag op de rotsen veroorzaakt was door vuur en rook, maar dat komt door de reactie tussen mineralen uit het gesteente en zuurstof.

We lunchen er en na een paar uur lopen we terug, waarbij de heren nog in de "man cave", de indianenwoning, gaan kijken. Het ziet er van afstand erg eng uit met die smalle richel en daarnaast die afgrond naast hen. Maar goed, alles is goed gegaan. Reina en ik genoten van het zicht op de vlakte voor ons, met zo'n 60 km verderop Monument Valley.

Rond half 6 waren we uiteindelijk weer terug in Blanding. Een leuke en leerzame dag! Na wat boodschappen (want morgen (zondag) zijn de winkels gesloten), een heerlijke vers bereide pizza van de smoked pizza foodtruck (alleen op vrijdag en zaterdag) zijn we wel weer toe aan een heerlijke douche.

Zondag 16 april 2017, pasen
We gaan met z'n vieren eerst naar House on fire (HOF). Dit is een cliff dwelling (oude indianenwoning). Een permit hebben we al, alleen ligt hij in onze auto en Reina rijdt in hun auto. Jammer dan.

Vanaf de HOF trailhead is het ongeveer een kilometer lopen door de canyon over een bijna vlak zandpad waarbij we af en toe de wash kruisen. Appeltje eitje! We waren rond kwart over 10 bij het HOF, waarbij de zon op een gegeven moment weerkaatste op een overliggende wand, waardoor het net lijkt of het huis in brand staat. De lucht is niet helemaal helder blauw maar het effect is wel duidelijk te zien.

Na het bekende geklets met andere bezoekers lopen we terug naar de auto. Bij de auto val ik (Lydia) voor de tweede keer op dezelfde knie waardoor de wond van de val in de Valley of dreams weer bloedt (hadden we toen niet beschreven). Zowel Henk als ik zitten onder de strepen en schaafwonden op de benen. Waarom Reina en Wim niet?

Daarna rijden we een stukje terug, de weg op en weer rechtsaf, in het verlengde van Mule canyon. We parkeren al snel de auto en lopen via een zandweg naar beneden, naar de Cave towers. Er komen een aantal pickup trucks vanaf een kampeerplaats, die mensen hebben waarschijnlijk hier overnacht. Dat mag op terrein waar je geen permit nodig hebt.

Bovenop deze canyon staan een aantal torenruïnes, maar we gaan eerst naar beneden en lunchen met een superuitzicht, maar ook een diepe afgrond, in een oude cliff dwelling. Daarna weer klauteren naar een ruïne met een petroglyp-smiley. En dat zo'n 800 jaar oud, bijzonder dat ze die toen al kenden.

Al dat klimmen en klauteren over rotsen en zand en de op elkaar lijkende cliff dwellings had ik op een gegeven moment wel gehad. We zijn toen even opgesplitst. Daarna zijn weer samen de canyon uit gegaan en hebben nog kort de torens bezocht. Intussen waren er een aantal mensen en honden aanwezig bij de torens maar niemand ging naar beneden.

Wij gingen weer naar de auto en rond 4 uur waren we terug bij het hotel. Tijd voor een drankje en een paasmaaltijd. 4 gangen hebben we gehad zonder te koken! Nou ja, de eitjes in de sla waren gekookt.

We werden zojuist door Laurens uitgenodigd om morgen samen met Roland weer op pad te gaan. Leuk, we zijn benieuwd waar we nu weer naar toe gaan. In elk geval iets onbekends wat niet op het internet is te vinden. De vooruitzichten zijn dat we dan alweer een stralende dag hebben met temperaturen van 22 graden.

Groetjes ons.