Wellington
Door: Wim en Lydia
Blijf op de hoogte en volg Wim en Lydia
30 Maart 2008 | Nieuw Zeeland, Wellington
Zaterdag 29 maart 2008
Allemaal bedankt voor jullie leuke reacties, ook via de mail en hyves. We ontvingen via de mail een berichtje van Henriëtte Slettenhaar (zus van Wim) dat ze onze berichten ook leest. Erg leuk!
Tot nu toe hebben we erg veel leuke ervaringen en leermomenten. Gewoon kijken hoe andere mensen bepaalde zaken oppakken en hoe ze over alledaagse dingen denken. Of we het werken verleerd zijn na onze sabbatical weten we niet, maar dit leven bevalt ons wel heel goed. Echt totaal geen stress!!! Wat dat betreft Donnie: daar kan inderdaad geen stressmanagement tegenop.
De tip van Wim (van Dommelen) sprak ons eigenlijk wel aan, ik citeer: “Mensen van de Rabo zien ook overal geld in ............. Combineer dat met iemand van Financiën ... Ik adviseer jullie een exportbureau te beginnen maar dan zelf vooral bezig te gaan met de financiering, fiscaal gedoe en zo en het echte werken aan anderen over te laten. Dat zijn jullie echt helemaal verleerd na terugkomst, wedden?”
Dit citaat doet mij (Lydia) denken aan de flat waar we midden jaren 80 met zeven vriendinnen woonden op één verdieping. We hadden een soort waarbenjij.nu van de belevenissen daar, het was ons flatboek. Op een flauwe avond zaten Monique en ik weer eens te schrijven en te filosoferen over hoe we de taakverdeling op onze verdieping konden optimaliseren, d.w.z. iedereen te laten doen waar zij goed in was. Dat betekende voor Margery bijv. afwassen (ik weet het niet precies meer hoor), Jacqueline regelde dan het ontbijt enz.. Aan het eind bleven voor Monique en mij als taak over: controleren of het lampje van de koelkast het nog deed….. (misschien weet een van jullie meiden het nog beter dan mij te verwoorden). Kortom, we hadden het allemaal goed geregeld.
Mochten jullie dit ook een goed idee vinden, dan horen we graag wie van jullie belangstelling heeft voor welke taken. We zijn wel benieuwd wat Wim (van D) dan zelf graag zou willen doen? Even aansluitend ter info: de rente is hier ongeveer 10% (zowel debet als credit), huizen kosten ongeveer de helft van Hellendoorn en Wapenveld, loonkosten liggen lager, levensmiddelen en brandstof zijn goedkoper (door de sterke euro).
O ja, nog even een kort verslag wat we zaterdag 29 maart beleefd hebben. Vanmorgen rond acht uur opgestaan, ontbeten met geroosterde broodjes en cornflakes. Even een krant gehaald (the Press), water getankt en toen op weg naar het Zeeaquarium van Picton. Het begon toen al een beetje te regenen. In het aquarium waren vissen in allerlei soorten en maten te zien. Het leukst was het voeren van de vissen. Tijdens het voeren werd heel veel over alle soorten verteld. Vooral de haaieneieren en de pas geboren kleine haai vonden we het leukst.
We moesten om één uur inchecken bij de boot en er was dus nog mooi de tijd om even te gaan eten. Intussen regende het al ietsje harder. We kwamen bij Dog & Frog cafe in de winkelstraat van Picton. We hebben allebei vis genomen en dat bleek achteraf helemaal geen slechte keus, want de maaltijd was heel erg lekker. Misschien nog leuk om te vertellen dat als je hier gaat eten je vooraf bestelt en betaalt bij de kassa. Vervolgens krijg je een nummer mee op een pin die je op je tafel zet. Als het bestelde klaar is komen ze het brengen.
We waren ruim op tijd voor de boot en tijdens de overtocht van drie en half uur hebben we films gekeken. Buiten kijken was niet handig want het regende steeds harder. Toen we aankwamen in Wellington regende het echt dat het goot. Gelukkig wordt vanaf maandag droog weer met af en toe zon voorspeld. We zijn direct naar de camping gereden (buiten Wellington) en hebben ons daar geïnstalleerd. Na het eten hebben we weer een potje stratego gedaan en ik (Wim) heb alweer verloren. Lydia vertelde al dat ze vroeger dit spel heel veel gespeeld heeft met haar broer Rene. Er is dus nog hoop voor mij. (Of niet??)
Koud is het niet, daarvoor hoef je je jas niet aan. We hebben nu het donker is wel een mooi uitzicht op de stad tegen de berg aan; gezellige lampjes zo in een regenachtige sfeer. Dit heeft ook wel wat…. als het niet te lang duurt tenminste. We zijn verwend, we weten het.
Zondag 30 maart 2008
We hebben besloten met de bus naar Wellington, de hoofdstad, te gaan. Onze planning was naar het Te Papa-museum te gaan, want daar is tevens een tijdelijke tentoonstelling over walvissen. We willen ook de kabelbaan (uit 1902) nemen om een uitzicht over de stad te hebben en te kijken in de Botanische tuinen en het planetarium. Die laaste was gesloten, helaas. Voor de rest hebben we de winkelstraten doorgelopen (de winkels zijn bijna allemaal open op zondag) en de parlementsgebouwen van de buitenkant bekeken. Die lijkt op een bijenkorf. We kwamen tijdens onze zoektocht naar het station van de kabeltram een Braziliaanse acteur tegen en hebben daar een poos mee gepraat. Altijd leuk, die verschillende achtergronden. Hij gaf als tip niet naar Sao Paulo te gaan: te vies, te druk en te lawaaierig. Kunnen we ons voorstellen met 20 miljoen inwoners en miljoen auto’s. We vonden de stad verder tegenvallen en hebben besloten morgen weer door te rijden naar het noorden.
Heel veel groetjes van ons!
Allemaal bedankt voor jullie leuke reacties, ook via de mail en hyves. We ontvingen via de mail een berichtje van Henriëtte Slettenhaar (zus van Wim) dat ze onze berichten ook leest. Erg leuk!
Tot nu toe hebben we erg veel leuke ervaringen en leermomenten. Gewoon kijken hoe andere mensen bepaalde zaken oppakken en hoe ze over alledaagse dingen denken. Of we het werken verleerd zijn na onze sabbatical weten we niet, maar dit leven bevalt ons wel heel goed. Echt totaal geen stress!!! Wat dat betreft Donnie: daar kan inderdaad geen stressmanagement tegenop.
De tip van Wim (van Dommelen) sprak ons eigenlijk wel aan, ik citeer: “Mensen van de Rabo zien ook overal geld in ............. Combineer dat met iemand van Financiën ... Ik adviseer jullie een exportbureau te beginnen maar dan zelf vooral bezig te gaan met de financiering, fiscaal gedoe en zo en het echte werken aan anderen over te laten. Dat zijn jullie echt helemaal verleerd na terugkomst, wedden?”
Dit citaat doet mij (Lydia) denken aan de flat waar we midden jaren 80 met zeven vriendinnen woonden op één verdieping. We hadden een soort waarbenjij.nu van de belevenissen daar, het was ons flatboek. Op een flauwe avond zaten Monique en ik weer eens te schrijven en te filosoferen over hoe we de taakverdeling op onze verdieping konden optimaliseren, d.w.z. iedereen te laten doen waar zij goed in was. Dat betekende voor Margery bijv. afwassen (ik weet het niet precies meer hoor), Jacqueline regelde dan het ontbijt enz.. Aan het eind bleven voor Monique en mij als taak over: controleren of het lampje van de koelkast het nog deed….. (misschien weet een van jullie meiden het nog beter dan mij te verwoorden). Kortom, we hadden het allemaal goed geregeld.
Mochten jullie dit ook een goed idee vinden, dan horen we graag wie van jullie belangstelling heeft voor welke taken. We zijn wel benieuwd wat Wim (van D) dan zelf graag zou willen doen? Even aansluitend ter info: de rente is hier ongeveer 10% (zowel debet als credit), huizen kosten ongeveer de helft van Hellendoorn en Wapenveld, loonkosten liggen lager, levensmiddelen en brandstof zijn goedkoper (door de sterke euro).
O ja, nog even een kort verslag wat we zaterdag 29 maart beleefd hebben. Vanmorgen rond acht uur opgestaan, ontbeten met geroosterde broodjes en cornflakes. Even een krant gehaald (the Press), water getankt en toen op weg naar het Zeeaquarium van Picton. Het begon toen al een beetje te regenen. In het aquarium waren vissen in allerlei soorten en maten te zien. Het leukst was het voeren van de vissen. Tijdens het voeren werd heel veel over alle soorten verteld. Vooral de haaieneieren en de pas geboren kleine haai vonden we het leukst.
We moesten om één uur inchecken bij de boot en er was dus nog mooi de tijd om even te gaan eten. Intussen regende het al ietsje harder. We kwamen bij Dog & Frog cafe in de winkelstraat van Picton. We hebben allebei vis genomen en dat bleek achteraf helemaal geen slechte keus, want de maaltijd was heel erg lekker. Misschien nog leuk om te vertellen dat als je hier gaat eten je vooraf bestelt en betaalt bij de kassa. Vervolgens krijg je een nummer mee op een pin die je op je tafel zet. Als het bestelde klaar is komen ze het brengen.
We waren ruim op tijd voor de boot en tijdens de overtocht van drie en half uur hebben we films gekeken. Buiten kijken was niet handig want het regende steeds harder. Toen we aankwamen in Wellington regende het echt dat het goot. Gelukkig wordt vanaf maandag droog weer met af en toe zon voorspeld. We zijn direct naar de camping gereden (buiten Wellington) en hebben ons daar geïnstalleerd. Na het eten hebben we weer een potje stratego gedaan en ik (Wim) heb alweer verloren. Lydia vertelde al dat ze vroeger dit spel heel veel gespeeld heeft met haar broer Rene. Er is dus nog hoop voor mij. (Of niet??)
Koud is het niet, daarvoor hoef je je jas niet aan. We hebben nu het donker is wel een mooi uitzicht op de stad tegen de berg aan; gezellige lampjes zo in een regenachtige sfeer. Dit heeft ook wel wat…. als het niet te lang duurt tenminste. We zijn verwend, we weten het.
Zondag 30 maart 2008
We hebben besloten met de bus naar Wellington, de hoofdstad, te gaan. Onze planning was naar het Te Papa-museum te gaan, want daar is tevens een tijdelijke tentoonstelling over walvissen. We willen ook de kabelbaan (uit 1902) nemen om een uitzicht over de stad te hebben en te kijken in de Botanische tuinen en het planetarium. Die laaste was gesloten, helaas. Voor de rest hebben we de winkelstraten doorgelopen (de winkels zijn bijna allemaal open op zondag) en de parlementsgebouwen van de buitenkant bekeken. Die lijkt op een bijenkorf. We kwamen tijdens onze zoektocht naar het station van de kabeltram een Braziliaanse acteur tegen en hebben daar een poos mee gepraat. Altijd leuk, die verschillende achtergronden. Hij gaf als tip niet naar Sao Paulo te gaan: te vies, te druk en te lawaaierig. Kunnen we ons voorstellen met 20 miljoen inwoners en miljoen auto’s. We vonden de stad verder tegenvallen en hebben besloten morgen weer door te rijden naar het noorden.
Heel veel groetjes van ons!
-
30 Maart 2008 - 10:34
Tante Bettie:
we zijn op de koffie bij je vader samen kijken we naar de site heel interressant allemaal groeten uit nijverdal de familie SLETTENHAAR NIJVERDAL -
30 Maart 2008 - 10:39
Maureen:
DAG zus en zwager,de groetjes van mij MAUREEN,NOG VEEL PLEZIER. -
30 Maart 2008 - 11:22
Wim:
Op één of andere manier heb ik iets losgemaakt. Natuurlijk wil ik zelf niets doen. Dat wil zeggen: desgevraagd eventueel van advies zijn, dat is het wel zo ongeveer.
We verwachten van jullie gewoon een goed business plan bij terugkomst. Je hebt meer dan voldoende tijd om daarover volkomen ontstessed na te denken. Wanneer je dan terugkomt met het gouden idee is het alleen een kwestie van het plan in werking zetten en iedereen daar bij in te schakelen. Delegeren en loslaten. Zo simpel kan het zijn.
Veel creatief plezier, groet
Wim van D.
-
30 Maart 2008 - 17:17
Sifriet:
hee luitjes vijn dat jullie het daar zo gezellig hebben!!!
en verwend zijn jullie wel (hihi)maar dat moest ook wel eens een gebeuren!!!
maar bij ons is alles goed en ook wel gezellig!!! (pap is nog niet 1 keer met mij gaan trimmen hij mist jullie dan veel te veel) (hihahahihih grapje)
maar ik mis jullie al wel een beetje hoor en jullie zitten haast nooit op msn als ik nog op ben (grrrrr) maar dat snap ik wel want jullie hebben daar een heel andere tijd dan bij ons (hihi grrrrrr)
maar ik moet nu de honden uitlaten dus doeggg
en net zoveel kusjes en knuffels die ik in de vorige mails ook heb gestuurt!!!
-
30 Maart 2008 - 19:41
Hermien:
Wat jammer dat jullie zoveel regen hebben. Te Papa is dan een goede keus. Mooi museum hè? Wellington in een leuke stad met een studentikoze uitstraling. Veel leuke shopjes en kroegjes in Cuba-street o.a. de ierse pub Molly Malone.
Veel plezier en Lydia, laat je Wim ook een keer winnen?
-
30 Maart 2008 - 21:50
Marja:
Terwijl Harry en zijn broer en zus in de stromende regen een Sarah zetten voor het huis van zijn bijna 50 jarige zus heb ik hier warm en behagelijk alle tijd om uitgebreid naar al die prachitge foto's te kijken. Geweldig!
Intussen moet ik concluderen dat jullie daar in Nieuw Zeeland echt niets missen. Behalve wat ophef over een omhooggevallen politicus die via een internet filmpje een radicale mening de wereld in probeert te schieten is het hier morgen gewoon weer een maandag.
Bedankt dat we zo mogen meegenieten van jullie reis.
-
30 Maart 2008 - 21:54
Huub:
Hallo Wim, Huub vroeg zich af of je niet vervroegd terug kunt komen. Er kwamen gistermiddag namelijk vonken uit de oude computer in de keuken en nu durf ik hem niet meer aan te zetten. Heb jij nog hoop?????
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
