Finland
Door: Lydia en Wim
Blijf op de hoogte en volg Wim en Lydia
26 Juni 2016 | Finland, Saariselka
Vrijdag 24 juni 2016
Vanochtend hebben we eerst vanaf het panoramaterras op Schiphol de aankomst van het vliegtuig met Jeroen, Lisette, Maud en Tess afgewacht. Daarna snel naar binnen, want we hadden het riedeltje controles nog voor de boeg. Al met al waren we precies op tijd bij de gate en we konden zo plaatsnemen in het vliegtuig van Finnair. Na een korte tussenstop in Helsinki (waar het ons opviel dat het zo rustig was, ondanks dat er veel mensen zaten) waren we rond 18 uur in Oulu, Finland, met een uur tijdsverschil. De huurauto hebben we opgehaald bij Europcar en met een aquablauwe VW Polo reden we richting het Lapland hotel in het centrum. We hoorden in het vliegtuig al dat vanavond het midzomernachtfeest wordt gevierd in Oulu.
We zitten nog onder de poolcirkel en de zon gaat onder tussen 00:20 en 2:20uur. We vinden het een ander licht dan thuis, net zoals voorafgaand aan de zonsverduistering die we jaren geleden in zuid Duitsland hebben gezien. Verder zagen we veel dennenbomen en meren. Het eerst Finse woord hebben we geleerd, "saari" betekent "eiland". Verder lijkt het Fins op Russisch, we maken er dus helemaal niets van. Gelukkig spreken ze hier redelijk goed Engels en hebben we een vertaalapp.
Vanavond zijn we op advies van de mevrouw in het vliegtuig gaan kijken bij het strand van Nallikari. Daar bij het strand was het inderdaad gezellig druk met spelende kinderen in het zeer ondiepe water. Een relaxt sfeertje. Verderop was een band aan het spelen, we hebben even bij de vuurtoren gekeken en zijn toen richting een midzomervuur een kilometer verderop gereden. Nou stelde dat weinig voor vergeleken met ons Helderse paasvuur, maar goed, het verjoeg de muggen wel. Blijkbaar zijn er dit jaar erg veel van, we wachten het maar af. Tot nu toe hebben we er nagenoeg geen last van. Nog steeds lekker weer, 20 graden.
Zaterdag 25 juni 2016
Vannacht was het wel wennen met zoveel licht. We verwachtten wel donkere gordijnen, maar nee. Na een heerlijk super uitgebreid ontbijt met veel variatie en vooral heerlijke zalm zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt. Dat is een hele klus in een uitgestorven stad tijdens het midzomerfeest. We konden geen supermarkt vinden die open was. Dus maar op weg naar het noorden, want we hadden 450 km te gaan. Nadat we een afslag te ver waren doorgereden zagen we bij toeval een K- market die open was. Pff dat was handig! Nadat we de nodige etenswaren en sapjes hadden ingeslagen zijn we richting Rovaniemi gereden, de poolcirkel over. En dan onweert het ineens en valt de regen met bakken uit de lucht. 10 minuten later is het weer zonnig. Wat ons verder opvalt is het zeer rustige verkeer, de lage maximum snelheden (60 op binnenwegen, 80 en 100 op doorgaande wegen) en ontzettend veel verkeerslichten en flitspalen. We naderen regelmatig een kruising en dan staan we alleen voor een rood verkeerslicht te wachten, maar goed we hebben vakantie en time is on our side. Overigens geen wonder dat iedereen zich hier aan de snelheid houdt met al die flitspalen.
Op de poolcirkel woont de kerstman, in een commercieel gebouw met de nodige prullaria, niets voor ons. Maar een selfie bij de poolcircel vinden we wel leuk en na de nodige pogingen, vanwege de vele lachsalvo's om er dan ook zelf bij op te komen, verlaten we deze plek. Nog 260 km rijden door een heuvelachtig landschap met veel rode houten huizen, mooie meren, berken en dennen, zeer weinig verkeer en een heerlijk zonnetje bij een graad of 20. Opeens zien we een rendier oversteken een paar honderd meter voor ons, de waarschuwingsborden staan er dus niet voor niets! Een heel eind verderop waggelt er een op de andere weghelft en we rijden er langzaam voorbij. Het rendier is de enige hert waarbij ook de vrouwtjes een gewei hebben. Aan het gewei zit altijd een kenmerkende naar voren gerichte tak.
We bereiken met nog 90 km voor de boeg de grens met het gebied waar de Sami wonen. Van hieraf staan er twee plaatsnamen op de borden, in het Fins en het Samisch. Dan denken we beide een groep beelden van rendieren aan de kant van de weg te zien, totdat tot onze hilariteit onze "beelden" in beweging komen: het is een groep van 18 rendieren. Het is duidelijk, we zullen er binnenkort vast meer zien.
Ruim na 19:00 uur komen we aan in het Urhu Kekkonen Nationaal Park waar we 2 nachten in een bungalow verblijven. De tijd vliegt als we nog zelf koken en nog even teruggaan voor wifi bij de receptie. Vannacht gaat hier de zon niet onder, het blijft een rare gewaarwording. Om 23:30 uur sluiten we de gordijnen en hangen we een sprei voor de slaapkamerramen tegen het licht van de zon. Gekke Hollanders he?
Zondag 26 juni 2016
Het nationaal park Urho Kekkonen is het op een na grootste nationaal park van Finland met een oppervlakte van 2538 km². Het kwam tot stand in 1953. In het oosten grenst het aan Rusland. Aangezien we in een Nationaal Park zijn, willen we ook een mooie wandeling maken. Vanaf de bungalow lopen we de Kiilopaa-berg op, 546 meter hoog. Wij zitten rond de 350 meter hoogte, dus zo'n 200 meter te klimmen. Het is 2 km tot we op de top zijn. We klimmen rustig omhoog via een pad met struiken en bomen en langs en over riviertjes. Tot we boven de boomgrens komen. Het is dan ineens erg kaal, rotsen met mossen ertussen en een pad van planken om over te lopen. Na zo'n 3 kwartier zijn we op de top. Op dit punt zijn we vlakbij Rusland en hier wordt ervoor gewaarschuwd om bij lange hikes er goed op te letten dat je niet per ongeluk de grens met Rusland overschrijdt.
We proberen de mensen die ook op het pad lopen (retour gaat via hetzelfde pad) op de boardwalk te begroeten met: hello, hyvaa huomenta, goedemorgen, gutenmorgen, telkens proberen we iets maar helaas, zelf een "goodmorning" schijnt erg moeilijk te zijn als je vlak langs elkaar loopt. Slechts een keer wordt er gereageerd door een mevrouw die Nederlandse vrienden heeft ontmoet in India. De Finnen zijn erg rustig en op zichzelf hebben we al gelezen. Dat kunnen we be-amen, het was op het vliegveld van Helsinki ook al zo rustig, de mensen fluisteren bijna als ze met elkaar praten. Dat kennen we niet. In Amerika en Australie is dat duidelijk anders.
Na de middag willen we (nu we er toch zijn) nog een wandeling doen, er is een naturewalk van 6 km die ons leuk lijkt. We volgen het pad met af en toe een bord met tekst en uitleg, gaan door een rendierhek die het gebied van de rendiercooperatie omsluit en klimmen weer omhoog. Weer zo'n fell, een berg zonder bomen, op. Veel lossen rotsen en zand, aan de kant staan kleinere soorten berken. Daarna is het weer vlak, we zijn weer boven de boomgrens. We vinden het beide toch wel saai worden als we bovenop deze berg staan en besluiten niet verder te lopen maar om te keren en terug te gaan naar onze bungalow, waar we de sauna gaan opstoken. Wel weer een lekker ruim een uur gelopen!
Groetjes Lydia en Wim
Vanochtend hebben we eerst vanaf het panoramaterras op Schiphol de aankomst van het vliegtuig met Jeroen, Lisette, Maud en Tess afgewacht. Daarna snel naar binnen, want we hadden het riedeltje controles nog voor de boeg. Al met al waren we precies op tijd bij de gate en we konden zo plaatsnemen in het vliegtuig van Finnair. Na een korte tussenstop in Helsinki (waar het ons opviel dat het zo rustig was, ondanks dat er veel mensen zaten) waren we rond 18 uur in Oulu, Finland, met een uur tijdsverschil. De huurauto hebben we opgehaald bij Europcar en met een aquablauwe VW Polo reden we richting het Lapland hotel in het centrum. We hoorden in het vliegtuig al dat vanavond het midzomernachtfeest wordt gevierd in Oulu.
We zitten nog onder de poolcirkel en de zon gaat onder tussen 00:20 en 2:20uur. We vinden het een ander licht dan thuis, net zoals voorafgaand aan de zonsverduistering die we jaren geleden in zuid Duitsland hebben gezien. Verder zagen we veel dennenbomen en meren. Het eerst Finse woord hebben we geleerd, "saari" betekent "eiland". Verder lijkt het Fins op Russisch, we maken er dus helemaal niets van. Gelukkig spreken ze hier redelijk goed Engels en hebben we een vertaalapp.
Vanavond zijn we op advies van de mevrouw in het vliegtuig gaan kijken bij het strand van Nallikari. Daar bij het strand was het inderdaad gezellig druk met spelende kinderen in het zeer ondiepe water. Een relaxt sfeertje. Verderop was een band aan het spelen, we hebben even bij de vuurtoren gekeken en zijn toen richting een midzomervuur een kilometer verderop gereden. Nou stelde dat weinig voor vergeleken met ons Helderse paasvuur, maar goed, het verjoeg de muggen wel. Blijkbaar zijn er dit jaar erg veel van, we wachten het maar af. Tot nu toe hebben we er nagenoeg geen last van. Nog steeds lekker weer, 20 graden.
Zaterdag 25 juni 2016
Vannacht was het wel wennen met zoveel licht. We verwachtten wel donkere gordijnen, maar nee. Na een heerlijk super uitgebreid ontbijt met veel variatie en vooral heerlijke zalm zijn we op zoek gegaan naar een supermarkt. Dat is een hele klus in een uitgestorven stad tijdens het midzomerfeest. We konden geen supermarkt vinden die open was. Dus maar op weg naar het noorden, want we hadden 450 km te gaan. Nadat we een afslag te ver waren doorgereden zagen we bij toeval een K- market die open was. Pff dat was handig! Nadat we de nodige etenswaren en sapjes hadden ingeslagen zijn we richting Rovaniemi gereden, de poolcirkel over. En dan onweert het ineens en valt de regen met bakken uit de lucht. 10 minuten later is het weer zonnig. Wat ons verder opvalt is het zeer rustige verkeer, de lage maximum snelheden (60 op binnenwegen, 80 en 100 op doorgaande wegen) en ontzettend veel verkeerslichten en flitspalen. We naderen regelmatig een kruising en dan staan we alleen voor een rood verkeerslicht te wachten, maar goed we hebben vakantie en time is on our side. Overigens geen wonder dat iedereen zich hier aan de snelheid houdt met al die flitspalen.
Op de poolcirkel woont de kerstman, in een commercieel gebouw met de nodige prullaria, niets voor ons. Maar een selfie bij de poolcircel vinden we wel leuk en na de nodige pogingen, vanwege de vele lachsalvo's om er dan ook zelf bij op te komen, verlaten we deze plek. Nog 260 km rijden door een heuvelachtig landschap met veel rode houten huizen, mooie meren, berken en dennen, zeer weinig verkeer en een heerlijk zonnetje bij een graad of 20. Opeens zien we een rendier oversteken een paar honderd meter voor ons, de waarschuwingsborden staan er dus niet voor niets! Een heel eind verderop waggelt er een op de andere weghelft en we rijden er langzaam voorbij. Het rendier is de enige hert waarbij ook de vrouwtjes een gewei hebben. Aan het gewei zit altijd een kenmerkende naar voren gerichte tak.
We bereiken met nog 90 km voor de boeg de grens met het gebied waar de Sami wonen. Van hieraf staan er twee plaatsnamen op de borden, in het Fins en het Samisch. Dan denken we beide een groep beelden van rendieren aan de kant van de weg te zien, totdat tot onze hilariteit onze "beelden" in beweging komen: het is een groep van 18 rendieren. Het is duidelijk, we zullen er binnenkort vast meer zien.
Ruim na 19:00 uur komen we aan in het Urhu Kekkonen Nationaal Park waar we 2 nachten in een bungalow verblijven. De tijd vliegt als we nog zelf koken en nog even teruggaan voor wifi bij de receptie. Vannacht gaat hier de zon niet onder, het blijft een rare gewaarwording. Om 23:30 uur sluiten we de gordijnen en hangen we een sprei voor de slaapkamerramen tegen het licht van de zon. Gekke Hollanders he?
Zondag 26 juni 2016
Het nationaal park Urho Kekkonen is het op een na grootste nationaal park van Finland met een oppervlakte van 2538 km². Het kwam tot stand in 1953. In het oosten grenst het aan Rusland. Aangezien we in een Nationaal Park zijn, willen we ook een mooie wandeling maken. Vanaf de bungalow lopen we de Kiilopaa-berg op, 546 meter hoog. Wij zitten rond de 350 meter hoogte, dus zo'n 200 meter te klimmen. Het is 2 km tot we op de top zijn. We klimmen rustig omhoog via een pad met struiken en bomen en langs en over riviertjes. Tot we boven de boomgrens komen. Het is dan ineens erg kaal, rotsen met mossen ertussen en een pad van planken om over te lopen. Na zo'n 3 kwartier zijn we op de top. Op dit punt zijn we vlakbij Rusland en hier wordt ervoor gewaarschuwd om bij lange hikes er goed op te letten dat je niet per ongeluk de grens met Rusland overschrijdt.
We proberen de mensen die ook op het pad lopen (retour gaat via hetzelfde pad) op de boardwalk te begroeten met: hello, hyvaa huomenta, goedemorgen, gutenmorgen, telkens proberen we iets maar helaas, zelf een "goodmorning" schijnt erg moeilijk te zijn als je vlak langs elkaar loopt. Slechts een keer wordt er gereageerd door een mevrouw die Nederlandse vrienden heeft ontmoet in India. De Finnen zijn erg rustig en op zichzelf hebben we al gelezen. Dat kunnen we be-amen, het was op het vliegveld van Helsinki ook al zo rustig, de mensen fluisteren bijna als ze met elkaar praten. Dat kennen we niet. In Amerika en Australie is dat duidelijk anders.
Na de middag willen we (nu we er toch zijn) nog een wandeling doen, er is een naturewalk van 6 km die ons leuk lijkt. We volgen het pad met af en toe een bord met tekst en uitleg, gaan door een rendierhek die het gebied van de rendiercooperatie omsluit en klimmen weer omhoog. Weer zo'n fell, een berg zonder bomen, op. Veel lossen rotsen en zand, aan de kant staan kleinere soorten berken. Daarna is het weer vlak, we zijn weer boven de boomgrens. We vinden het beide toch wel saai worden als we bovenop deze berg staan en besluiten niet verder te lopen maar om te keren en terug te gaan naar onze bungalow, waar we de sauna gaan opstoken. Wel weer een lekker ruim een uur gelopen!
Groetjes Lydia en Wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
