Golden, Icefields parkway en Jasper

Woensdag 5 juli 2017
We blijven vandaag in de buurt van onze lodge in Golden, we gaan naar de bergen rondom Kicking Horse Ski Resort. Het is een nieuw aangelegd skigebied wat blijkbaar mooie poedersneeuw heeft in de winter. Nu kun je met de gondel naar boven en mooie hikes maken. De verwachte temperatuur vandaag is 30 graden.
In de lodge wordt vanaf 7:45 uur ontbijt geserveerd door de eigenaren van de 10 kamers. Vandaag wordt er french toast geserveerd en het smaakt heerlijk, heel wat anders dan de Amerikaanse ontbijten op plastic borden met plastic bestek. En dan hebben we het nog niet over wat er dan op je bord ligt. Maar goed, het was heerlijk maar daardoor niet al te vroeg als we vertrekken. We halen eerst brood in het dorp.

Na het kopen van een combinatieticket (2 dagen onbeperkt gebruik van gondel en stoeltjeslift plus Boo de grizzly rondleiding), gaan we met de gondel van 1190 naar 2345 meter hoogte, dit is boven de boomgrens. Zo ontvluchten we de warmte en de beren. Helaas niet de muggen en vliegen, maar dat is ook het enige wat ons plaagt deze dag. Wat is het hier heerlijk rustig! Het skicentrum beneden en boven ziet er prachtig uit, er is hier veel te doen, zoals mountainbiken, maar wij willen een hike lopen naar de T(erminator) 2. Deze duurt 1,5- 2 uur, heeft 75 meter hoogteverschil en is moderate/strenuous.

Voor de echte klim aanvangt kijken we wat rond en lunchen we nog met een prachtig zicht op Golden en de Colombia River Valley. We klimmen vrij steil naar boven via aangelegde trappen langs een afgrond met daarnaast dennebomen, waarbij voor de terugtocht de gedeeltes met zand met losse stenen een lastige kan worden. Eenmaal op de top van T2 aangekomen blijken er 3 stellen aanwezig te zijn, 2 Nederlanderse stellen en 1 Amerikaans stel dat 3,5 jaar in Amsterdam heeft gewoond. Hoezo reislustige landgenoten? We zitten lekker te genieten vanaf de alpenweide met mooie bloemetjes op de besneeuwde bergtoppen en meertjes. Daarna lopen we terug naar beneden, eigenlijk geen probleem.

De bar van het restaurant heeft nog plek genoeg en we nemen een drankje en cappuccino, het smaakt beide heerlijk. We hebben het best warm, terwijl de thermometer slechts 18 graden aangeeft. We gaan weer naar beneden met de gondel en gaan gelijk met de stoeltjeslift weer een ander deel naar boven, we komen bij de Grizzly Bear Refuge.

Grizzlybeer Boo van 300 kg wordt hier in zijn natuurlijke omgeving van 20 are opgevangen. Hij is 15 jaar en sinds dat hij 5 maand oud is en wees geworden was, wordt hij opgevangen. Om 16:00 begint de laatste rondleiding en we sluiten gelijk aan en we hebben een mooi klein groepje van 6. En daar is Boo, we blijken erg veel geluk te hebben want Boo laat zich de laatste weken maar nauwelijks zien. Hij speelt in een vijver en later met een stuk doek wat om het hek was vastgemaakt. Hij loopt wat rond, een heel mooi gezicht. Maar ook de uitleg van een medewerkster is super interessant. Ze raakt niet uitgepraat over beren. Een beer kan je op een afstand van 9 kilometer ruiken, dus de beren weten wel dat je in de buurt bent. Beren zien mensen als gelijken en als ze maar weten dat je er bent (door geluid te maken), dan negeren ze je gewoonweg. Als je de geur van een kadaver ruikt, moet je wel maken dat je wegkomt, want een beer wil niet dat je aan zijn eten komt en zal aanvallen als je dan in zijn buurt komt. En als je gaat hiken, altijd bearspray mee en zoveel mogelijk in groepen lopen. Honden en beren gaan niet samen. Best wel goede tips dus.

Blijkbaar is Boo ook al eens 16 dagen en later nog 32 dagen ontsnapt door o.a. binnen een uur een gat te graven van 1.20 meter diep. Met een helicopter hebben ze hem weer gevonden en het grappige was dat ze zagen dat Boo weer blij was terug te zijn, hij was ook behoorlijk vermagerd. Boo wordt bijgevoerd, het voedsel verstopt men telkens op andere plaatsen en wisselende tijden zodat hij (zoveel mogelijk) wild blijft. Intussen zien we Boo allang niet meer, maar we zijn wel een heel leuke en interressante ervaring rijker. Het grappige is dat we door deze ervaring minder bang voor beren zijn geworden, omdat je meer en meer het gedrag van beren gaat begrijpen. Gewoon wat regels volgen en nooit risico nemen, hoe lief ze er ook uitzien.

Om 5 uur gaat de laatste stoeltjeslift naar beneden en die halen we mooi. Dus ook weer op tijd terug in de lodge, waar we heerlijk ons gekochte ijs eten. De thermometer geeft 30 graden aan als we in Golden zijn. Wat een leuke dag! We vinden een bezoek aan Kicking Horse Ski Resort een echte aanrader.


Donderdag 6 juli 2017
Het wordt hier steeds heter, voor vandaag wordt er maximaal 35 graden voorspeld. We ontbijten op tijd en zijn om 9 uur in Yoho NP, dat ligt boven Kootenay NP, naast Banff NP en in buurt van Jasper NP. Dat belooft wat. We verwachten weer veel drukte, maar wat schetst onze verbazing: geen wegafsluitingen en ruim voldoende parkeerplaatsen bij de Takakkaw Falls, waar we eerst naar toe gaan. Deze is 254 meter hoog en het buldert de berg uit. Prachtig! We zijn er zelfs een paar minuten alleen, wanneer we steenkoud geregend zijn door het sproeiwater wat tientallen meters ver komt. Foto's maken met de gewone camera lukt niet, is de lens net weer droog, scherpstellen en nat is hij alweer. Gelukkig hebben we de GoPro die prima werkt. We gaan verderop staan en proberen met het grijsfilter op de lens engelenhaarfoto's te maken. Er komt steeds meer zon op de waterval te staan en het wordt ook steeds drukker om ons heen.

Daarna rijden we door naar Emerald Lake, met al veel meer toeristen, maar ook hier al snel een parkeerplaats gevonden. Dit blauwgroene meer lijkt op Lake Moraine qua kleur. We doen de wandeling om het meer heen, 5.2 km en makkelijk. Door bos, langs de delta en kort langs het meer. Op de berg Burgess Shale naast het meer zijn fossielen van 500 miljoen jaar oud gevonden, van voor de tijd van de dinosauriers. Bijzonder!

We gaan nog even kijken bij de Natural Bridge verderop, waar de woeste Kicking Horserivier zich een weg door een rots baant, wat een geweld en prachtig om te zien. Daarna zijn we nog even langs de houten voetgangersbrug in Golden geweest. Op zich leuk, maar niet echt bijzonder. Nog wat boodschappen gehaald en de thermometer wees intussen alweer 36 graden aan.
Op de kamer is het 26 graden, niet echt een lekkere slaaptemperatuur, maar er is centrale airco wat redelijk werkt.

Vrijdag 7 juli 2017
Vanmorgen zijn we om 7.15uur vertrokken richting de Icefieds Parkway, voor een dag met gletsjers, meren, watervallen, canyons, sneeuw en bergen. Dit wordt als een van de 10 mooiste wegen ter wereld gezien en we zijn heel benieuwd. We stoppen eerst nog even bij de spiral tunnels, een knap stukje ingenierswerk waarbij de treinsporen een bocht van 288 graden maken, als het begin van de lange goederentrein door de tunnel is, is de laatste wagon er nog niet aan begonnen. En dat voor eind 19e eeuw!

Om 9 uur zijn we bij Herbert Lake en daarna hangt de rit van 230 km over de Icefields Parkway van hoogtepunten aan elkaar: o.a. Mistaya Canyon, Peyto Lake (wat een muggen, maar gelukkig had ik Tropical Bush uit Suriname mee, geen last meer gehad!) de Athabasca Glacier en Colombia Icefield (heerlijk koel daar!), het mooie Bow Lake, bij Waterfowl lakes zijn we alleen, we zien Mountain goats bij onze auto bij Tangle falls, mooie watervallen, een zwarte beer, wat een supermooie dag weer! Bij het Icefieds Center is de parkeerplaats vol en rijden we door, verder was er overal voldoende parkeerplek.

Op een gegeven moment zijn we richting Jasper doorgereden, het laatste gedeelte van de Icefields Parkway doen we een dezer dagen. Jasper vinden we een mooi en gezellig plaatsje.
We zijn 3 nachten in Pyramid Guesthouse in Jasper, het heeft 2 kamers en we slapen in de koele kelder! Max 32 graden (Jasper) en het koelst vanmorgen met 10 graden bij Golden.


Zaterdag 8 juli 2017
We gaan de resterende wensen van de Icefields Parkway bekijken: Goats en Glaciers uitzichtpunt, Athabasca falls en via de weg 93a weer richting Jasper. De watervallen zijn enorm wild en super mooi, op verschillende plekken kun je de waterstroom door de canyon zien bulderen. Het is tijd voor de lunch aan de Athabascarivier. Daarna zijn we nog even bij Old Ford Pointroad geweest. Hier komen de raftboten aan en verder kun je hier mooi aan het meer zitten.

Het is heiig, of is het rook? De bergen zijn niet echt helder te zien vandaag. Onze Vlaamse vrienden Rudi en Tomas zaten gisteren ingesloten in Williams Lake (hier hemelsbreed bijna 300 km vandaan) vanwege de bosbranden door blikseminslag rondom hen. Ze konden vanmorgen veilig weg maar alleen als ze "even" 320 km omrijden. Maar gelukkig alles veilig. De rook blijkt dus ook al hier (zeer verdund) aangekomen te zijn.

Na al dat moois waren we toe aan een rustmoment en die vonden we bij Pyramid Lake. Daar is een eiland en op dat eiland kun je heerlijk rondlopen en in de schaduw relaxen. Toen we aankwamen bleek dit eiland ook een plek te zijn waar veel mensen trouwen. We hebben drie stellen gezien en we hebben een fotoshoot van nabij kunnen aanschouwen, erg leuk. Voorts hadden we hier veel minder last van muggen en dat is altijd goed.

Rond 17:30 uur zijn we gaan eten in Jasper en daarna hebben we wildlife gespot ten noorden van Jasper links van weg 16 (ongeveer 10 kilometer ten noorden van Jasper). Wim zag ineens een tak voorbij drijven met behoorlijke snelheid en toen bleek het door een bever voortgetrokken te worden. Mooi! We rijden nog wat verder maar helaas niets bijzonders meer te zien. Om 9 uur zijn we in Jasper voor een kop koffie. Blijkbaar zijn ook hier verderop bosbranden geweest, de rook kan kloppen dus.

Vandaag max 30 graden en veelal zonnig.

Groetjes Lydia en Wim