Van Glacier NP naar Canmore

bericht vooraf: helaas lukt het uploaden van foto's niet. Ik heb enkele foto's vanaf de Iphone geplaatst voor het beeld.

Donderdag 29 juni 2017
Na het bekende Amerikaanse ontbijt rijden we om 7 uur vanuit Kalispell naar Glacier NP, dat samen met Waterton Lakes het Waterton-Glacier International Peace Park vormt. Glacier ligt in de VS, Waterton in Canada. De bekende Going To The Sun Road (GTTSR) is sinds gisteren open, de sneeuwschuivers zijn blijkbaar klaar. De afgelopen tijd kon je op de website zien hoever de sneeuwschuivers waren. Het hoogste punt is Logan pass, maar eerst gaan we naar het visitor center dat om 8 uur open is. We zien al waarschuwingen staan voor beren, dit is plek waar ook grizzlyberen leven.

We rijden eerst langs Lake McDonald. Het is half bewolkt met mooie wolken. Gelijk steken twee jonge rendieren de weg over. We rijden langs het mooie meer en stoppen voor wat uitzichten. We gaan op zoek naar een plek voor foto's en vinden een dirtroad aan de noordkant van het meer. Yeah, dirtroads haha. Bij het ranger station in het bos hebben we een heel mooi zicht op meer. We nemen er meteen tijd voor een koffiepauze. Een plaatje!

Dan verder de GTTSR op. We stoppen een aantal keren op plaatsten met mooie uitzichten. In het park rijden veel rode shuttlebussen met canvas dak dat open kan. Dit gedeelte lijkt veel op Oostenrijk vinden we. Alleen begrijpen we niet dat ze gisteren pas de weg open hebben gedaan, omdat we weinig tot geen sneeuw zien liggen. Waar zijn de restanten zo snel gebleven? Of kon de weg best eerder open? We hebben onze twijfels. En dat hebben we al eens eerder gehoord over de noordkant van de Grand Canyon, dat de indruk bestaat dat de noordkant helemaal niet zoveel sneeuw heeft, maar toch blijven de wegen daar afgesloten van half oktober tot half mei.

We stoppen op verschillende parkeerplaatsen, we vinden het behoorlijk druk maar kunnen telkens een plekje bemachtigen. We hebben 2 herten gezien toen we een wandeling door bloemenweide en naast een waterstroompje maakten, blijkbaar waren ze gewend aan mensen.

Bovenop Logan pass, het hoogste punt op 2025 meter, begon het te regenen en we hoorden ineens een doffe knal op de achterbank (zeg maar onze voorraadschuur). Wat bleek, onze zak chips is door de lage luchtdruk spontaan opengeknald. Bij het visitor center is het al erg druk, parkeerplaats full staat op een bord, we slaan het over (tijdens het hoogseizoen zal het helemaal filerijden zijn).

We rijden verder door het park uit en gaan er weer in op een andere plaats, naar Many glacier. Gelijk staan er al vele auto's langs de kant van de weg, er loopt een zwarte beer. Deze loopt rustig in de weide te snuffelen. We rijden verder en zien mooie gletsjermeren en ruige bergen. Aan het eind van de weg ligt een mooi oud hotel op een idyllisch plek aan het meer. Er varen boten, mensen kayakken, al met al een prachtig plaatje met de gletsjers op de achtergrond. We blijven dan ook een poos kijken en genieten.

Dan rijden we door naar een ander deel van het park, Waterton. We steken daarvoor de grens met Canada over (wachttijd viel ons reuze mee, kostte maar 10 minuten tijd met wat vragen waar we heen gaan, hoe lang etc., zonder verdere controles) en om 17:30 uur komen we aan bij ons bed and breakfastadres in Waterton lake. We moeten hier voor 18:00 uur inchecken en dat is dus ruim gelukt. Het is een oud huis uit 1928 met een heel kleine kamer, een kleine bed (vooral voor Wim), kleine badkamer, meubilair uit de jaren 60, nostalgisch, sfeervol, maar helaas wel duur voor wat je krijgt. Na een drankje op het balkon gaan we weer op pad, vlakbij ligt namelijk de Cameron waterval.

We nemen daarna de auto richting Red Rock Canyon (klinkt goed, rode rotsen die we wel kennen uit het zuidwesten!) en rijden eerst langs bloemenweides op zoek naar wildlife. De glooiende weides zien en prachtig uit met vele lupines, margrieten etc. De Red Rock Canyon en een stroompje aan het eind van de weg, waar we even rondlopen bij het water. Het was maar een heel kleintje vergeleken met het zuidwesten.

We rijden de weg terug, slaan nog een paar keer af maar zien geen wildlife. Mensen die we spreken hadden een zwarte beer gezien. Wel hebben we genoten van de mooie omgeving. We gaan nog even een rondje rijden in de bison paddock, hoge hekken rondom een groot veld, en zien in totaal 6 bizons.

Terug naar Waterton voor foto's van de bergen die spiegelen in de spiegelgladde meren met de laagstaande zon erbij, super. Het enige wildlife dat we zien, zijn vele herten die rondlopen in het dorp. En muggen, want het is windstil. En dan drinken we om 10 uur nog koffie. Op naar ons kleine bed!

Vandaag 9 graden op Logan Pass met wat regen, max 20 in Waterton. Meest licht tot half bewolkt. Overnachten in Northland Lodge in Waterton.


Vrijdag 30 juni 2017
Na een goede nachtrust eten we ons ontbijt (versgebakken muffins met koffie) om half 8 samen met andere gasten. We zitten met een Australisch stel aan tafel en wisselen heel wat info uit. Dat is dan wel weer heel leuk!

We proberen in het dorp vers brood voor de lunch te kopen maar dat is blijkbaar niet te vinden in Waterton. Oke, dan niet. We hebben geen zin in belegde broodjes (er is wel een Subway) en winkels met nog wafels en zo.

Bij het visitor center informeren we naar de hike die we willen doen, de Bears Hump. Die heeft 200 meter hoogteverschil en is 1,4 km lang. En dan via hetzelfde pad weer omlaag, duurt in totaal een uur. Maar eerst rijden we naar Cameron Lake, waar we genieten van de mooie omgeving. Je kunt er o.a. waterfietsen en kano's huren. We zien ook mooie hikes, maar deze durven we niet met ons tweeen te lopen, vanwege de vele beren hier.

Dan doen we de hike naar Bears Hump. De berg lijkt op de bult van een beer. Rugzak op, bearbells aan de rugzak en lopen maar, heerlijk om weer te hiken! Het pad van los grind en zand gaat omhoog en gaat verderop over in houten traptreden. We zien veel bloeiende berenklauw, wat voor beren blijkbaar heel voedzaam is. We hebben gelukkig geen beer gezien trouwens. Het idee dat je hier onverwacht een beer tegen kunt komen vinden we niet echt prettig, maar omdat veel mensen deze hike ook lopen, geeft dat toch wel weer een veilig gevoel. Anders moeten we geluid maken, klappen of luid praten. En wij zijn niet van die praters haha.

We vinden het steile pad omhoog tussen de bomen door niet bijzonder omdat je weinig zicht op het meer hebt achter de dennenbomen. Maar na een ruim half uur komen we boven aan en wauw, wat een prachtig uitzicht op de meren en de plaats Waterton! We blijven dan ook een tijdje boven en maken de nodige foto's en dalen daarna weer af richting auto.

Dan hebben we zin om even ergens te zitten en gaan eerst langs bij het historische Prince of Waleshotel. Er komt net een bus Aziaten aan dus klik, klik, klik, foto's maken en weg zijn ze weer. Het hotel ligt op een supermooie lokatie met een erg mooi uitzicht. Tip om hier foto's te maken als je de Bear Hump niet kunt lopen.

Daarna rijden we naar Hay barn voor een rustmoment, komen langs de weides vol bloemen en ja, blijf dan maar eens in de auto zitten. Nee dus, ik heb een heleboel mooie bloemen van dichtbij bekeken en gefotografeerd.

We hebben daarna onze campingstoelen uit de auto gehaald bij Knight, een prive-picknickbank met bbq aan het meer. Wat een plek. Maar wat we minder vonden, waren de vele vliegen en muggen. Dus vrij snel zijn we weer vertrokken. Best jammer want het zag er super uit!

Vervolgens zijn we doorgereden naar Pincher Creek voor inkopen bij de Walmart en tanken (0,99 Canadese dollar/ 0,66 in euro's per liter). Hier hebben we ook prachtige knalgele koolzaadvelden gezien. Vervolgens door naar Blairmore voor ons hotel vannacht, The Kanata Inn. Erg mooi hotel met super lekkere cappuccino.

Vandaag 13-27 graden, blauwe lucht met mooiweerwolken. Prachtig fotoweer.


Zaterdag 1 juli 2017
Vandaag bestaat Canada 150 jaar en dat wordt gevierd. Overal zijn pannekoekenontbijten, parade's en vuurwerk. Mensen lopen in rode shirts en dragen petjes met de Canadesche vlag erop, met het bekende esdoornblad. 150 jaar nog maar denken we dan... ons dorp bestaat ruim 900 jaar.

We gaan vandaag richting Banff. Daarvoor kunnen we kiezen hoe we naar het noorden rijden, maar de mogelijkheid van dirtroad spreekt ons het meeste aan, via highway 940 dus. Na een ontbijt (met echte borden en bestek), en een heerlijke cappuccino als afsluiting, rijden we weg. Eerst gaan we nog even kijken bij Frank's slide, in 1903 is er 's nachts een grote lawine van rotsen naar beneden geschoven, met 90 doden als gevolg. Er is hier een mijn geweest en een dorp. Je kunt de grote rotsen gewoon aan de kant van de weg zien liggen, het leek alsof het vorig jaar heeft plaatsgevonden.

Toen zijn we via highway 940, de Forestry Trunk Road/ Kananasis Trail. Het is een zeer vlakke en goed onderhouden gravelweg (soms met washboard) door dennenbossen en we komen onverwacht heel veel auto's tegen. Het stuift telkens behoorlijk, raam open, raam dicht, ook wij stuiven dus onze auto is weer ingewijd met een zandlaag. Aan de kant van de 100 km lange weg staan tussen de bomen veel tenten, campers en auto's. De hele weg. De rustige weg die we hadden verwacht en wat we erover hadden gelezen, bleek dus helemaal niet rustig. Middenin was ergens een helicopterweiland. En beren die hier blijkbaar leven, ook grizzlies, hebben we niet gezien. We zijn voor koffie gestopt bij Dutch (!) Creek met idyllisch gelegen kampeerplaatsen.

Verderop sloegen we af naar de Smith Dorrien/Spray trail, weg 742, deze weg is 70 km lang. Toen werd het een stuk interresanter met hogere bergen op de achtergrond en meren. We hebben schapen gezien, herten en een zwarte beer vlak langs de kant van de weg (op 5 meter afstand). Dat was weer een meevaller en erg leuk.

Een leuk adres voor thee is de Mount Engadine lodge (verder is er onderweg ook geen keuze) en we gaan naar binnen. Er is life muziek en een BBQ vanwege Canada day. Relaxt sfeertje, die BBQ laten we maar even voor wat het is en de thee smaakt prima, goede muziek en een prachtig uitzicht op een weide met een stroompje en de bergen erachter.

We rijden daarna door naar ons hotel, Rocky Mountain Ski lodge in Canmore waar we de komende 3 nachten zullen verblijven. We lezen in een lokaal krantje over grizzlybeer 148 die blijkbaar de afgelopen dagen in de omgeving van Canmore is gesignaleerd. Toch maar goed opletten dus! Intussen onweert het en er valt lichte regen, de auto heeft wel een wasbeurt nodig, maar daarvoor is de hoeveelheid regen weer te klein. Als de zon van het terras weg is koelt het snel af, mimimum 6 graden voor vannacht.

Maximum vandaag was 24 graden en licht bewolkt. Vanavond was er vuurwerk maar dat stelde weinig voor.

Groetjes ons.