Yant flat, Joshua trees en Valley of Fire

Iedereen bedankt voor alle leuke berichtjes, leuk dat je ons volgt! Hier volgt een verslag van de afgelopen dagen:

Donderdag 27 oktober 2016
Wat zullen we doen vandaag, Yant flat en of Kanarra creek? Het wordt Yant flat, daar hebben we het meest zin in. We vertrekken rond half 9. Via de Walmart voor bananen en brood rijden we er naar toe. Het is een uurtje rijden, deels via een gravelroad en eens stukje door een bos.

Aangekomen bij de trailhead missen we een aantal bomen die dus blijkbaar gekapt zijn, het lijkt anders. Er staat er één auto en deze man vertrekt zo blijkt even later. Dan is er waarschijnlijk niemand. Nog even wat eten, wandelschoenen aan, rugzak vol en we gaan. Intussen is het alweer half 11 en het is 45 minuten lopen door zand en tussen struiken en cactussen door als we aankomen bij het juiste gedeelte van Yant flat, waar je veilig naar beneden kunt. Het is op bepaalde stukken slickrock best stijl, maar we komen veilig beneden. We lopen de hele tijd rond en ondertussen gaan we even lekker picknicken. Er staan poeltjes met water, mooie "snoeprotsen", Candy Cliffs genaamd. En vele andere mooie zacht gekleurde rotsen met de meest mooie patronen. Aangezien we hier in april 2014 ook waren, weten we nu wat de mooie gedeeltes zijn, en we weten ook dat we toen nog niet alles hebben gezien. Als we later helemaal verderop naar links lopen blijkt er nog een deel te zitten, er is blijkbaar ook een Candy Cliffs dryfall. Maar veel zin om weer naar beneden te lopen, en vooral weer omhoog, hebben we niet meer. We gaan weer terug naar waar we vandaan komen om daar nog verder te kijken. Toch nog maar even naar de mooie cirkelrotsen beneden, dus voor ik het weet loop ik toch weer beneden. En toch ook weer naar boven……

Het is dan rond 14:00 uur als we tussen de prikstruiken door terug naar de auto lopen. Voor we het juiste pad gevonden hebben lijkt het of we alleen maar stijgen, onze benen zitten vol krassen. (Dat worden geen jurkjes in de feestmaand november!) We zoeken een weg naar het zandpad en vinden die uiteindelijk. Na een klein uur zijn we weer bij de auto. Moe maar voldaan. Om Kanarra Creek te doen zien we nu niet meer zitten, er is te weinig tijd en het is op tijd donker, dus rijden we terug naar St. George. Na een pizza die we lopend ophalen (er loopt hier bijna niemand over het trottoir, of fietst, iedereen neemt de auto) eten we die met smaak op. Weer een leuke dag! En nu met de beentjes omhoog!

Donderdag 28 oktober 2016
Vanmorgen waren we niet zo vroeg, blijkbaar wat laat getuige het bericht dat ik ontving van een niet nader te noemen persoon: "moet jij op dat uur niet ergens te velde zitten? ;-)
We waren bezig uit te zoeken wat we vandaag willen doen. En we kiezen de Mojave Desert Joshua Tree Road Scenic Backway. Op de site van Kalaman vinden we nuttige info over allerlei reizen in de VS: http://kalamanindex.blogspot.be

Maar eerst rijden we naar een grote, voor Amerikaanse begrippen oude tempel uit 1877, het is een heel groot wit gebouw van de mormonen, de 7e dags adventisten. Daar zie je heel veel kerken van in deze omgeving, maar deze in St. George is de eerst gebouwde tempel. We lopen er langs (je mag er niet in) en maken een paar foto's. Opvallend zijn de spierwit gesausde muren en de super onderhouden tuin, geen grassprietje staat verkeerd. Mooie tuinen heb ik hier nog niet gezien, met die droogte lijkt het me ook niet makkelijk. Veel tuinen met gras en wat struiken, zand of stenen.

Nou, dan op naar de joshua trees, die hebben we wel vaker gezien en ze geven me altijd een warm woestijn-gevoel. Mojave Desert Joshua Tree Road Scenic Backway, een hele mond vol voor een weg van 18,6 mijl noordwest van St. George. Eerst weer inkopen doen voor de lunch, daarna via de 18 en de Old Highway 91 de afslag naar links. Het eerste deel van de weg is het gebied van de Shivwits Paiute indianen, privé terrein. We rijden van noord naar zuid en het duurt 13 mijl voordat we de eerste Joshua trees zien. Daarvoor zien we een ouder muledeer met 2 jongen, herkenbaar aan de grote oren. Tussen alle struiken en cactussen door rennen ze voor ons langs de berg op.

We rijden op een goede gravelweg door de droge omgeving, heel af en toe een tegenligger. Verderop stoppen we tussen de joshua trees voor de lunch. Er hangen donkere wolken boven ons, maar wij zitten nog in het zonnetje met een heerlijke 22 graden. Tot het opeens begint te regenen, we zoeken een plekje onder de openstaande achterklep. Volgens "meteoroloog " Wim kan het niet veel voorstellen. Nee, het giet ineens! Dus snel in de auto en dan maar weer verder. We hebben vandaag een uur extra tijd omdat we vanuit Utah overnachten in Mesquite, Nevada. Dus hebben we een uurwinst i.v.m. wintertijd zeg maar. In de V.S. zijn 5 tijdzones, dus grote kans dat je er een meemaakt. In elk geval is het nog erg vroeg als we in Mesquite aankomen, dus tijd om eens wat te gaan lezen.

Even later komen Henk en Reina borrelen, gezellig bijpraten over hun avonturen in de Valley of Fire afgelopen week. Daarna zijn wij naar het buffet van het hotel geweest, vanavond hebben ze zeevruchten en vis, het was onverwacht goed. Soms valt het mee, soms valt het tegen.

Vrijdag 29 oktober 2016
Met Reina en Henk afgesproken dat we om half 8 als afsluiting Amerikaans gaan ontbijten en zo gezegd zo gedaan. Het ontbijt in het River café was prima maar zoals verwacht veel te veel (2 gebakken eieren, 2 grote pannenkoeken, worstjes, hashbrowns (rösti) en plakjes gebakken bacon). Na het ontbijt zijn wij naar The Valley of Fire (VoF) gegaan en Henk en Reina gaan vandaag direct door naar vrienden in Las Vegas. Woensdag vliegen we samen weer terug naar Nederland.

Na het inslaan van de lunchbenodigdheden en koffie zijn we dus richting VoF gereden. Bij de entree geven we $10, het valt mee met de drukte vinden we. Bij het visitorcenter hebben we een heel korte hike naar Balancing rock gedaan. Daarna zijn we naar parkeerplaats 3 gereden, omdat we Crazy hill nog niet hadden gevonden. Op de app "Commander" hebben we de coördinaten ingevoerd en het was een koud kunstje om erheen te lopen. Zonder dat we het wisten waren we er vorige keer beneden langs gelopen. De Crazy hill is een schuin oplopende rots met heel veel verschillende mooi in elkaar overlopende pastelkleuren. Echt de moeite waard vinden we.

Daarna doorgereden naar het eind van de weg, The White Domes, voor de lunch en aansluitend hebben we de trail van ongeveer 35 minuten gelopen. Het is een leuke hike, eerst door mul zand en rotsen naar beneden, langs een deel van een oude filmset, dan een kleine slotcayon door en dan door een open gedeelte met gekleurde rotsen. Het werd intussen alweer aardig warm en we besloten daarom om op een rustig plekje onze stoelen weer een keer voor de dag te halen. Lydia hoorde na een tijdje een geluid en er bleek ineens een bighornsheep vlak langs ons te lopen. Toch best een groot best zo van dichtbij. Er rijdt veel verkeer langs, zelfs een bus. Wat zal het druk zijn bij de White domes! Intussen is het al 28 graden, zonder beschutting en tussen de rotsen best warm, veel water drinken dus. Gelukkig hebben nog ruim voldoende voorraad.

Daarna stoppen we nog voor een paar korte wandelingen, bij een versteende conifeer, en bij mooie uitzichten en rotsen. Ook zoeken we nog even naar Striped Rock, die hebben we helaas niet gevonden. Aan het eind van de middag lopen we nog een gedeelte van de wash dichtbij de oost-ingang. Om kwart voor 6 gaat de zon onder, daarna mag je niet meer in het park zijn, behalve kampeerders dan. We rijden in een uur terug naar Mesquite en eten vandaag weer makkelijk.

Zondag 30 oktober
Vanmorgen om 7 uur werden we door onze buurman Jan verrast met filmpjes en foto's via WhatsApp van een life-optreden van mijn zus Maureen, die blijkbaar druk aan het meezingen en dirigeren was bij een jongerenkoor. We moesten er erg om lachen, hopelijk hebben we niemand wakker gemaakt hier. Na het ontbijt hebben we met Maureen geskypt om het verhaal erachter te horen, dolenthousiast was ze. Wat een lol. Daarna ge-appt met de familie, foto's van stoofpot en een brandende kachel kwamen voorbij, hier staat de airco aan en halen we ijsblokjes, wat een verschil.

Daarna hebben we weinig zinnigs meer uitgevoerd, auto wat schoner gemaakt etc. , lazy sunday. We proberen Max Verstappen te volgen maar dat gaat wederom niet lukken. Vandaag max 31 graden, half bewolkt en veel wind. De palmbomen zwiepen voor de ramen.

Morgen rijden we richting Las Vegas via Lake Mead en daarna gaan we naar Red Rock Canyon. Nog een paar dagen....

Groeten van ons!