Burnie, Launceston en verder naar het oosten

Woensdag 18 november 2015
Vandaag is Lydia jarig! Na alle felicitaties via de social media hebben we heerlijk koffie met gebak genuttigd. Het weer is vandaag zonnig met 21 graden, mooie temperatuur om de omgeving hier te bekijken. We hadden gelezen dat er in Stanley een grote rots, The Nut genoemd, is waar je met een kabelbaan naar boven kunt. Dus zijn we die richting opgegaan. Onderweg even bij Rocky Cape aangeweest, maar het strand zat mutjevol, maar niet heus. Niemand te bekennen, een mooie plek voor een lunch! Vervolgens zinn we doorgereden en na een uurtje rijden kwamen we in Stanley aan. Wat ons direct opviel waren de vele lage huizen en campings die onderaan The Nut waren gebouwd en dat vonden we geen mooi gezicht. We zijn daarom meteen even naar het information center gereden om te kijken wat hier verder te zien is en het Highfield historic House in Stanley leek ons leuk.

Highfield house is rond 1830 gesticht door Van Diemen land company en ligt op een uitzichtpunt met zicht op The Nut. Het hele huis met bijgebouwen en tuin hebben we bekeken en je voelt hier de geschiedenis als het ware tot leven komen. Ook zijn er verschrikkelijke dingen in dit gebied voorgevallen, zoals het vermoorden van de oorspronkelijke aboriginal bewoners en veroordeelden die als slaven te werk werden gesteld. Erg indrukwekkend allemaal. We kwamen iemand tegen die de kelder van het huis niet in wilde, omdat ze voelde dat het daar niet pluis is. Wel een tijd aan de praat geweest met deze Nederlandse vrouw die zich tot Australische heeft genaturaliseerd.

Het was intussen alweer wat later op de middag geworden en omdat we vanavond de pinguins bij Burnie aan land wilden zien komen, zijn we weer teruggereden. Lydia had tevens een plekje gevonden waar we vogelbekdieren in het wild zouden kunnen zien, de Emu rivier bij Fernglade. Hier loopt ook het gelijknamige wandelpad uit de gids met 60 wandelingen door Tasmanie. Omdat de pinguins pas na zonsondergang te zien zijn, vanavond rond 20.45 uur, zijn we eerst naar Fernglade gegaan voor de vogelbekdieren.

Wat ons heel vreemd voorkwam was dat de Emu river vlak achter een industrieterrein ligt, maar goed, we zien hier wel meer voor ons vreemde dingen. Eenmaal aangekomen zagen we een prachtig en helder riviertje en na een half uurtje spotten zagen we zowaar een vogelbekdier zwemmen. Best wel uniek om dit mee te maken en gelukkig hebben we hem op de video kunnen vastleggen.

Daarna naar de pinguins bij het Little pinguin center in Burnie. Er liepen een aantal vrijwilligers die een toelichting gaven op het wel en wee van de pinguins. Het was ruim 3 kwartier na zonsondergang dus behoorlijk donker. Ze hebben veel problemen met katten en vossen die de pinguins doodbijten en mensen die met een flits foto's willen maken, zodat de pinguins blind worden. De vrijwilligers beschermen de pinguins voor deze gevaren, voorzover mogelijk uiteraard. We hebben best wel een tijd naar de pinguins gekeken en we konden ze op een meter afstand goed zien. Intussen was het alweer laat geworden en we zijn voldaan weer naar Ocean View Motel gereden. Lekker een drankje gedronken!

Donderdag 19 november 2015
Vandaag vertrekken we uit Burnie en gaan richting Launceston. Na een korte stop bij de Coles supermarkt, zijn we naar het Narawntapu national park gereden. Onderweg hebben we nog even getwijfeld om naar Leven Canyon Regional Reserve te gaan, maar dit bleek iets teveel uit de route. Na ruim een uur rijden arriveerden we bij het visitor center en de omgeving gaf ons het gevoel dat we ons op de Serengeti vlakte bevonden, erg mooi. Ook zagen we dat je er prachtig kunt kamperen met stroomaansluiting, goede wc's en douches. Als we met de camper waren geweest wisten we het wel.

Ons plan was om de Arches Knob route te lopen en in het visitor center werd bevestigd dat dit een erg mooie is. In het visitor center zagen we een aantal opgezette dieren, zoals de tasmaanse duivel en het vogelbekdier. De tasmaanse duivel is erg bedreigd, velen zijn er ernstig ziek. Vervolgens hebben we de Arches Knob route gelopen via de bird hide, een vogelspothut. We zagen onderweg erg veel dieren, zoals vogels, soorten wallaby's en zelfs grote kangoeroes op de savanne. Erg aandoenlijk was het kleine jong en zijn/haar moeder. Tussen de wallaby's hebben we onze lunch gegeten.

De route ging heenweg door het bos en de terugweg hebben we voor een groot deel via de savanne gelopen. Al beloning krijg je op de 114 meter hoge Arches Knob een prachtig uitzicht te zien op strand, zee, bos en savanne, erg mooi. We hebben ruim twee uur gelopen en volgens de ranger was de afstand die we gelopen hebben ruim 10 kilometer. Onze conditie begint aardig op peil te komen, want we merken nauwelijks dat we deze afstand en tijd gelopen hebben.

Het was intussen rond 16:00 uur en we zijn richting Launceston gereden. De weg via Exeter was prachtig om te rijden, een echte aanrader dus. Na het inchecken bij Best Western Launcheston zijn we in de stad een hapje gaan eten bij de italiaan.

Vrijdag 20 november 2015
In Launceston kun je naar de Cataract George lopen, de stad door, berg op en je bent er na een klein half uurtje lopen. We hebben daar de kabelbaan genomen, het is de langste eenarmige kabelbaan ter wereld, leuk om even te doen. Het komt ons echt Engels over: park met pauwen, een eetgelegenheid, wandelpaden en een oude brug. Je kunt beide kanten op om de valley in te lopen en we nemen er een van. Als we weer terug lopen de stad in, begint het te regenen. Dat was toch al een paar dagen geleden! Beneden aangekomen lopen we een deel van de stadwandeling, een heel aantal gebouwen is van rond 1830. Daarna gaan we lekker uit eten bij Black Cow bistro.

Zaterdag 21 november 2015
Zo'n 8 km noordelijk van Launceston ligt de Tamar river wetlands. Bij de ingang staat een poffertjeskar. Erin zit een aziaat. Het is een leuke wandeling, over een boardwalk kom je via een aantal eilandjes bij de Tamar river. Na anderhalf uur zijn we weer terug bij de poffertjeskar. We besluiten om vanavond terug te gaan naar de " Serengeti" in Narawtapu NP, maar eerst gaan we terug de stad in, Wim heeft een leuk eettentje (Samuel Pepy) gevonden en een park, het City park. Daar zijn sinds 1965 een groep Japanse apen te vinden, achter glas gelukkig. Omdat het een vrije zaterdag is zijn er veel gezinnen en rijdt er een treintje. We kijken het eens relaxed aan en bekijken het vanonder een grote oude boom. We chillen erop los ;-)

Rond 18 uur zijn we richting Narawtupa gereden. Als we aankomen zien we een grote wombat rondlopen en een aantal kangaroes. We gaan eerst even picknicken en daarna de grote weide op. Wat een boel wallaby's en kangaroes lopen hier! We maken een heleboel foto's en als de zon bijna onder is, rijden we nog even door naar het eind, het strand. Daar krijgen we telefoon van pa en ma, we hebben er een 4G verbinding. Soms hebben we geen telefoonverbinding, dan weer op de meest vreemde plekken 4G.

En dan rijden we de 80 km terug naar ons hotel. Gezien de vele dieren die er in het schemer lopen, rijden we maximaal 70 km/uur (max. is 100) . Het is erg geconcentreerd rijden, er ligt hier op sommige gedeeltes elke paar honderd meter wel een dood dier, meestal een wallaby. Wim wil er natuurlijk zo min mogelijk raken, maar toch helaas komt er een beige dier onder het rechterachterwiel. We denken aan een konijn, maar het kan iets anders zijn geweest. Rond 10 uur komen we aan bij het hotel. We hebben nog even geskypt met de familie en dat was weer een dag. We moeten nodig een stukje schrijven....

Zondag 22 november 2015
Vandaag willen we op tijd vertrekken omdat we richting Bicheno gaan, aan de oostkust. Het weer is super met 20 graden en strak blauwe hemel. Het is 2 uur rijden als je rechtstreeks gaat, maar wij willen met een omweg via de lavendelvelden van Bridestow in Nabowla, richting het noordoosten. Het is bijna 100 jaar oud en er worden lavendelproducten gemaakt. Zo langzamerhand begint de eerste lavendel te bloeien dus wordt het een mooi gezicht, die paarse lavendel met rode aarde. We drinken er koffie en lopen wat rond, en we zijn zeker niet de enigen!

De volgende stop is een eenvoudige lunch aan de kant van de weg, we volgen namelijk weer een heel mooie route vandaag. Na een paar uur komen we in de Bay of fires, aan de noordoostkust, met hagelwitte stranden en een azuurblauwe zee. Bijna onwerkelijk. En weer zijn we bijna alleen. Lekker met blote voeten door het zand en in het water. In de verte zien we de bekende rode algen al op de rotsen zitten, dus na een poosje genieten weer in de auto en even later zijn we op een plek waar we er dicht bij komen. Twee mannen zijn zich aan het voorbereiden om te gaan duiken en heel enthousiast vertellen ze waar ze naar op zoek gaan, zeepaardjes tussen het zeewier. Die kennen we niet, maar de omgeving is schitterend, de rode algen met de blauwe zee. We zien op de autothermometer intussen de 25 graden staan.

Rond 17 uur komen we aan in Bicheno en gaan we nog lekker vis eten. We zitten nu 3 nachten in "Bicheno by the bay". En vanavond eindelijk tijd gemaakt om dit verslag af te maken en onze foto's te bekijken. Foto's plaatsen we later.

Groetjes Wim en Lyda