Yant Flat en Las Vegas

Vrijdag 25 april
Wel verleidelijk, er is warm weer (27 graden) en later storm met windkracht 8/9 voorspeld en er is een mooi zwembad bij het hotel, maar nee, we kiezen ervoor een twee poging naar de Yant Flat te wagen. Bij de eerste poging begin april durfden we de steile helling niet verder af, en nu blijkt dat we verder naar links hadden moeten lopen. Met de juiste coördinaten in de GPS voor de “afslag” gaan we weer op pad.

We rijden weer via de UT-15 naar afslag Leeds, 20 minuten vanaf St. George, en moeten dan nog ruim 10 mijl over grotendeels dirtroad. (Bijna) altijd leuk! Een klein uur na vertrek zijn we bij de plek waar onze auto mooi kan staan, er staan er 3 meer en twee mensen staan nog bij hun auto, Chip en Nancy uit Jackson Hole, Wyoming. Ze willen ook die kant op (voor het eerst) en met dezelfde beschrijving als wij hebben lopen we samen op. We hebben het weer over van alles en nog wat.
We lopen nu precies goed en 45 minuten later staan we bij de rim van de Yant Flat.

Wauw, hier kunnen we dus wel “veilig” naar beneden. En dat doen we ook, we lopen kriskras door het mooie lijnenspel, op zoek naar de Candy Cliffs die hier liggen (gevonden, inderdaad net snoepgoed). Na het eten van de lunch “with a view”( en wat voor één!) zien we Sandstone Eye en veel meer moois. We maken weer heel veel foto’s, we blijven genieten! De vergelijking met White Pockets van vorig jaar gaat op, deze is bruiner maar er zijn minstens net zoveel mooie fotoplekken, we laten het in het midden welke we de mooiste vinden.

Intussen is het flink gaan waaien, we worden af en toe gezandstraald als we op een heuvel staan. De voorspelde zon verdwijnt steeds meer achter de wolken en die wolken worden steeds donkerder… We namen na ruim 2 uren afscheid van Chip en Nancy en meer mensen hebben we hier niet gezien. Wij zijn na een kleine 3 uur rondstruinen ook maar weer aan de terugtocht begonnen. Bij de auto aangekomen waren we de laatsten.

We hadden nog een tip gekregen van Rudi: Rijd niet via de korte route naar St. George. Dat hadden zij een jaar geleden gedaan en kostte hen 2 uur tijd. (Via de snelste maar langere route was het ongeveer een uur). Maar: als iemand zegt iets niet te moeten doen, werkt dat op ons als een welbekende rode lap op een stier, dus ach, de weg ligt er goed bij, we hebben reeds 9 mijl op deze dirtroad gereden, die resterende ongeveer 15 mijl moeten dan wel héél slecht zijn……. We proberen het, er zit een achteruit op de auto en we hebben nog een vol bandenreparatiebusje.

We rijden inderdaad een aantal keren over slechte stukken rotsen en één keer moeten we achteruit om te kijken wat de beste route is. Eén keer rijden we door een plas water. We gaan gemiddeld niet zo hard als de andere 9 mijl, hobbelen alle kanten op in de auto, maar na bijna een uur zijn we dan toch in St. George, met weer een dirtroad op ons conto! Gelukkig was de weg niet zo slecht als een jaar terug!
We halen bij de Walmart wat te eten en hebben weer een heerlijke dag achter de rug.
Van Chip en Nancy krijgen we de tip om in de buurt van Gunlock een vergelijkbare hike te lopen. Even gegoogled en we denken dat ze de Camelback bedoelen. Komt op het lijstje! Want….

zaterdag 26 april
Het regent, het is koud, bewolkt, wel even wennen! Weer lange broeken aan, misschien is de jas niet overbodig, dus we besluiten om eens te gaan shoppen hier. We zitten nl. naast een winkelcentrum. Na een koffiestop bij de Starbucks, een paar “nuttige” aankopen en een lekkere lunch gaan we weer naar ons hotel. Maar eens een boek lezen. In de middag weer genoten van het buffet bij Brick Oven.

Zondag 27 april
Eerst maar eens Skypen met de jarige Jeroen, wat niet lukt helaas. Wel zijn pa en ma en Maureen aanwezig, dus weer even bijgepraat. Na het goede ontbijt bij Ramada de inhoud van de koffers geordend en de auto opgeruimd. Dit is handig en nodig, omdat je in Las Vegas altijd erg ver moet lopen om bij je auto te komen. Dit vanwege de grootte van de hotels en de omstandigheid dat ze je altijd via het casino naar de kamer dirigeren. We zitten dit keer in het South point hotel met bijna 2100 kamers. Dit hotel ligt vlakbij Mc Carran airport, niet aan de bekende strip (10 minuten rijden er vandaan) en heeft gelukkig super internet.

De reis van St. George naar Las Vegas duurt ruim 2 uur en onderweg hebben we zowaar bij de Mac gegeten. Ook gaan we nog een uur achteruit. Het moest een keer gebeuren deze vakantie. Tevens hebben we nog even geshopt bij de Premium Outlets north. Het was hier ontzettend druk op de zondagmiddag en we zijn vrij snel naar ons hotel doorgereden. Daar aangekomen stond er een lange rij voor de incheckbalie. Met de koffers moet je dan altijd ver lopen, via de casinovloer. Daarna door de lange gangen. We hebben een kamer op de 24e verdieping met mooi uitzicht op de bergen van zuid Las Vegas.

Maandag 28 april

willen we nog een aantal winkels op de strip bezoeken en het zwembad hier proberen. Verwacht weer voor morgen is zonnig en 26 graden.

Dinsdag a.s. vliegen we om 06:15u voor een vlucht van 4,5 uur naar Washington DC in een kleine Airbus 320. Altijd krap. (Nederlandse tijd is dat dinsdag 15:15u). Na 3,5 uur overstaptijd vliegen we daarna door naar Amsterdam waar we woensdag om 7:15u veilig hopen te landen.
We vonden het erg leuk van een ieder reacties te krijgen, leuk veel nieuwe mensen ontmoet te hebben met dezelfde interesse voor dit gebied. Allemaal tot ziens in Nederland!
Groet Wim en Lydia