Snowcanyon en Zion

Donderdag 4 april 2014

Vandaag hadden we onze eerste trail op het programma staan, naar de Yant flat en Candy cliffs. Ik heb op het allesamerika-forum allerlei informatie gehaald en dit onbekende gebied werd als bijzonder omschreven. Tijd om dat te controleren! Het is niet ver van St. George, na een half uur waren we bij de juiste afslag en via een eerst verharde en daarna onverharde weg, mooie uitzichten op witte en rode rotsen, kwamen we aan bij de begin van het pad. Met een aantal coördinaten en een korte beschrijving bij de hand, hebben we de coördinaten op onze Gps-ontvanger ingevoerd en zijn op pad gegaan. Via een pad van stenen en mul zand kwamen we na ruim 2 km aan bij het gebied. Wauw, mooi! Maar ook: wat stijl naar beneden! We wisten aan de hand van de coördinaten wel waar mooie plekken te zien waren, maar hoe je er dan komt, tja... Na een aantal klim- en daalpartijen en vele foto's verder, hebben we besloten terug naar de auto te lopen. In de verte zaten donkere wolken, en aangezien er verder niemand was, leek het ons beter de zoekpoging naar de andere mooie plekken te staken. We hopen hier nog eens terug te komen met de juiste route en nog meer moois te zien. Daarna hebben we lekker gegeten bij de italiaan, die we nog kenden van ons vorige bezoek aan St. George, Buca di Beppo.


Vrijdag 5 april

Vanmorgen om 8 uur zijn we vertrokken richting het amfitheater van Snowcanyon. Dit is een witte rotsgroep in een u- vorm. Na een kort wandelpad kwamen we er aan, de rotsen opgeklommen en ja hoor, weer een mooie plek gevonden! Vele lijnen zowel horizontaal als verticaal, dus hebben we weer mooie foto's gemaakt (vinden we zelf). We waren er alleen, dat is wel het voordeel in deze tijd van het jaar. Lekkere temperatuur om te lopen, graad of 10, niet te warm tussen die rotsen, bewolkt, dat wel, dus geen mooie blauw-witte plaatjes. We kwamen twee vrouwen tegen die hier uit de buurt kwamen en hebben een tijdje gesproken over van alles en nog wat.

Nadat we de nodige foto's en video's hadden gemaakt en een tijdje gewoon samen hebben zitten genieten van de bijzondere omgeving, zijn we verder het park ingereden, naar de rode petrified dunes, de versteende duinen. Nu zijn het rode rotsen, weer met mooie lijnen erin. Weer veel geklauterd om foto's te maken en om uiteraard te genieten van al dit bijzondere moois. intussen heeft Wim ook een pet gehaald om de zon tegen te houden, helaas was die niet nodig vandaag.

Op ons lijstje stond ook nog een onverharde weg, de Smithsonian Butte Road. We vinden het altijd leuk om dirtroads te rijden. Aangezien we een afslag hebben gemist in Hurricane, hebben we hem maar omgekeerd gereden, van Rockville naar het zuiden. Van bovenaf heb je mooie uitzichten op Zion. En ja hoor, (Corné) intussen brandt er ook weer een lampje in onze auto, een MIL-lampje. Iets met benzine, maar blijkbaar geen probleem zolang hij niet knippert. Wim heeft een paar dingen aan de motor gecheckt, maar kon niets vinden. Hebben we een lekke-banden-reparatie-set in de auto, brandt er een ander lampje....

Na lekker te hebben gegeten bij Oscar's in Springdale, zijn we via de mooie weg door Zion (rond 17:30u) aangekomen bij ons hotel, Best Western Thunderbird in Mount Carmel Junction.

Morgen willen we proberen een deel van Wirepass en Buckskin Gulch te lopen, hopelijk bevindt zich niet teveel water in de canyon. Wordt vervolgd!