Milford Sound, Dunedin en Christchurch

Hallo allemaal, voor wie het winterse weer in Nederland even wil ontvluchten hebben we een waargebeurd verhaal. We zijn alweer 4 weken weg, de tijd vliegt voorbij!

Donderdag 25 november 2010

Vandaag een cruise op Milford Sound! We hebben tijd genoeg want we hebben een middagafvaart geboekt om 15.45 uur. We hebben eerst in een bakkerij een ontbijt gegeten en daarna in een internetcafé ons reisverslag geplaatst. Met gekochte frisdrank, brood en wat mueslirepen rijden we door naar Milford Sound, 118 km en een kleine 2 uur rijden. Eerst over een vlak binnengebied met links en rechts van ons bergen en langs de kant van de weg de gele brem in grote getale. Er zijn veel donkere wolken en nog een stukje blauw te bekennen en het is fris. Daarna zien we een ruige rivier en velden vol paarse en roze lupines. Echt voorjaar.

Er rijden veel bussen en campers onze richting op en we kijken onderweg even bij de Mirror lakes, spiegelmeren. We rijden steeds hoger door de bergen, we zien naast sneeuwresten veel watervallen; en het begint te regenen. Het regent hier zo’n 7000 ml per jaar, de kans is dus erg groot! Na de Homertunnel van 1200 meter lengte dalen we af richting zeeniveau en komen bij de terminal aan. Het regent steeds harder. Verder stikt het er echt van de sandflies. Gelukkig hebben we een lange broek en shirt met lange mouwen aan plus deet gesmeerd op de handen en gezicht. Een ander Nederlands stel die we later hebben ontmoet, waren ook op dezelfde dag bij Milford Sound en zij hadden geen sandfly gezien. Zij waren rond het middaguur in Milford en misschien is dat de verklaring?

Aan boord van de boot gaan we op het fjord (met zo’n 15 mensen heel rustig) en zien we dolfijnen meezwemmen met de boot, zeeleeuwen op een rots luieren en een paar pinguïns in het water. Onderweg zien we een heel ruig landschap met tientallen watervallen, die aangezwollen zijn door de regen, honderden meters hoge loodrechte rotsen, bomen die vanwege de steilte van de rots naar beneden zijn gevallen in het fjord en koper en andere metalen in de rotswanden. Het is mysterieus met die regenwolken en laaghangende wolken. Alleen die regen zou weg mogen blijven, het is lastig foto’s te maken zonder de camera nat te krijgen. We vinden het heel mooi vanwege de dieren die we zien en de grote hoeveelheid watervallen, maar qua natuur ook erg lijken op de drie fjorden waar we in Noorwegen door zijn gevaren.

Om 18 uur zijn we weer aan wal en rijden we terug om om 20 uur in een pizzeria (La Toscana) in Te Anau aan te schuiven voor heerlijke pizza en pasta. Weer een geslaagde dag!


Vrijdag 26 november 2010

Vandaag rijden we van Te Anau in het zuidwesten naar Dunedin aan de zuidoostkust. Eerst even naar Lake Manapouri, waar we na en kleine wandeltocht al genoeg hebben van de sandflies. In de auto weer richting Balclutha, de verste plek van huis! We weten niet hoever het is, maar veel verder kan het niet meer worden. We hebben als bewijs een foto gemaakt :D.
We zien onderweg veel koeien, schapen, herten en sproeiers in de heuvelachtige weilanden staan.

In Dunedin hebben we een appartement voor 2 nachten geboekt, een waanzinnig mooie met uitzicht op de stad en de zee. In 20 minuten ben je lopend in de binnenstad, in 35 minuten continue klimmend weer terug. Het is een stad gesticht door de Schotten in 1840 en de straten zijn ontzettend steil. Bij het ontwerp van het stratenplan in Londen (!) is geen rekening gehouden met de steilte van de straten, lekker handig. Na een uurtje rondlopen rond het achtkantige octagon en inkopen doen voor ons “diner”, gaan we naar ons appartement. Op het balkon genieten we van het prachtige uitzicht en koken we lekker Nieuw Zeelands.


Zaterdag 27 november 2010

Lekker wat aangerommeld en geskypt met pa en ma. ‘s Middags om 15.30 uur hebben we een tour geboekt met ELM-tours om geeloogpinguïns, albatrossen en zeeleeuwen te zien. We worden uit het centrum opgehaald met een busje en gaan eerst naar het albatroscentrum op het schiereiland Otago voor uitleg. Vanuit een hut kijken we op de grote vogels, spanwijdte tot 3 meter! Het is mistig en er staat weinig wind, de wind hebben de albatrossen nodig om te kunnen vliegen, maar gelukkig zien we er een aantal voorbij vliegen, prachtig en wat zijn ze groot van dichtbij!

Toen met de bus door naar een weiland waar beneden de geeloogpinguïns zijn. Intussen zien we in een lagune allerlei waadvogels die we niet kennen en een geit die in een boom bladeren eet. Helaas geen foto. Aangekomen bij het eind van het schiereiland, lopen we door een weiland met schapen naar het strand beneden en zien we een dood schaap liggen, komt vaker voor blijkbaar dat ze een poot breken of zo.

Bij het hek bijna beneden worden we door een geeloogpinguïn opgewacht. Het is een volwassen pinguïn en zo’n 40 cm groot. In de nesten in de buurt zitten blauwe pinguïns, de kleinste van 30 cm, die komen aan wal als het donker is, dan zijn we alweer vertrokken. Vanuit een uitzichtshut kijken we naar het aan land komen van een stuk of zeven geelogen, al waggelend en zich insmerend met eigen vet lopen ze soms wel een kilometer de heuvel op naar hun nest, waar de andere ouder met jongen zit. Ook zien we nesten met jongen op een camerabeeld, vlak naast de hut.

Weer naar beneden klimmend zien we op het strand een zeeleeuw van zo’n 300 kg liggen en een zeehond kwam aangezwommen. Ze hadden elkaar even later in de gaten en weg was de zeehond, een zeeleeuw is niet voor niets zo dik, hij eet o.a. zeehonden, maar hij kan wel 20 km per uur “rennen”, dus niet te dichtbij komen. We zijn de heuvel weer opgeklommen en daarna aan de andere kant er weer af voor de zeeleeuwen. We zien allerlei leeftijden zeeleeuwen en ook een paar van 2 dagen oud. Prachtig! Om 22 uur zijn we weer terug, moe maar voldaan!


Zondag 28 november 2010

Vandaag rijden we naar Christchurch, 368 km in 4,5 uur staat op de Tomtom. Eerst nog even langs de steilste straat ter wereld lopen, de Baldwinstreet, met een hellingshoek van bijna 36 graden. Voor elke 2,86 meter horizontaal afgelegd gaat de straat 1 meter omhoog. Het hogere gedeelte van de straat is bedekt met beton, aangezien asfalt op hete dagen naar beneden zou stromen. Het trottoir is een trap. Jaarlijks wordt hier het "Baldwin Street Gutbuster" gehouden, waar 1000 deelnemers naar de top rennen en weer terug. Het is in ieder geval goed geweest voor onze conditie.
Onderweg komen we langs de Moeraki boulders. Dit zijn 50 grote ronde stenen die daar aan de kust liggen. Toevallig kwamen we weer het Nederlandse stel tegen die we ook al bij de Albatrossen hadden gesproken. Na een kop koffie zijn we doorgereden naar Christchurch. Het is zonnig en 23 graden, prima vakantieweer!
Na het inchecken bij het hotel zijn we nog even Christchurch in geweest. We zien niet echt veel van de aardbeving die hier kort geleden is geweest. Het lijkt of alleen de oude gebouwen beschadigd zijn. Daarna even eten in de stad en vervolgens de botanische tuin doorgewandeld. We genoten van de vele rozen, perken en ligweiden. Rond half acht zijn we weer terug op de kamer. Morgen willen we naar het door Fransen gestichte Akaroa, een tocht om (nog meer) dolfijnen te zien lijkt ons leuk. We zien wel, we hebben vakantie!

Groetjes van ons!